Εκκλησίες της Πόλης-Θοδωρής 1-0

Έχοντας αλωνίσει αμέτρητα σοκάκια και γειτονιές της Πόλης, έχω κατά καιρούς συναντήσει πολλές εκκλησίες που είναι διασκορπισμένες ανά την Πόλη. Συνήθως κατορθώνω να εισέλθω στο εσωτερικό τους, να ανάψω ένα κεράκι, να θαυμάσω τα όσα υπέροχα βρίσκονται εκεί μέσα μα και για να βγάλω φωτογραφίες. Ειδικά το τελευταίο κάποιες φορές γίνεται δύσκολη υπόθεση. Σε τούτο το άρθρο λοιπόν θα σας παρουσιάσω μερικές από τις αποτυχημένες προσπάθειές μου να μπώ ή να φωτογραφίσω μια εκκλησία.
Θα ξεκινήσω από την Αγία Ειρήνη διότι αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση. Η Αγία Ειρήνη θεωρείται μνημείο στις μέρες μας και οι πόρτες της είναι πάντα κλειστές για το κοινό. Μόνο ορισμένες φορές χρησιμοποιείται για εκδηλώσεις και συναυλίες καθώς λέγεται πως διαθέτει μια καταπληκτική ακουστική. Είναι επίσης η μοναδική εκκλησία, αν έχω ενημερωθεί σωστά, μαζί με την Παναγιά Μουχλιώτισσα που χτίστηκε πριν την Άλωση και ποτέ δε μετατράπηκε σε τζαμί.

Η πανέμορφη και μοναδική Αγία Ειρήνη

Εύχομαι να τα φέρει έτσι η ζώη ώστε κάποια φορά κι εγώ να έχω το προνόμιο να την επισκεφτώ και εκ των έσω.
Υπήρξαν περιπτώσεις που η κακή κατάσταση των εκκλησιών δεν μου επέτρεψε την επίσκεψη λόγω επισκευών. Μια τέτοια στέρηση είχα στο Φέρικιόι, στους Αγίους Αποστόλους. Εστώ κι από την εξωτερική εμφάνιση ο ναός έδειχνε σε όχι καλή κατάσταση.

Λιγάκι απογοητευτικό είναι επίσης όταν βρώ κάποια εκκλησία μα δε είτε δε μου ανοίγει κανείς είτε με αφήνουν μόνο στον χώρο του προαυλίου με την δικαιολογία οτι δεν έχουν κλειδιά του ναού.

Ο Άγιος Θανάσης στα Ταταύλα

Στον Άγιο Θανάση δε μου άνοιξε κανείς. Η εκκλησία εξωτερικά δε δείχνει και σε τόσο καλή κατάσταση.

Η μεγαλοπρεπέστατη Αγία Κυριακή στο Κουμ Καπί. Και εκεί ούτε φωνή ούτε ακρόαση

Ο Άγιος Νικόλαος στην Υψωμάθεια. Και εκεί πόρτες κλειστές

Στον Άγιο Φωκά στο Όρτακιόι ο ιερέας με πληροφόρησε οτι δεν διαθέτει κλειδιά του ναού

Ο Άγιος Φωκάς

Ο Άγιος Μηνάς στην Υψωμάθεια. Δεν υπήρχαν κλειδιά ούτε κι εδώ για τον ναό.

Γενικά στην Samatya είχα την πιο δύσκολη πρόσβαση. Δε κατάφερα να επισκεφτώ ούτε μια εκκλησία από τις πολλές που βρήκα. Ακόμα ο τρόπος που μου αντιμετώπησαν δεν ήταν κι ο πιο φιλικός. Την Υψωμάθεια θα την κρατήσω στο πρόγραμμά μου μάλλον μόνο για επίσκεψη για μεζέδες και ρακί.

Εκκλησία στην Υψωμάθεια που δεν κατάφερα να μάθω ούτε το όνομά της...

...η κυρία που βγήκε στον αυλόγυρο δε μου έδινε πληροφορίες ούτε με το τσιγκέλι

Εδώ να τονίσω ότι δεν έχω καμία απαίτηση να μπουκάρω όπου και όποτε εγώ θελήσω. Παραμένω πάντα καλοπροαίρετος και ευγενικός στους ανθρώπους που μου αρνούνται την είσοδο για διαφόρους λόγους. Δε γίνεται όλα να περιστρέφονται στους ρυθμούς μου.
Παρ'όλα αυτά έχω μια μεγάλη απορία και ένα μικρό παράπονο. Σε κάποια μέρη μου αρνούνται την λήψη φωτογραφιών. Δεν έχει να κάνει με το φλάς ή κάτι τέτοιο. Η δικαιολογία απλά είναι οτι απαγορεύεται. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο όμως που κάτι τέτοιο είναι απαγορευμένο. Στους μεγάλους ναούς ή στους πολύ επισκέψιμους δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα. Στους μικρότερους όμως πολύ συχνά βρίσκομαι αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις. Συνήθως τότε αγνοούν και την ελληνική γλώσσα και όλα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο. Η λήψη φωτογραφιών δεν δείχνει έλλειψη σεβασμού και ιδιαίτερα για τους μικρούς ναούς πιστεύω ότι είναι και αρκετά ωφέλιμο. Όλο και κάποιος θα δει αυτές τις φωτογραφίες, όλο και κάποιος επιπλέον θα επισκεφτεί τις εκκλησίες, όλο και κάποιος θα συμβάλει στην συντήρηση των ναών αυτών. Αυτό είναι το παράπονο μου. Εγώ απο την μια να προσπαθώ να παρουσιάσω μη επισκέψημες εκκλησίες και αυτοί από την άλλη να μην με αφήνουν.

Εκκλησία στο Κουρούτσεσμέ. Φωτογραφίες γιόκ

Ένα τέτοιο περιστατικό μου συνέβη και στο Κουρούτσεσμέ λίγο μετά τον Άγιο Δημήτριο (δες κι εδώ). Μάλλον πρόκειται για την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη...πραγματικά δεν είμαι σίγουρος. Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι ιδιαίτερο με πολλές καμπύλες που μου θύμισε λιγάκι εκκλησάκι σε ελληνικό νησί. Η συμπαθεστάτη κατά τα άλλα κυρία, μόλις είδε να βγάζω την φωτογραφική μηχανή μου απο την τσέπη, μου απαγόρεψε την λήψη εικόνων.
Το βραβείο αγένειας πάντως το παίρνει μια κυρία σε εκκλησία κοντά στην δεύτερη γέφυρα του Βοσπόρου, που μου έκλεισε την αυλόπορτα στα μούτρα χωρίς να περιμένει να ακούσει ολάκερη την φράση μου. Στην πρώτη ανηφόρα πριν την γέφυρα και στο πρώτο στενό δεξιά, αν περιπλανηθεί κανείς ακόμα λίγο στα σοκάκια εκείνα θα συναντήσει μια εκκλησιούλα. Αγνοώ κάθε στοιχείο γυρώ από αυτήν. Αμφιβάλω κιόλας αν λειτουργεί ή απλά έχει εγκατασταθεί και μένει απλός κόσμος εκεί. Όλα είναι πιθανά...
Τώρα για όσους με ρωτήσουν πως την ξετρύπωσα εκεί μέσα στα σοκάκια την εκκλησία, εγώ απαντώ ότι υπάρχει και το google maps για κάποιους κουζουλούς σα και του λόγου μου.

Η άγνωστη εκκλησία, πραγματικά κρυμμένη...

...μα όχι για έμπειρους περπατητές σαν εμένα

Αυτές είναι λοιπόν οι αποτυχημένες μου απόπειρες στην Πόλη. Είναι κι αυτές μέσα στο ημερήσιο πρόγραμμα. Κάποιες φορές οφείλεται στο ότι δε βρίσκομαι εκεί την κατάλληλη στιγμή. Εξάλλου αρκετές από τις εκκλησίες δεν Λειτουργούν Κυριακές αλλά άλλες μέρες. Σκέφτομαι να κάνω μια λίστα με τις μέρες Λειτουργίας για όλους εμάς. Κάθε πληροφορία εκ μέρους σας θα ήταν χρήσιμη. Τώρα για όσους δεν είναι και ιδιαίτερα φίλικοί απέναντί μου...τι να κάνουμε...δεν πειράζει. Χαμόγελο και καλή καρδιά είναι η καταλληλότερη απάντηση. Ξέρω πως κάποια στιγμή θα χαμογελάσω διπλά αφου θα καταφέρω να βρώ τις πόρτες ορθάνοιχτες. Τίποτα δε μου χαλάει την διάθεση στην γλυκειά μου Πόλη!