Σχεδόν έχουν περάσει πέντε χρόνια από τα γεγονότα του πάρκου Γκεζί (ξαναθυμήσου εκείνες τις ημέρες, διαβάζοντας εδώ) και ανελλιπώς στην σκέψη μου υπήρχε η απορία για την εξέλιξη της περιοχής γύρω από το πάρκο αλλά και αν θα ταιριάξει με τις δικές μου εκτιμήσεις. Είχα από τότε διατυπώσει την άποψη ότι η δημιουργία άπλετου χώρου με την πεζοδρόμηση της πλατείας Ταξείμ, άνοιγε το έδαφος για την παρουσία ενός νέου συμβόλου και σημείου αναφοράς στο προβεβλημένο και ως κεντρικότερο σημείο της Πόλης.
Μετά από μία πενταετία, σε μία από τις πλέον σπάνιες περιηγήσεις μου εκεί, ήρθε η επιβεβαίωση στις αρχικές εκτιμήσεις μου και αποτελεί την κατάλληλη στιγμή να καταγραφεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αλλά και των χαμπεριώτικων περιηγήσεων. Η παρουσίαση δεν αφορά την εξέλιξη της χωροταξίας της πλατείας μα κυρίως στην έκλειψη των συμβόλων που την χαρακτήρισαν για δεκαετίες αλλά και όσων, ακόμα, αποτελούν σημείο αναφοράς. Παράλληλα να καταδειχθεί με έμφαση την κυρίαρχη τάση που έχουμε εισέλθει.
Με λίγα λόγια, η σημερινή δημοσίευση θα αφορά αυτά που φεύγουν, όσα μένουν και κυρίως αυτά που έρχονται.
Μετά από μία πενταετία, σε μία από τις πλέον σπάνιες περιηγήσεις μου εκεί, ήρθε η επιβεβαίωση στις αρχικές εκτιμήσεις μου και αποτελεί την κατάλληλη στιγμή να καταγραφεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αλλά και των χαμπεριώτικων περιηγήσεων. Η παρουσίαση δεν αφορά την εξέλιξη της χωροταξίας της πλατείας μα κυρίως στην έκλειψη των συμβόλων που την χαρακτήρισαν για δεκαετίες αλλά και όσων, ακόμα, αποτελούν σημείο αναφοράς. Παράλληλα να καταδειχθεί με έμφαση την κυρίαρχη τάση που έχουμε εισέλθει.
Με λίγα λόγια, η σημερινή δημοσίευση θα αφορά αυτά που φεύγουν, όσα μένουν και κυρίως αυτά που έρχονται.
 |
| Το πάρκο Γκεζί τελικά παρέμεινε αναλλοίωτο, στον χώρο όμως γύρω από την πλατεία Ταξείμ συντελούνται σοβαρές μεταβολές |