Τρυπώνοντας στο διαμέρισμα του σουλτάνου

Η περιπλάνηση και οι περιηγήσεις στα μήκη και τα πλάτη της Πόλης απαιτούν συνεχή παρατηρητικότητα και επαγρύπνηση γιατί κάθε στιγμή ενδέχεται να εμφανιστούν ιδιαιτερότητες  και ευκαιρίες για παρατήρηση και εμπειρία. Με τέτοια μεθοδικότητα τριγυρνούσα γύρω από το Γενί Τζαμί, φιλτράροντας μέσα μου ήχους, οπτικά ερεθίσματα και κάθε λογής αντιθέσεις ανάμεσα σε ρουτίνα και ιδιαιτερότητες. Μία ελάχιστα ανοιχτή θύρα ήταν αρκετή ώστε να καταλάβω πως είχε φθάσει η στιγμή για κάτι που είχα ανεπιτυχώς δοκιμάσει στο παρελθόν. Να τρυπώσω στο διαμέρισμα του σουλτάνου και να έρθω σε επαφή με μία κάπως άγνωστη πτυχή του οθωμανικού παρελθόντος της Πόλης.

Μία από τις διόδους του κουλιγιέ στο Γενί Τζαμί που οδηγούν στο κτίσμα που ο σουλτάνος χρησιμοποιούσε ως χώρο ξεκούρασης

Τότε και τώρα Νο.10

Είναι λίγες ημέρες που έχω ξεκινήσει να ανατρέχω στο αρχείο μου, ανακατεύοντας σημειώσεις, αναθαρρεύοντας σκέψεις, ανασκαλεύοντας ψηφιακό φωτογραφικό υλικό περίπου έξι χιλιάδων φωτογραφιών, καταλήγοντας σε έναν ξεχασμένο φάκελο με απεικονίσεις περασμένων αιώνων, με τις αντίστοιχες των ημερών μας.
Κάτι δείχνει να μεταβάλλεται στην ολοσχερή έλλειψη ελεύθερου χρόνου μου, στην διαδικτυακή διάθεση των "Χαμπεριών", στην ανανεωμένη σαν αναγκαιότητα εσωτερική δίψα για προσωπική αναζήτηση-ολοκλήρωση και τέλος στο εκ νέου κάλεσμα της ίδιας της Πόλης.
Ώσπου να κατασταλάξουν μέσα μου όλα όσα πρόκειται προσεχώς να συμβούν, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας ένα ελάχιστο κομμάτι του φωτογραφικού υλικού μου και να συνταξιδέψουμε στην 10η συνέχεια του "Τότε και τώρα"!

Στην Μονή του Πατριάρχη

Η καθημερινότητα μπορεί να βιώνεται μέσα από διαφορετικές καταστάσεις, διαφορετικά πρίσματα, ανάλογα με τις προτεραιότητες και τις ανάγκες του καθενός. Ίσως την τουρκική καθημερινότητα να μονοπωλούν κυρίως η παρερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, οι κινήσεις νοθείας που την συνόδευσαν, η οικονομική ανασφάλεια της εποχής, η ασάφεια για το μεσοπρόθεσμο μέλλον και άλλα πολλά ακόμη. Υπάρχουν όμως και πτυχές που ξεφεύγουν κάπως από το καθημερινό περιεχόμενο, την υλική υπόσταση και την καταναλωτική ευμάρεια και καταδεικνύουν ξεκάθαρα ένα διαχρονικό πνευματικό υπόβαθρο που μεμιάς εξαφανίζει τις υλικές έννοιες, αγγίζει την καρδιά, δωρίζει χαρά ζωής.
Άπλετη τέτοια χαρά βίωσα για πολλοστή φορά, περιπλανώμενος σε μαχαλάδες, οπλισμένος με την φωτογραφική μηχανή μου παραμάσχαλα, "οσμιζόμενος" την ιδιαιτερότητα που τούτα τα ευλογημένα χώματα έφεραν και πάλι στην επιφάνειά τους.

Απλές γειτονιές στα βάθη της ασιατικής πλευράς της Πόλης που δεν προδιαθέτουν για κάτι μοναδικό. Κι όμως...