Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Τότε και τώρα Νο.7

Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες κατά την διάρκεια των περιπλανήσεών μου παραμένει η φωτογράφιση, με σκοπό την σύγκριση της Πόλης του οθωμανικού παρελθόντος με την όψη των ημερών μας. Εγχείρημα αρκετά απαιτητικό σωματικά αλλά και μία διαρκής πρόκληση για την μνήμη μου. Η πρόσφατη περιπλάνηση μου σε αρκετούς βυζαντινούς ναούς και κυρίως στα Τείχη της Βασιλεύουσας, μου έδωσε το έναυσμα για την 7η παρουσίαση της κατηγορίας αναρτήσεων Τότε και Τώρα.
Οι φωτογράφοι ξεκίνησαν, στα τέλη του προπερασμένου αιώνα, να αποτυπώνουν εικόνες της Πόλης στον φωτογραφικό φακό τους, κυρίως υπό την ενθάρρυνση και προστασία των σουλτάνων. Εκείνη η περίοδος συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, τότε που η παρακμή και η κατάρρευση ήταν σχεδόν ορατή.
Ο οικονομικός μαρασμός και εξάρτηση από το εξωτερικό, οι κοινωνικές αλλαγές και ο ευρωπαικός εκσυγχρονισμός που συντελούνταν τότε, πιθανόν έπαιξαν ρόλο ώστε να περιπέσουν πολλά συνοικιακά τζαμιά και μεσκίτια (διάβασε και εδώ) στην εξαθλίωση και μαρασμό. Τα περισσότερα από αυτά όμως είχαν χριστιανική καταγωγή και σε πολλές φωτογραφίες του παρελθόντος οι εικόνες παραπέμπουν περισσότερο σε μαντριά παρά σε ναούς.
Κάποτε, το καθολικό της Μονής του Προδρόμου εν τω Τρούλλω σε άθλια κατάσταση...
...η εικόνα του στις μέρες μας σε σαφώς καλύτερη κατάσταση
Σε παλαιότερη ανάρτηση που αφορούσε τις κιστέρνες της Πόλης, είχα αναφέρει πως σχεδόν όλες οι Μονές είχαν τα δικά τους υδάτινα αποθέματα. Στην Πόλη υπάρχουν ακόμη 158 καταγεγραμμένα σημεία κιστερνών και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η φωτογραφία του παρελθόντος με εμφανή την κιστέρνα της Μονής Παντεπόπτου. Παραμένει ακόμα ασύλληπτος ο αριθμός των θυσαυρών που κρατά στα σπλάχνα της η Πολίτικη γη, ενώ σημαντικός σωτήριος παράγοντας παραμένει η ιδιοσυγκρασία των Τούρκων να μην καταστρέφουν ή να αδιαφορούν για το περιεχόμενο που βρίσκεται κάτω από την γή και κάθε νέα κατασκευή να τοποθετείται πάνω στην ήδη υπάρχουσα. Ανασκαφές γύρω από την Μονή Παντεπόπτου υπήρξαν σε ελάχιστη κλίμακα και σίγουρα σε μία άλλοτε τόσο σημαντική περιοχή υπάρχει ακόμη πεδίο για τρομερές ανακαλύψεις.
Η Μονή Παντεπόπτου από την ανατολική πλευρά. Κάτω από αυτήν υπάρχει μία πελώρια κιστέρνα
Άραγε ο ένοικος της μικρής κατοικίας γνωρίζει τι βρίσκεται από κάτω;
Φυσικά ο πλούτος της Πόλης υπάρχει και στην επιφάνειά της με τα Τείχη να την περιτριγυρίζουν. Εδώ και αιώνες ο φωτογραφικός φακός τα έχει καταγράψει και οι φωτογραφίες των ημερών μας ίσως αποτελέσουν τον συνδετικό κρίκο με το μέλλον.
Τα Τείχη του Κεράτιου κόλπου μπορεί να έχουν σχεδόν εξαλειφθεί μα ακόμα διασώζονται αποσπάσματα. Εδώ στην περιοχή του Φαναρίου, στο βάθος διακρίνεται ο τρούλος της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Το κτίριο αριστερά στέγαζε την "Κάσα του Κοινού των Ρωμαίων", δηλαδή την τράπεζα του υποδούλου Γένους μας. Το λευκό κτίριο δεξιά ήταν ο αλευρόμυλος της περιοχής
Κάποτε τα Τείχη έμοιαζαν σαν να φυτρώνουν μέσα απ'την θάλασσα. Στις μέρες οι λεωφόροι και τα παράκτια πάρκα έχουν μεταβάλλει την εικόνα
Στην Πύλη της Ανδριανούπολης, τότε...
...και τώρα
Στην Καλλιγάρια Πύλη...
...ελάχιστα πράγματα άλλαξαν τους τελευταίους αιώνες
Η συνεργασία με την Unesco μπορεί να αποκατέστησε μερικώς (και με λανθασμένο τρόπο) τα Τείχη αλλά στα μάτια μου τα μή επισκευασμένα μέρη είναι αυτά που εξιστορούν τις σπουδαιότερες ιστορίες, εντυπωσιάζουν, προκαλούν δέος και ρίγη συγκίνησης.
Τότε..κοντά στην συνοικία του Σουλού-κουλέ, την αρχαιότερη τσιγγάνικη γειτονιά του κόσμου. Τσιγγάνοι βρίσκονται στην περιοχή εδώ και χιλιετίες....στην φωτογραφία διακρίνονται σκηνές τους
Η περιοχή γύρω από τα Τείχη παραμένει μερικώς κακόφημη αφού συχνά εδώ σουλατσάρουν περίεργοι τύποι, άνθρωποι με εθισμό στο αλκοόλ ενώ δεν λείπουν και οι άστεγοι
Το μοναχικό τέμενος της Μιχριμάχ στο βάθος της φωτογραφίας, ενώ αριστερά διακρίνεται η πεδιάδα του χειμάρρου Λύκου
Το τζαμί δεν είναι τόσο μοναχικό στις μέρες μας ενώ πλέον υπάρχει ο ασφάλτινος χείμαρρος και "κατεβάζει" αυτοκίνητα
Πολλές φορές επιλέγω να περπατήσω ολάκερο το μήκος των Χερσαίων Τειχών, από τον Κεράτιο κόλπο ως την θάλασσα της Προποντίδας. Όχι μόνο για τις ανάγκες αναρτήσεων σαν και τούτην αλλά γιατί περπατώντας δίπλα από τα τείχη, παρατηρώντας τους κατεστραμμένους πύργους και πατώντας εκεί που άλλοτε βρίσκονταν η αδιαπέραστη τάφρος, νοιώθω καλύτερα την εποχή του ελληνικού Μεσαίωνα. Και στην τελευταία μου απόπειρα μια καταρακτώδης και ασταμάτητη βροχή με συνόδευε ενώ ο ήχος της λειτουργούσε ως μονωτικό υλικό που εξαφάνιζε την βοή των αυτοκινήτων. Πλέον ήμουν μόνον εγώ και τα τείχη, το παρελθόν συναντούσε το παρόν...
Τότε...
...και τώρα...ένα νοερό ταξίδι στον χρόνο που εντυπωσιάζει, μαγεύει και συγκινεί
Φθάνοντας στις όχθες της Προποντίδας, έμοιασε σαν να τελείωσε και η ακροβασία του ταξιδίου μου ανάμεσα στις δυό εποχές. Σύντομα η όψη της σύγχρονης μεγαλούπολης κυριάρχησε και πάλι. Φώτα, λάμψεις, ταχύτητες, ήχοι και σύγχρονες κατασκευές. 
Τριγύρω όλα διαρκώς μεταβάλλονται, όπως άλλωστε και εμείς οι ίδιοι. Και θαρρώ πως η ταχύτητα αυτής της μεταβολής συντελείται με ολοένα και γοργότερους ρυθμούς. Σε τούτη την συνεχή και αδιάκοπτη αλληλεπίδραση, σε τούτο το ασταμάτητο ταχύ ταξίδι εκτιμώ πως η επαφή και η σύνδεση με το παρελθόν αποτελεί την δικλίδα ασφαλείας για να μην βγούμε εντελώς εκτός πορείας.
Το αγνώριστο Μπεσίκτας, αριστερά διακρίνεται το τζαμί Sinanpaşa ενώ την ματιά κλέβει η άδεια λεωφόρος Barbaros, η οποία έχει λάβει το όνομά της από τον, ελληνικής καταγωγής, ναύαρχο Χαιρεντίν Μπαρμπαρόσα
Η ίδια φωτογραφία σήμερα. Το τζαμί μόλις που διακρίνεται ενώ η λεωφόρος έχεις πνιγεί από τα κτίρια και τους ουρανοξύστες

28 σχόλια:

  1. Διονυσία Πάλμου31 Οκτωβρίου, 2014 09:34

    Θοδωρή μου σε ευχαριστούμε για μία ακόμα ονειρική αναπόληση... Είναι συγκλονιστικό πραγματικά να βρίσκεσαι κοντά στους "μυστικούς" θησαυρούς της Πόλης που θαρρείς μένουν επιμελώς κρυμμένοι από τα "βέβηλα" μάτια των πολλών....
    να νιώσεις τη μαγική ενέργεια που εκπέμπουν...
    την ατμόσφαιρα που είναι βαριά από τους αιώνες και την ιστορία....
    να ψηλαφίσεις το παρελθόν της Βασιλεύουσας ...με τη δόξα της και τις πληγές της....
    Ειδικά δε για τα τείχη έχω την ίδια ακριβώς αίσθηση: αυτά που δεν "αποκαταστάθηκαν" (με αναστηλώσεις "χολιγουντιανής" αισθητικής) είναι που γοητεύουν και συγκινούν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Διονυσία μου.
      Χαίρομαι που έχεις την ίδια άποψη για την ατμόσφαιρα των Τειχών και δεν είναι μόνον δική μου εντύπωση. Τα μή αναστηλωμένα σημεία τους είναι αυτά που μαγνητίζουν την ματιά και καθηλώνουν.
      Να περνάς όμορφα
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  2. Kαλημέρα στον Θοδωρή και σε όλους τους συνταξιδιώτες.Πέρνοντας αφορμή απο το πολύ όμορφο άρθρο και τη φωτογραφία της Πύλης των Καλλιγαρίων,ας μου επιτραπεί να αναφέρω οτι στους Βυζαντινούς χρόνους λεγόταν Χαρσία Πύλη ,όπως επίσης και Καλλιγαρία Πύλη ,διότι στην περιοχή κατοικούσαν καλλιγαρέοι η αλλιώς υποδηματοράφοι.Σήμερα δε αποκαλείται Egri Kapi (πλαγία πύλη) διότι είναι ανοιγμένη πλάγια,μιας και εκεί το τείχος σχηματίζει μια γωνία, το καλούμενο Πτερό των Βλαχερνών.Λίγο πιο εκεί ο ταπεινός προσκυνητής της λατρεμένης Πόλης θα συναντήσει την Ρωμέικη εκκλησιά της Παναγίας της Σούδας,κάποτε τόπο σωφρονισμού και πιθανής θεραπείας των φρενοβλαβών της Πόλης.Τάσος.Θεσσαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Τάσο μου. Πιστός στο εβδομαδιαίο ραντεβού μας.
      Μια και ανέφερες την Παναγιά της Σούδας, ας ξαναθυμηθούμε την ανάρτηση για αυτήν από τον περασμένο Μάρτιο:

      http://tixamperiaapothnpolh2.blogspot.com/2014/03/blog-post.html

      Πολλούς χαιρετισμούς στην Θεσσαλονίκη και καλό Σαββατοκύριακο
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  3. Για ακόμη μια φορά άψογος "ξεναγός" της Πόλης.Συγχαρητήρια..........Σταμάτης Λουπείδης-Κιλκίς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Σταμάτη και σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια.
      Χαρά μου να γνωρίζω πως έχω αναγνώστες και από το Κιλκίς.
      Τους χαιρετισμούς μου.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  4. Ωραίες μνήμες Θοδωρή μου, ωραίες μνήμες!
    Θανάσης από Βόλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Θανάση,
      διαβάζοντας το μήνυμά σου δεν μπορούσα να μην θυμηθώ και τις ωραίες μνήμες του περασμένου καλοκαιριού από τον Βόλο και το Πήλιο.
      Να είμαστε καλά και να επαναλάβουμε του χρόνου κάτι ακόμα καλύτερο.
      Να είστε όλοι καλά.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  5. πανεμορφο Θοδωρη μου το δρωμενο !!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Μαριλιζα. Αισίως στην 7η δημοσίευση των όμορφων εικόνων από το παρελθόν και η σύγκρισή τους με το παρόν. Πιστεύω οτι θα καταφέρω αρκετές ακόμα αφού η Πόλη προσφέρει υλικό, ενώ σκέφτομαι να προσθέσω και άλλα στοιχεία.
      Και ίσως στο άμεσο μέλλον περάσω και εκτός διαδικτυακού πεδίου.
      Καλό βράδυ και θα τα ξαναπούμε.

      Διαγραφή
  6. Ὦ, ὦ, ὦ!
    Πόσο μοῦ εἶχαν λείψει αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ ἀναρτήσεις! Ἐπιτέλους, βρὲ Θοδωρή!

    ΥΓ. Σὲ παρακολουθῶ παρόλο ποὺ δὲν σχολιάζω τόσο συχνά. Ξέρεις, κι ἐλπίζω νὰ μὲ συγχωρεῖς, γιὰ τὴν ἀπουσία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα φίλε μου και να σου πώ την αλήθεια και εμένα μου έλειψαν κάπως καθώς η τελευταία όμοια ανάρτηση ήταν τον Μάιο.
      Γνωρίζω οτι παρακολουθείς τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ και φυσικά δεν χρειάζεται να απολογήσαι. Εξάλλου πιθανόν να είσαι και ο νεώτερος της Χαμπεριώτικης παρέας μας και η ζωή είναι γεμάτη γλύκες και τόσα πολλά άλλα όμορφα πράγματα που μας αποτραβούν.

      Να περνάς καλά και καλή επιτυχία με τις σπουδές σου.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  7. ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΘΟΔΩΡΗ! ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ. Η Πόλη φέρνει πάντα συναισθήματα στο προσκήνιο.
      Καλό βράδυ

      Διαγραφή
  8. Θοδωρή θησαυρός πραγματικά αυτές οι φωτογραφίες.
    Αναρωτιόμουν πότε θα ξαναναρτήσεις "Τότε και τώρα". Άξιζε η αναμονή.
    Αυτό επίσης μου θύμισε ότι μας χρωστάς δεύτερη, τουλάχιστον, ανάρτηση για τις κιστέρνες. Μην ξεχνιόμαστε ε;

    Με την ευκαιρία, τα τείχη ακριβώς πάνω από τη Μονή της Χώρας, που περπάτησα πριν λίγες μέρες, ανήκουν στα επισκευασμένα;

    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Ελένη μου.
      Ίσως μέχρι τα τέλη του έτους κατορθώσω να συγκεντρώσω υλικό για ακόμη μία ανάρτηση.
      Και για τις κιστέρνες ετοιμάζω νέες εξορμήσεις, αν και η παρουσίασή τους στα ΧΑΜΠΕΡΙΑ θα είναι λίγο διαφορετική μιας και πρόκειται για σημεία με σχετικά δύσκολη πρόσβαση. Ουδέν αδύνατον πάντως.
      Η εικόνα με την κιστέρνα της Μονής Παντεπόπτου είναι απλά μαγική. Φαντάσου τι υπάρχει κάτω από τα σπίτια και τους δρόμους!

      Τα Τείχη στο ύψος της Μονής της Χώρας έχουν υποστεί αρκετές επισκευές. Στο πρώτο "Τότε και τώρα", στο τέλος της ανάρτησης, μπορείς να δείς την φωτογραφία με τις ομοιότητε και τις διαφορές.

      Πολλούς χαιρετισμούς και όμορφο Σαββατοκύριακο

      Διαγραφή
  9. Κάθε φορά που με επισκέπτεσαι με τα e-mails σου, μαθαίνω περισσότερα.
    Σ' ευχαριστώ.
    Φιλικά,
    Χρήστος Τζίκας, Άνω Πόλη Θεσσαλονίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Χρήστο μου. Άντε κάποια στιγμή με το καλό να μας έρθεις και στην Πόλη για να δείς από κοντά όλα όσα διαβάζεις.
      Τους χαιρετισμούς μου στην Θεσσαλονίκη

      Θοδωρής

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα Θοδωρή,
      απόψε διαβάζοντας την ανάρτηση, υπέροχη όπως πάντα, σκεφτόμουν ότι πέρα από βυζαντινούς ναούς και παλάτια και τα απομεινάρια τους σήμερα, πέρα από κινστέρνες και υπόγειες διαδρομές που μας έχεις κατά καιρούς γνωρίσει, τα τείχη όπως τα παρουσίασες είναι ένα εξ ίσου δυνατό "χαρτί" του παρελθόντος της Πόλης.
      Τείχη στιβαρά, γερά, φτιαγμένα για ν αγκαλιάσουν και να προστατέψουν μια πρωτεύουσα ξεχωριστή και πολύτιμη που πάντα ήταν το μήλο της έριδος για Δύση και Ανατολή. Κανείς κοιταζοντάς τα δεν μπορεί να μην ριγήσει μπροστά στην ανάμνηση του μεγαλείου που κουβαλούν.

      Εύχομαι σε όλους μια καλή εβδομάδα.

      Διαγραφή
    3. Στεφανία μου, στην Πόλη όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου όλο και κάτι θα σε συναρπάσει. Άντε με το καλό να έρθεις και σίγουρα θα αντικρίσεις πολλά στην περιπλάνησή μας.
      Καλό βράδυ και τους χαιρετισμούς μου.

      Διαγραφή
  10. Δεν έτυχε να επισκεφτώ την Πόλη.Με τις αναρτήσεις σου μου γεμίζεις το κενό.Σ' ευχαριστώ .Είμαι καινούρια στην παρέα,αλλά άγγιξες την ψυχή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία.
      Εύχομαι κάποια στιγμή να καταφέρεις να έρθεις. Ως τότε τα Χαμπέρια θα σου δίνουν εικόνες, περιγραφές και υλικό για την επίσκεψή σου.
      Καλώς όρισες στην παρέα μας και εύχομαι να σε ξαναδιαβάσω στον σχολιασμό και στην επικοινωνία μας.
      Φιλικά
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  11. Καλησπέρα, Θοδωρή!
    Το νούμερο 7 από το αγαπημένο μου θέμα αναρτήσεων, λοιπόν!
    Δεν ξέρω ποια φωτογραφία - ταξίδι στον χρόνο να ξεχωρίσω... Όλες μου αρέσουν και άλλες πολλές μού λείπουν για να δω! Σοκ έπαθα με το Μπεσίκτας και την κεντρική λεωφόρο του που δεν φαίνεται. Νοστάλγησα με το τζαμί της Μιχριμάχ, το αγαπημένο μου, και θαύμασα την υπόγεια κινστέρνα στη Μονή Παντεπόπτου.
    Σε αναμονή, λοιπόν...
    Τα λέμε στο επόμενο, Θοδωρή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το Μαράκι.
      Και εγώ στην απόπειρα της φωτογράφισης στο Μπεσίκτας ψιλοτρελάθηκα. Έψαχνα να βρώ την λεωφόρο και αν δεν ήταν το τζαμί δεν θα τα κατάφερνα. Μόνο το βράδυ διαφαίνεται η πορεία της λεωφόρου λόγω του φωτισμού των αυτοκινήτων.
      Η κιστέρνα στα έγκατα της Μονής Παντεπόπτου με βάζει σε σκέψεις για "κατάβαση"...ξέρεις εσύ.
      Θα τα πούμε στο επόμενο λοιπόν...πολλά φιλιά και τους χαρετισμούς μου στο πατρικό Περιστέρι.

      Διαγραφή
  12. Αγαπητέ Θοδωρή, επίτρεψε μου να συμμετέχω κι εγώ σε αυτή την ονειρική περιπλάνηση. Δεν ξέρω πώς και από πού να αρχίσω για να εκφράσω ότι αισθάνομαι. Πριν δύο ημέρες, κατά τύχη επέλεξα μια φωτογραφία του Ιερού Παλατίου κι έπεσα πάνω στο blog σου. Η περιήγηση σου, η περιγραφή σου, η τρυφερότητα και η νοσταλγία που πλημμυρίζουν την κάθε σου ανάρτηση έχουν γίνει χάδι στην ψυχή μου. Ονομάζομαι Ανίτα (Αναστασία) Γρηγοριάδου. Είμαι ιστορικός στη σπουδή και δημοσιογράφος στο επάγγελμα. Η καταγωγή μου, η ρίζα μου, είναι από τα Σούρμενα του Πόντου. Μοιράζομαι αυτή την αιχμηρή αγάπη για την Πόλη και για τη χαμένη μου πατρίδα με τον 13χρονο γιο μου που, σαν μαγική προέκταση μου, διακατέχεται ήδη από ετούτο το διαφορετικό νόστιμον ήμαρ. Το εξέφρασε όταν τον πρωτοπήγα στην Κωνσταντινούπολη πριν δύο χρόνια και εξακολουθεί να το εκφράζει. Πρέπει να σου πω ότι σε ζηλεύω λυσσαλέα, διότι καταλαβαίνω ότι ζεις στην Πόλη. Έκανες το άλμα, αυτό που ονειρεύομαι εδώ και χρόνια. Όμως, εκείνο που με κάνει να χαίρομαι απεριόριστα είναι πως, μέσα από το blog σου αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι που δείχνουν ότι η κληρονομιά μας είναι ζωντανή στα χρωματοσώματα τους. Με κάνει να ελπίζω ότι κάποτε και οι υπόλοιποι από εμάς -τους έλληνες- θα θυμηθούν. Η ιστορική μνήμη είναι καταγεγραμμένη στο DNA μας κι αργά ή γρήγορα, κάποτε, ακόμα κι αν τώρα βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση στο ελληνικό υποσυνείδητο, θα αναδυθεί. Θοδωρή σε ευχαριστώ με όλη μου την ψυχή για το αναπάντεχο ταξίδι. Ο νέος συνοδοιπόρος σου, Ανίτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ανίτα μου και σε ευχαριστώ για το εκτενές, το όμορφο σχόλιό σου και τα καλά λόγια.
      Καλώς όρισες στην παρέα μας, ελπίζω να σε διαβάσουμε ξανά και να έχω την χαρά της επικοινωνίας μαζί σου.

      Φιλικά, Θοδωρής

      Διαγραφή
  13. Καλημέρα Θοδωρή

    Θυμάμαι την πρώτη φορά που αντίκρισα τα τείχη μέσα από το τραμ ξεκινώντας από Zeytinburnu για κέντρο. Απίστευτο συναίσθημα, ένιωθα ότι έμπαινα σε κάτι εντελώς ελληνικό ξέχασα όλη την ανατολή, θυμάμαι όλη μέρα ήμουν συνεπαρμένος από το ρωμαίικο παρελθόν της Πόλης. Λες και γινόταν πραγματικότητα ένα παιδικό όνειρο.

    Χαιρετίσματα από Γιάννενα

    Γρηγόρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Γρηγόρη. Την επόμενη φορά σου προτείνω να ξεκινήσεις από τις Βλαχέρνες και να φτάσεις ως την Προποντίδα. Εκεί να δεις πόσο θα σε συνεπάρουν οι εικόνες.
      Τους χαιρετισμούς μου στα Γιάννενα και εύχομαι κάποια στιγμή να ξαναβρεθώ και εκεί.
      Θοδωρής

      Διαγραφή