Βραδινή βαρκάδα στον Βόσπορο

Το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως όφειλα να κάνω το πέρασμα του Βοσπόρου ένα βραδάκι. Η στιγμή αυτή έφτασε λοιπόν. Γιατί οι απολαύσεις στην Πόλη δεν τελειώνουν ποτέ.

Ο φωταγωγημένος Πύργος του Γαλατά

Το βαρκάκι ξεκίνησε, όλη η παραλία του Βοσπόρου είχε την ίδια απερίγραπτη ομορφιά όπως και την μέρα. Όμως κάτι τα φωταγωγημένα κτίρια, κάτι η ησυχία, κάτι το δροσερό αεράκι που έσκιζε τον Βόσπορο έκαναν την όλη ατμόσφαιρα πολύ πιο ιδιαίτερη και ρομαντική.

Το βυθισμένο ανάκτορο

Το καλοκαιράκι το περπάτημα στην Πόλη είναι πάντα σκέτη απόλαυση και όλα είναι πιο ζωντανά από ποτέ. Δεν χορταίνω να τριγυρίζω παντού και να βλέπω τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά. Αιώνιος τουρίστας σε τούτη την αξεπέραστη πόλη. Σε τούτες τις καυτές καλοκαιρινές μέρες επισκέπτομαι πάντα με ευχαρίστηση και την Βασιλική Δεξαμενή, τον χώρο συγκέντρωσης τον υδάτινων πόρων της Πόλης στα βυζαντινά χρόνια.

Ξέρω ότι ίσως για κάποιους είναι ένα καθαρά τουριστικό αξιοθέατο αλλά εγώ απολαμβάνω κάθε επίσκεψη εκεί. Κάθε μέρα στην Πόλη είναι σαν να είναι η πρώτη μου...και η τελευταία! Εξάλλου και οι στιγμές δροσιάς είναι ανεπανάληπτες.
Η ονομασία που εγώ προτιμώ είναι το Βυθισμένο Ανάκτορο εξαιτίας των κιόνων που στηρίζουν αυτόν τον τεράστιο υπόγειο χώρο, οι οποίοι μεταφέρθηκαν εκεί από αρχαίους ελληνικούς ναούς.

Η Παναγιά του Πέραν

Οι βόλτες και οι περιηγήσεις στο Πέραν δεν είναι ποτέ μονότονες. Όλο και κάτι θα υπάρχει που θα τραβήξει την προσοχή μου. Ειδικά τα τριγύρω στενά είναι κυριολεκτικά γεμάτα θησαυρούς. Πολλές φορές είχε κεντρίσει την προσοχή μου ένα καμπαναριό με τον σταυρό στην κορυφή του. Οι πιθανές εισόδοι-καγκελόπορτες από το στενάκι ή την στοά Χατζόπουλο ήταν όμως πάντα κλειδωμένες.

Το καμπαναριό που τραβούσε την ματιά μου

Η μόνη πιθανή λύση να εισέλθω μέσα στην εκκλησία ήταν να βρεθώ εκεί Κυριακή πρωί κατά την Θεία Λειτουργία. Τελικά άξιζε και με το παραπάνω ο κόπος μου. Κάτι τέτοιο έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό.