Εκεί που κείτονται οι Ρωμιοί

Έχοντας βαλθεί να λιώσω τις σόλες των παπουτσιών μου περπατώντας σε ολόκληρη την Πόλη, ξεκίνησα από το Τάξιμ, πέρασα μέσα από το Ταρλάμπασι και ανηφόρησα τον λόφο του Dolapdere, ώσπου βρέθηκα στην συνοικία των Ταταύλων. Αφού όργωσα και τα Ταταύλα, έφτασα στην άκρη της συνοικίας αυτής, σε ένα μέρος που έμοιαζε κάπως απόμερο και ξεχασμένο μα συνάμα τόσο ιδιαίτερο, σεμνό και ιερό. Έφτασα εκεί που αναπαύονται χιλιάδες ''δικές''μας ψυχές. Έφτασα εκεί που κείτονται οι Ρωμιοί!

Η πύλη της κεντρικής εισόδου του κοιμητηρίου

Αυθεντικές γεύσεις Ανατολής

Περπατώντας στην Πόλη, συναντά κανείς αμέτρητους πειρασμούς γευσηγνωσίας, οι οποίοι με την σειρά τους προσφέρουν απευθείας ταξίδια σε γαστρονομικούς ουρανούς. Η επιλογή του φαγητού είναι πάντα ένα θέμα που αρκετές φορές σηκώνει αρκετή σκέψη, για τον απλούστατο λόγο ότι όλες οι επιλογές είναι θαυμάσιες. Ανηφορίζοντας την Ίστικλαλ, συλλογιζόμουν και έφερνα στον νού μου διάφορα πιάτα. Να απολαύσω ένα Ίσκεντερ; Ή μηπως λαχταριστό κεμπάπ απο τα Άδανα; Χμ μία μερίδα Mandı στο Ara Cafe δεν θα ήταν άσχημη ιδέα. Να κάνω την έκπληξη για φαγητό στο Νevızade μεσημεριάτικα; Μπαααα, δεν μου πάει για ρακί τέτοια ώρα. Μάλλον για μαγειρευτό φαγητό απο τα μικρά εστιατόρια κάθετα στην Ίστικλαλ με βλέπω. Και εκεί που ήμουν σχεδόν έτοιμος για μελιτζάνες, φασόλια και πιλάφια, κοντοστάθηκα και αναφώνησα: Πως δε το σκέφτηκα πιο πρίν....φύγαμε για το εστιατόρειο Otantık Anadolu Yemekleri! Είμαι σίγουρος πως στην καρδιά της Πόλης δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει κανείς 100% την κουζίνα της Ανατολίας. Υπάρχει ένα ρητό όμως που λέει ότι: Αν δείς όλη την Πόλη είναι σαν να έχεις δεί όλη την Τουρκία. Επομένως με τον συνδιασμό του άνωθεν ρητού και του εστιατορίου μπορώ να παραδεχτώ ότι και στην Πόλη μπορεί κανείς να δοκιμάσει αυθεντικές γεύσεις Ανατολής.

Το OTANTIK ANADOLU YEMEKLERI δηλ.αυθεντικές γεύσεις Ανατολής

Η Μεγάλη Του Γένους Σχολή

...δεν θα μου κάνεις μάθημα εσύ εμένα, εγώ τελείωσα την Μεγάλη του Γένους Σχολή, είπε ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης στην ταινία Πολίτικη κουζίνα. Από εκείνη την στιγμή κράτησα σφηνωμένη στο μυαλό μου εκείνη την ονομασία. Τα χρόνια πέρασαν και εγώ περιπλανιόμουν σε χώρες και πόλεις. Επειδή όμως στην ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο, να'μαι τώρα εδώ...στο κατώφλι της μεγαλύτερης σχολής του Γένους μας. Στην Μεγάλη του Γένους Σχολή!
''Μεγάλη του Γένους Σχολή''....το προφέρεις και σου γεμίζει το στόμα. Και μόνο στο άκουσμά της νοιώθει κανείς την ιδιαιτερότητα της. Μου προκαλεί ανατριχίλα το να σκέφτομαι πως εδώ και χιλιετίες διαφυλάσσεται και μεταλαμπαδεύεται σε τούτο το μέρος ότι πιο σημαντικό και ιερό διαθέτουμε σαν Γένος. Τον Πολιτισμό μας και τα ιδανικά του Ελληνισμού. Και αυτό γιατί η Μεγάλη του Γένους Σχολή είναι στην ουσία η συνέχεια της Οικουμενικής Πατριαρχικής Σχολής που ίδρυσε ο Μέγας Κωνσταντίνος!

Η πρόσοψη της Σχολής.Ενός εκ των επιβλητικοτέρων κτισμάτων ολόκληρης της Πόλης!

Λές να αποκλειστούμε στην Πόλη;

Δεν σκόπευα να γράψω απόψε. Εξάλλου η ώρα είναι περασμένη. Όμως με τόσο χιόνι που ρίχνει έξω και μετά από έναν περίπατο στα στενά του Sant Moritz...ουπς...συγγνώμη στα στενά της Πόλης ήθελα να πω.....πείστηκα να αναρτήσω μερικές φωτογραφιούλες. Πάρτε λοιπόν μια ιδέα του τι επικραττεί τριγύρω μου.

Το'στρωσε για τα καλά...

...και ο περίπατος ξεκινά