Περιπλανώμενος στην αχανή Πόλη μου δίνεται η ευκαιρία να έρχομαι σε επαφή όχι μόνο με όλες τις πτυχές της μα και με τους ανθρώπους που κατοικούν πάνω της. Ακόμα καλύτερα είναι όταν στους ανθρώπους αυτούς ανακαλύπτεις τόσα πολλά κοινά στοιχεία, κοινές ρίζες μα και ενδιαφέροντα. Ένας από τους ανθρώπους αυτούς είναι και η Ισμήνη, που επιτέλους είχα την χαρά να την γνωρίσω χθές από κοντά.
Προσπαθούσαμε να οργανώσουμε μία συνάντηση εδώ και αρκετούς μήνες μα λόγω δικών μου επαγγελματικών υποχρεώσεων και έλλειψη χρόνου διαρκώς ακυρώνονταν. Ευτυχώς η συνάντηση αυτή έγινε διότι το είχα βάρος στην συνείδησή μου που δεν κατάφερνα ποτέ να την δω.
"Σημείο συνάντησης στο Kadıköy, στον ταύρό", μου είπε. "Εκεί συναντιούνται όλοι". Υποδειγματικός όπως πάντα στα ραντεβού μου, έφτασα λιγάκι νωρίτερα στο Κάντικιόι και άρχισα να περπατώ στην αγαπημένη μου παλιά αγορά. Όλα είναι τόσο ζωντανά εκεί!
 |
Πάμπολες ποικιλίες ελιάς για όλα τα γούστα |
 |
Ο μικρός ξιφίας μου τράβηξε την προσοχή. Βρέθηκα μία ανάσα πρίν να τον αγοράσω |
 |
Οι πάγκοι στην Πόλη είναι πάντα απίστευτα περιποιημένοι |
 |
Η καρδιά μου χτυπά πάντα δυνατά στην θέα των ντολμαδόφυλλων. Μάλλον είναι καιρός για επίσκεψη στην πεθερά μου |
 |
Κοιτώντας και ξεροσταλιάζοντας έξω από την βιτρίνα σα μπακαλόγατος τα σιροπιαστά κυδώνια και κολοκύθες (δες κι εδώ) |
Δεν είχα έρθει όμως για γαστρονομική αγοροθεραπεία στην Χαλκηδόνα. Με γοργό βήμα επέστρεψα στο άγαλμα του ταύρου, που έγω από χτές το ονόμασα αυθόρμητα "Δία", έχοντας στον νού μου τον μύθο της αρπαγής της Ευρώπης.
 |
Ο Δίας, σημείο συναντήσεων στο Κάντικιόι |
Η Ισμήνη έφτασε στην ώρα της με ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη και με μιά "ζεστασιά" που αμέσως σε κερδίζει. Ήμουν εξ'αρχής σίγουρος πως δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά διότι η Ισμήνη είναι νηπιαγωγός, που αυτό κατά την δική μου σκέψη συνεπάγεται "ζεστασιά", καλοσύνη και ευσπλαχνία.