Μια απολαυστική επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Άγιο Γεώργιο έχω ήδη δημοσιεύσει μια ανάρτηση εδώ. Από τότε ξαναβρέθηκα εκεί κάμποσες φορές χωρίς να δω κάποιες διαφορετικές εικόνες ή να παρατηρήσω άλλες καταστάσεις απ'τις συνηθισμένες. Τούτη την φορά όμως είχα την τύχη να συνδυάσω στιγμές προσευχής με μία άκρως απολαυστική επίσκεψη και σας την παρουσιάζω.

Το χαρακτηριστικό ξύλινο κτίριο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Κάθε φορά που περνώ την πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου νοιώθω πολύ ιδιαίτερα μα συνάμα με συνοδεία πολυκοσμίας και βαβούρας.
Σήμερα το πρωί όμως ήμουν ολομόναχος! Έφτασα γύρω στις 8 και στον χώρο βρισκόνταν μόνον ο φύλακας. Τον καλημέρισα και εκείνος μου ανταπέδωσε τον χαιρετισμό, λίγο απορημένος σαν να σκέφτονταν: "Τι γυρεύει αυτός εδώ τέτοια ώρα;".

Μέσα στην απόλυτη μοναξιά, κυριεύτηκα από συναισθήματα γαλήνης και αγαλλίασης. Άναψα ένα κεράκι και εισήλθα στον ναό του Αγίου Γεωργίου. Οι μόνοι που βρίσκονταν εκεί ήταν 5 παπάδες που έψελναν. Δεν τελούσαν Λειτουργεία όπως τις Κυριακές ή σε άλλες περιπτώσεις, παρά ήταν περισσότερο σαν να ακολουθούσαν την καθημερινή τους ρουτίνα ή ακόμα καλύτερα σαν να προσεύχονταν για τον εαυτό τους. Πήγα κοντά τους, κάθησα σ'ένα από τα ξύλινα στασίδια κι ένιωσα σαν οι παπάδες να μου έκαναν την τιμή να ψάλλουν μόνο λόγω της επισκεψής μου.

Το εσωτερικό του Αγίου Γεωργίου όπως δεν το έχω ξαναδεί. Να είμαι ολομόναχος και να κυριεύομαι από συναισθήματα γαλήνης

Οι πέντε παπάδες προσεύχονταν και οι ψαλμωδείες τους ηχούσαν σε όλον τον ναό, δημιουργώντας κατανυκτική ατμόσφαιρα

Κάποια στιγμή τελείωσαν τις προσευχές τους, έσβησαν τον πολυέλαιο και εγκατέλειψαν τον ναό, έτσι απλά και ρουτινιασμένα (με την καλή έννοια) όπως όταν κάποιος βγαίνει έξω από το σπίτι του. "Εξάλλου κι αυτό εδώ σπίτι τους είναι", σκέφτηκα και τράβηξα κατά την δεξιά πλευρά του ναού. Το κλίτος αυτό είναι αφιερωμένο στην Παναγία της Παμακαρίστου λόγω της παραμονής της έδρας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον Ναό Της από το 1456 έως 1587, ώσπου και έγινε η βίαιη μετατροπή του σε τέμενος. Εκεί επίσης βρίσκονται και τα λείψανα της Αγίας Ευφημίας, Σολομονής και Θεοφανούς.

Η ψηφιδωτή Εικόνα της Παναγίας Παμακαρίστου

Τα Λείψανα των Αγίων

Ο Πατριαρχικός Θρόνος

Το αριστερό κλίτος είναι αφιερωμένο στους Τρείς Ιεράρχες μα εκεί υπάρχει και η θαυματουργή ξύλινη Εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης

Η Παναγία η Φανερωμένη

Μπορεί να είχε περάσει αρκετή ώρα που βρισκόμουν εκεί μα ήμουν ακόμα ολομόναχος.  Εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία αυτήν, απόλαυσα με την ησυχία μου την μαρμάρινη πύλη του ναού, που υπήρξε έργο ανακαίνισης του Γρηγορίου 'ΣΤ το 1836 και που με το νεοκλασσικό της ύφος προσδίδει μεγαλοπρέπεια.

Η κεντρική πύλη του Αγίου Γεωργίου, όλο κομψότητα και καλαισθησία

Μαρμάρινα έργα τέχνης

Βγήκα ξανά στον αυλόγυρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και παρά το κρύο, έριξα μερικές παρατηρητικές ματιές στον χώρο.

Το ανατολικό κλίτος με το περίεργο εξάγωνο και το σχέδιο πάνω από το κεντρικό παράθυρο που ακόμα δεν έχω ανακαλύψει τον συμβολισμό τους. Έχει κάποιος από εσάς κάποια ιδέα;

Πλακάκι με Σταυρό που μου θύμισε τσινί

Ο Άγιος Γεώργιος σε σκαλιστή πέτρα

Εντύπωση μου έχει κάνει το γεγονός ότι πολύ κοντά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, λίγο πιο πάνω από το Φανάρι, βρίσκεται η συνοικία του Φάτιχ με τους συντηρητικοτέρους εως φανατικούς μουσουλμάνους σε ολόκληρη την Πόλη. Μεγάλο παράδοξο το ότι αυτές οι δύο συνοικίες βρίσκονται δίπλα-δίπλα.

Πίσω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Φανάρι ξεκινούν οι συντηρητικές συνοικίες. Ο μιναρές σηματοδοτεί τα όρια των 2 συνοικιών

Είχε φτάσει η στιγμή να αποχωριστώ το Φανάρι και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αποχαιρέτισα τον φύλακα που έστεκε στο κουβούκλιο του, κοιτώντας τις κάμερες ασφαλείας και βγήκα στο πλακόστρωτο στενό. Μπορεί αυτή η επίσκεψη να ήταν απολαυστική όσο ποτέ άλλοτε μα για ακόμη μια φορά στο Φανάρι φωτίστηκαν όλες οι πτυχές της καρδιάς μου.