Στα ερείπια του Αγίου Πολύευκτου

Περπατώντας στην Πόλη και παρατηρώντας την σημερινή ρυμοτομία της, συχνά δημιουργώ τις δικές μου νοερές εικόνες για την όψη της στις περασμένες χιλιετίες.
Πολλές φορές είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν τέτοιες διαπιστώσεις αφού η αλλοίωση ή η μετεξέλιξη της πόλης είναι τεράστια. Χείμαρροι έχουν μπαζωθεί, η ακτογραμμή του Βοσπόρου, της θάλασσας του Μαρμαρά και του Κεράτιου κόλπου έχουν επεκταθεί δεκάδες μέτρα, ενώ χιλιάδες ιδιαιτερότητες του βυζαντινού αλλά και οθωμανικού παρελθόντος έχουν "θυσιαστεί" στο βωμό του λεγόμενου "δυτικού" τρόπου ζωής και ανάπτυξης.
Άλλοτε όμως υπάρχουν και υπολείμματα του ενδόξου παρελθόντος που βοηθούν στην κατανόηση της τοπογραφίας της βυζαντινής Κωνσταντινούπολης, την κοινωνική και οικονομική κατάστασή της, τις αρχιτεκτονικές ιδιαιτερότητες του παρελθόντος και την πορεία των ιστορικών γεγονότων.
Αυτό ακριβώς διαπίστωσα όταν βρέθηκα στα ερείπια της μεγαλοπρεπέστερης και ογκωδέστερης εκκλησίας του Βυζαντίου ως την κατασκευή του ναού της Αγίας Σοφίας. Δίχως να το παρασκεφτώ πέρασα ανάμεσα από τα ανοίγματα του συργματοπλέγματος και αμέσως είχα βρεθεί ανάμεσα στα υπολείμματα του ναού του Αγίου Πολύευκτου.

Στα ερείπια του ναού του Αγίου Πολύευκτου

Τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ ταξιδεύουν

Στα σχεδόν 5 έτη παρουσίας του ΤΙ ΧΑΜΠΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ; έχω αποφύγει σε μεγάλο βαθμό να παρουσιάσω τον εαυτό μου αλλά και την προσωπική μου ζωή. Εξάλλου ο λόγος ανάγνωσης των Χαμπεριών είναι αντικειμενικός, δηλαδή η Πόλη και όχι υποκειμενικός, δηλαδή μια κλειδαρότρυπα με πρόσβαση στην ιδιωτικότητά μου.
Βέβαια, τίποτα δεν είναι κρυφό και όσοι με έχουν γνωρίσει, ξέρουν οτι λατρεύω να ταξιδεύω και μάλιστα υπερβολικά. Τόσο πολύ ώστε περίπου κάθε 30-40 ημέρες πραγματοποιώ ένα ταξίδι. Τούτη την φορά θέλησα να κάνω μια εξαίρεση και να μοιραστώ μαζί σας εικόνες, σκέψεις και εντυπώσεις από τον τελευταίο μου προορισμό, αφού σχετίζονται έμμεσα με τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ και την Πόλη.