Μέρες αυθόρμητες, συναρπαστικές μέρες

Ένα από τα πράγματα που έχω χάσει κάπως τα τελευταία χρόνια είναι ο αυθορμητισμός μου. Ίσως το ότι μεγαλώνω, ίσως η πολυετή παραμονή μου σε άψογα οργανωμένα κράτη, έχει σαν αποτέλεσμα να προγραματίζω τα πάντα και όλα να είναι υπό τον πλήρη ελεγχό μου. Στην Πόλη αρχίζω να ξαναβρίσκω χαρακτηριστικά που είχα κρύψει μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια.
Για άλλη μία μέρα είχα την δυνατότητα να τελειώσω νωρίς απ'την δουλειά. Σκεφτόμουν λοιπόν τι ενδιαφέρον θα μου φέρει η υπόλοιπη μέρα στην Πόλη. Δεν άργησε πολύ και μία αυθόρμητη σκέψη τρύπωσε στο μυαλό μου. Στα Πριγκηπονήσια για περίπατο ή ίσως και για καμμιά βουτιά. Υπέροχα, αναφώνησα. Τι απλή και αυθόρμητη σκέψη, μα συνάμα ταιριαστή μιας και ο υδράργυρος είχε ''χτυπήσει'' τους 35°.
Καθ'οδόν για το Bostancı σκεφτόμουν ποιό νησί θα είχα την τιμή να επισκεφτώ. Ότι ξεκινά αυθορμητά, θα πρέπει να συνεχίζει έτσι. Άρα σκέφτηκα; θα πάρω το πρώτο καράβι που θα βρώ. ο πρώτο καράβι που συνάντησα, έφευγε για την Πρώτη και χάρηκα πολύ γι'αυτό. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο η Πρώτη έχει κάτι που με ελκύει τρομερά.

Η Πρώτη,όπως φαίνεται απο το Bostancı

Το νησί είχε αρκετό κόσμο που έψαχνε, όπως κι εγώ, τρόπο μικρής απόδρασης απο την μεγαλούπολη.
Η γνώριμη ατμόσφαιρα με τα ήσυχα δρομάκια, τους αργούς ρυθμούς του νησιού και την συντροφιά των αμέτρητων γατιών που απολάμβαναν την ξάπλα τους σε κάποιον ίσκιο, με χαλάρωσε. Απόλαυσα το χάδι του ηλίου στο κορμί μου και όταν το χόρτασα, βούτηξα στην αγκαλιά της θάλασσας του Μαρμαρά, που δε την θεωρώ τίποτα το ιδιαίτερο, μα όσο να΄ναι ένα δρόσισμα στο δίνει.

Μου φαίνεται πως έχω έρθει πολλές φορές στην Πρώτη τον τελευταίο καιρό, γιατί άρχισα να πέφτω διαρκώς σε ταμπέλες με τ'ονομά μου.

Η μικρή μου απόδραση στην Πρώτη τελείωσε και πήρα το πλοίο της επιστροφής.

Αντίο καλή μου Πρώτη

Ότι αρχίζει και συνεχίζει αυθόρμητα θα πρέπει να τελειώσει και αυθόρμητα σκέφτηκα. Υπήρχε η συναυλία των Bon Jovi στην άλλη μεριά της πόλης. Λίγο η παρότρυνση της παρέας, λίγο το ότι δεν ήθελα να πάω σπίτι...την πήρα την απόφαση. Γραμμή λοιπόν για το γήπεδο της Γαλατάσαραι.

Έφτασα λιγάκι αργοπορημένος στο γήπεδο, που παρεπιμπτόντος είναι φοβερό, και ο άτιμος ο Jovi είχε κιόλας ξεκινήσει.

Το φοβερό στάδιο της Γαλατά

Η μέρα αυτή τα είχε όλα. Βόλτες σε πανέμορφα νησιά με ηλιοθεραπίες και πλατσουρίσματα αλλά και συναυλίες, γήπεδα και στάρ. Είχε βέβαια και περιπετειώδη διαδρομές, αφού το να κινηθώ σε τόσες μεγάλες αποστάσεις σε αυτή την απέραντη πόλη αποτέλει τρομερό πειρασμό.

Αν είναι να γράψω κι εγώ κάτι αρνητικό για πρώτη φορά σε τούτο το blog, θα είναι το απίστευτο 6ωρο που πέρασα στους δρόμους και τα 11 μεταφορικά μέσα που χρειάστηκε να αλλάξω! Έφτασα σχεδόν στα όρια μου.
Αυθόρμητες, συναρπαστικές μέρες, γεμάτες αντιθέσεις και περιπέτειες.
Έτσι κυλάνε οι μέρες στην γλυκειά μας Πόλη.