Μέρες αυθόρμητες, συναρπαστικές μέρες

Ένα από τα πράγματα που έχω χάσει κάπως τα τελευταία χρόνια είναι ο αυθορμητισμός μου. Ίσως το ότι μεγαλώνω, ίσως η πολυετή παραμονή μου σε άψογα οργανωμένα κράτη, έχει σαν αποτέλεσμα να προγραματίζω τα πάντα και όλα να είναι υπό τον πλήρη ελεγχό μου. Στην Πόλη αρχίζω να ξαναβρίσκω χαρακτηριστικά που είχα κρύψει μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια.
Για άλλη μία μέρα είχα την δυνατότητα να τελειώσω νωρίς απ'την δουλειά. Σκεφτόμουν λοιπόν τι ενδιαφέρον θα μου φέρει η υπόλοιπη μέρα στην Πόλη. Δεν άργησε πολύ και μία αυθόρμητη σκέψη τρύπωσε στο μυαλό μου. Στα Πριγκηπονήσια για περίπατο ή ίσως και για καμμιά βουτιά. Υπέροχα, αναφώνησα. Τι απλή και αυθόρμητη σκέψη, μα συνάμα ταιριαστή μιας και ο υδράργυρος είχε ''χτυπήσει'' τους 35°.
Καθ'οδόν για το Bostancı σκεφτόμουν ποιό νησί θα είχα την τιμή να επισκεφτώ. Ότι ξεκινά αυθορμητά, θα πρέπει να συνεχίζει έτσι. Άρα σκέφτηκα; θα πάρω το πρώτο καράβι που θα βρώ. ο πρώτο καράβι που συνάντησα, έφευγε για την Πρώτη και χάρηκα πολύ γι'αυτό. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο η Πρώτη έχει κάτι που με ελκύει τρομερά.

Η Πρώτη,όπως φαίνεται απο το Bostancı

Το νησί είχε αρκετό κόσμο που έψαχνε, όπως κι εγώ, τρόπο μικρής απόδρασης απο την μεγαλούπολη.

Μια λάμψη στον Βόσπορο

Ακούγοντας στο ραδιόφωνο το Μια λάμψη στον Βόσπορο και κοιτάζοντας κάποιες φωτογραφίες από μια πρόσφατη βαρκάδα μου στο ενδιάμεσο των δυό ηπείρων, δεν χρειάστηκε και πολύ για να βρώ το επόμενο θέμα για το Blog. Ο Βόσπορος αποτελεί από μόνος του ένα μοναδικό φυσικό αξιοθέατο, πόσο μάλλον και με τις ανθρώπινες κατασκευές, παλιές και καινούριες, που απλώνονται γύρω του.

Μια λάμψη στον Βόσπορο

Μία από τις ιδιαιτερότητες της Πόλης είναι ο συνδυασμός διαφορετικών στοιχείων και αντιθέσεων. Το ίδιο συμβαίνει και στις ακτές του Βοσπόρου. Στην ευρωπαική πλευρά του αρκετά ανάκτορα, κάστρα και άλλα ιστορικά κτίσματα φιλάνε τα νερά του.

Τα κρυφά στολίδια της Ίστικλαλ

Όσες φορές και αν βρεθώ στο Πέρα, δεν θα περπατήσω ποτέ βιαστικά και μηχανικά σαν τον περισσότερο κόσμο, που σχεδόν πάντα αγνοεί να σηκώσει λιγάκι το κεφάλι ψηλά και να δεί τις ομορφιές των κτιρίων. Σχεδόν πάντα θα αφιερώσω χρόνο και θα απολαύσω αυτό το τόσο ιδιαίτερο μέρος. Αυτό που μου έκανε από την πρώτη φορά εντύπωση είναι οι πανέμορφες λεπτομέριες των νεοκλασσικών κτιρίων. Αμέσως κατάλαβα πως η Ίστικλαλ δεν αποτελείται μόνο από εμπορικά μαγαζιά και εστιατόρεια, αλλά πως πίσω από όλα αυτά υπήρχε ή και εξακολουθεί να υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο.
Σας παρουσιάζω λοιπόν τα κρυφά στολίδια της Ίστικλαλ:

Το πανέμορφο κτίριο στην αρχή της Ίστικλαλ με την φοβερή διακόσμηση.

Η κάτω όψη ενός μπαλκονιού

Κάτι που μου θύμισε βυζαντινό δικέφαλο αετό

Λαχταριστά τρίγωνα

Μετά από κάμποσες μέρες προσπαθειών και πειραματισμού τελικά βρήκα την κατάλληλη αναλογία.
Τα καλαμποκένια τρίγωνα ειναι γεγονός. Χρυσοροδισμένα και τραγανά μα ταυτόχρονα αφράτα και απαλά. Τρώγονται σαν συνοδευτικά πιάτου αλλά και σαν ένα σύντομο, χορταστικό σνάκ.
Όσοι πιστοί προσέλθατε στην αλυσίδα καταστημάτων που επιβλέπω.

Μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη....τρείς και μπούκαρα

Πως αλλάζουν οι καιροί και από εκεί που προσπαθούσαμε να την κάνουμε ''σκαστή'' απ'το σχολείο, τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Πάντως εγώ παρ'ότι όχι ιδιαίτερα καλός μαθητής, απολάμβανα ανέκαθεν την σχολική ζωή.

Προσπάθησα κάμποσες φορές να εισέλθω στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο μα έβρισκα συνεχώς την πόρτα κλειστή.

H πίσω πλευρά του Ζαππείου

Τελικά ένα πρωινό βρέθηκα για επαγγελματικούς λόγους στο Τάξιμ και το εκμεταλλεύτηκα. Βρήκα την πόρτα ανοιχτή και μπούκαρα!

Ροκ κέφια και τουρκικά ντέφια..

...παραφράζοντας τον γνωστό τραγούδι του Σιδηρόπουλου. Όσες φορές έχω όρεξη για μπυρίτσα, καλή ρόκ μουσική και όλα αυτά με τον κατάλληλο κόσμο, μία είναι η λύση: küçük Beyoğlu! Ειδικά τώρα το καλοκαίρι είναι τόσο υπέροχα.

Αυτός ο μικρός δρομάκος λοιπόν, πάντα μου προσφέρει ιδιαίτερες στιγμές και έχει συνδεθεί στον νού μου με σημαντικά γεγονότα, όπως τότε πού ήρθα εντελώς ανοργάνωτος και απροετοίμαστος για την πρώτη μου εγκατάσταση. Σ'αυτό το στενάκι έζησα λοιπόν την πρώτη φορά.

Το πρώτο μου φτωχικό

Το βιβλίο στην κορυφή της φωτογραφίας το βρήκα μέσα στο διαμέρισμα! Απ'όλα τα εκατομμύρια σπίτια της Πόλης, ένας Έλληνας μάγειρας, συναντά ένα ελληνικό βιβλίο μαγειρικής. Τυχαίο;;;...δεν νομίζω!

Νοιώθωντας σαν Πρίγκηπας

Μια έντονη εβδομάδα στην δουλειά έφτασε στο τέλος της. Σκέφτηκα λοιπόν να εκμεταλευτώ τον καλοκαιρινό καιρό και να πραγματοποιήσω έναν απολαυστικό περίπατο στην παραλία του Bostancı, να ξαπλώσω στο γρασίδι και να καταστρώσω τα προσεχή σχέδια μου, τόσο στον χώρο της δουλειάς όσο και στην αναζήτηση νέας κατοικίας.

Ένα απ'τα καλά της Πόλης είναι πως κάθε μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη και όλες οι αποφάσεις και επιλογές, ξεχυλίζουν από αυθορμητισμό. Καθώς λοιπόν βρέθηκα στην πλατεία του Βostancı, και αντικρίζοντας την απέραντη έκταση που φτάνει σχεδόν ως το προάστιο του Fenerbahçe, η ματιά μου έπεσε σε μια φωτεινή ταμπέλα της προβλήτας του λιμανιού. "Πριγκηπονήσια, αναχώρηση σε 5 λεπτά". Έκανα μια βιαστική σκέψη και δίχως να το σκεφτώ δεύτερη φορά πήδηξα στο πλοίο. Εξάλλου τα Πριγκηπόνησα απέχουν μόνο γύρω στα 20-25 λεπτά από το Bostancı.

Χαρακτηριστική κατοικία, που συναντά κανεις σε όλα τα Πριγκηπόνησα

Η Πρίγκηπος (Büyükada), το τέταρτο νησί, με τον μεγαλύτερο πλυθησμό, τα πανέμορφα σπίτια μα και με το ξακουστό μοναστήρι του Άι-Γιώργη του Κουδουνά. Ονομασία που πάρθηκε επειδή όταν τα παλιά χρόνια, έταζαν τα παιδιά στον Άγιο τους κρεμούσαν κουδούνια!