Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Στην Μονή Παντεπόπτου

Οι μαχαλάδες της Πόλης είναι γεμάτοι ιδιαιτερότητες και εγώ δεν χορταίνω να τους περπατώ, να τους εξερευνώ σπιθαμή προς σπιθαμή, να προβληματίζομαι αλλά και να γοητεύομαι. Αρκετοί από αυτούς παραμένουν αρκετά υποβαθμισμένοι ή τουλάχιστον "ξεχασμένοι" από όσα συμβαίνουν στην υπόλοιπη Πόλη. Έτσι λοιπόν η γειτονιά στα σύνορα του μαχαλά Τζιμπαλί με τον μαχαλά του Ζευρέκ (δες και εδώ) αρχικά να δείχνει αδιάφορη αλλά κάποτε η περιοχή υπάγονταν στην πολύ σημαντική 10η ρεγεώνα (η Κωνσταντινούπολη χωρίζονταν διοικητικά σε 14 ρεγεώνες) ενώ η σπουδαίοτητά της υποδηλώνεται και από τις πάρα πολλές σημαντικές Μονές που ίδρυσαν εδώ Αυτοκράτορες και μέλη των οικογενειών τους. Στις μέρες μας διασώζονται συγκριτικά ελάχιστες και είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ και να περιεργαστώ προσεκτικά μία από αυτές, την Μονή του Σωτήρος Παντεπόπτου η οποία περικυκλωμένη από ταπεινές κατοικίες θα χαραχτεί στον νού όποιου αξιώσει να την επισκεφτεί.
Ο τρούλος της Μονής Παντεπόπτου με το υπερυψωμένο τύμπανο διακρίνεται πάνω απ'τις σκεπές των ταπεινών κατοικιών

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Στο παζάρι του Üsküdar

Η αγορά και τα παζάρια της Πόλης προσφέρουν πάντα ιδιαίτερες και πολύπλευρες εμπειρίες, αφού συνοδεύονται από μαγευτικές εικόνες, ήχους, μυρωδιές και εκπλήξεις. Όλοι όσοι κατοικούν στην Πόλη έχουν τα δικά τους στέκια για εύρεση προιόντων και αγορών. Αφού λοιπόν περιπλανήθηκα σε αρκετές συνοικίες, μαχαλάδες και παζάρια, βρέθηκα στο Σκούταρι και μπορώ να ισχυριστώ οτι η αγορά του και οι εικόνες που αντίκρισα μπήκαν για τα καλά στην καρδιά μου. Έτσι...στο παζάρι του Üsküdar βρήκα μάλλον και εγώ το δικό μου στέκι για αγορά τροφίμων και όχι μόνο.
Στην είσοδο του παζαριού, οι πάγκοι με τα περιποιημένα φρούτα και λαχανικά αποτελούν την καλύτερη υποδοχή
Η ασχολία μου όλα αυτά τα χρόνια με την γαστρονομία, με έχει φέρει πάρα πολύ κοντά με τις πρώτες μαγειρικές ύλες και έχει επαυξήσει τον σεβασμό προς αυτές. Έτσι λοιπόν με χαροποιεί ιδαιίτερα ο τρόπος που οι πωλητές στήνουν τους πάγκους τους και ο σεβασμός που επιδεικνύουν σε κάθε ένα προιόν ξεχωριστά. Ο τρόπος που θα τοποθετήσουν, θα το ραντίσουν με νερό ή θα το "χαιδέψουν" με ένα κομμάτι πανί για να προβάλλουν την γυαλάδα του είναι πράγματι αξιοπρόσεκτος και άξιος επαίνων.
Προιόντα τοποθετημένα ένα προς ένα και με πολύ μεράκι, ακόμα και σε συνθήκες ρουτίνας όπως αυτή του οπωροπώλη

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Επόμενη στάση:.....Πανεπιστήμιο

Κάθε περιπλάνηση στην Πόλη περιλαμβάνει διαδρομές που είναι γεμάτες από συχνές στάσεις αφού κάθε γειτονιά φροντίζει να κρύβει ιδιαιτερότητες και να συναρπάζει. Κατευθυνόμενος προς το Φανάρι, θέλησα να κάνω μια μικρή στάση στο Τζιμπαλί και να εισέλθω σε έναν χώρο γεμάτο ποιότητα, παιδεία, καλαισθησία και διαχρονικότητα. Έτσι καθώς το λεωφορείο πλησιάζε προς τα εκεί, ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου και ρίχνοντας μια πεταχτή ματιά στους συνεπιβάτες τριγύρω μου αναφώνησα: "Επόμενη στάση:....Πανεπιστήμιο".
Επόμενη στάση:....πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα το πανεπιστήμιο Kadir Has

Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Μικροί και μεγάλοι εν δράσει

Όλοι όσοι έχουμε επισκεφτεί χώρες του εξωτερικού, συνειδητά ή ασυνείδητα, έχουμε μπεί στον πειρασμό να παρατηρήσουμε τον τρόπο που ζούν οι άνθρωποι εκεί, καθώς και τις διαφορές και ομοιότητες στον τρόπο του βίου τους με τον δικό μας. Σε ορισμένες χώρες ίσως αυτή η παρατήρηση να γίνεται περισσότερο "εγκυκλοπαιδικά" και σε άλλες ρίχνουμε με περιέργεια μια προσεκτικότερη ματιά γιατί -είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι- μας ενδιαφέρει περισσότερο. Έτσι λοιπόν με άλλη βαρύτητα παρατηρούμε τον τρόπο του βίου των Εσκιμώων και με άλλη τις νοοτροπίες στον βίο των Τούρκων.
Σκοπός αυτής της ανάρτησης δεν είναι να καταπιαστεί με γενικολογίες σχετικά με τις πολλές ομοιότητες και διαφορές μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων. Όταν τέτοιου είδους περιγραφές γενικεύονται ή υπεραπλουστεύονται συνήθως είναι μή ακριβείς, καταλήγουν εσφαλμένες ή εξυπηρετούν ιδεολογίες και συμφέροντα.
Μία συγκεκριμένη νοοτροπία που συνεχώς με εντυπωσιάζει είναι ο σεβασμός των Πολιτών στις γειτονιές τους, κυρίως με αυτό που αποκαλείται δημόσιος χώρος ή περιουσία. Περπατώντας κανείς στις φυσιολογικές συνοικίες της Πόλης θα το παρατηρήσει αρκετά καλά. Για παράδειγμα δεν θα δει ποτέ κανείς τα σχολεία τους να είναι ρημαγμένα ή αμαυρωμένα με γκράφιτι, υβριστικά συνθήματα, οπαδικά, κομματικά και να μοιάζουν σαν φυλακές. Ένα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα είναι τα μικρά πάρκα που σε κάθε συνοικία είναι σωστά στολίδια και κανείς δεν διανοείται να τα καταστρέψει, να τα αλλοιώσει ή να παρατήσει σκουπίδια, θεωρώντας πως είναι υπόθεση του δήμου ή του κράτους να τα διατηρεί ακέραια.
Ένας μικρός πράσινος λαθυρινθος για παιδιά. Παρά την εγκληματική αλλοίωση της Πόλης, τα πάρκα παραμένουν καταπράσινα και προσεγμένα