Ζαχαρωμένες λιχουδιές

Αχ, ήρθε πάλι ο χειμώνας και μπήκε σιγά σιγά για τα καλά στην καθημερινότητά μας. Κρύο, βροχές, βαριά ρούχα, μουντός καιρός, συναχωμένες μυτούλες. Φυσικά τον χειμώνα και το κρύο δεν τα πολυσυμπαθώ αλλά έχει και αυτή η περίοδος την γλύκα της.
Μία τέτοια γλύκα γεύομαι κάθε φορά τέτοια εποχή. Αναφέρομαι στις ζαχαρωμένες κολοκύθες και στα σιροπιαστά κυδώνια. Βασικά είναι δύο προιόντα που μπορεί κανείς να ''παίξει '' σε απίστευτους συνδυασμούς στην κουζίνα. Στην Πόλη ο πιο διαδεδομένος και ίσως πιο παραδοσιακός τρόπος είναι αυτός του γλυκού.

Το κυδώνι, σιροπιαστό-σιροπιαστό

Ποτέ δε μπορώ να αρνηθώ όταν εμφανίζεται μπροστά μου ένα κέρασμα κυδώνι και βλέπω τα γυαλιστερά σιρόπια του να κυλούν αργά-αργά στις πλαγιές του.
Ο μόνος ίσως λόγος να το απαρνηθώ είναι η προσφορά ενός κομματιού κολοκύθας. Η απόλαυση είναι απερίγραπτη.

Η ζαχαρωμένη κολοκύθα. Γλυκειά, παραδεισένια απόλαυση

Η αμαρτωλή της γλύκα, η μαλακιά υφή της και η ακαταμάχητη γεύση της οδηγούν απευθείας στον ψηλότερο γευστικό ουρανό.
Αλήθεια...εσείς ποιό από τα δύο προτιμάτε;

Ζαχαρωμένη κολοκύθα και τα πιρούνια παίρνουν φωτιά

Είτε ως κέρασμα μετά από φαγοπότι σε κάποιο εστιατόρειο, είτε ως γλύκισμα στο σπίτι αλλά και είτε και στα γρήγορα σε ένα απ'τα πολλά ζαχαροπλαστεία της Πόλης, τα δυό αυτά γλυκίσματα αποτελούν τον ιδανικό λόγο για επιπλέον χαμόγελα. Το δικό μου χαμόγελο πάντως δεν σταματά ποτέ να αστράφτει στην Πόλη.