Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Η ασπροφορεμένη Πόλη

Η Πόλη δεν χάνει ποτέ την μαγεία της. Είτε αν είναι καλοκαίρι με την αφόρητή της ζέστη, που εγώ την λατρεύω, είτε αν είναι χειμώνας, που δεν τον πολυσυμπαθώ, το να βρίσκομαι εδώ είναι σαν ένα όνειρο. Σήμερα το σκήνικο στην Πόλη άλλαξε και αυτή φόρεσε την άσπρη φορεσιά της. Σαν νυφούλα και όλοι εμείς η επίδοξοι γαμπροί της να ζαχαρώνουμε με την γοητεία της.
Με το που άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες νιφάδες χιονιού, ζωγραφίστηκαν και τα πρώτα χαμόγελα στα χείλη όλων μας. Χιονίζει φώναξαν τα κορίτσια και έτρεξαν στο παράθυρο. Για 'μένα μετά από τόσα χρόνια στην κεντρική Ευρώπη είναι κάτι φυσιολογικό. Για τους γνήσιους Πολίτες όμως κάτι πολύ ιδιαίτερο.


Η Neşe δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και μόλις γύρισε από την δουλειά έβγαλε την καλλιτεχνική τάση από μέσα της και στα γρήγορα έφτιαξε έναν χιονάνθρωπο που θα ζήλευαν ακόμα και οι Ελβετοί.
Βέβαια να αναφέρω ότι όταν αρχίζει να χιονίζει στην Πόλη επικραττεί ένα χάος στους δρόμους. Οι μετακινήσεις είναι ούτως ή άλλως μεγάλες. Με τα χιόνια το να πάει ή να γυρίσει κανείς στην δουλειά του μετατρέπεται σε μεγάλη δοκιμασία. Μποτιλιαρίσματα και αναμονή στις κλειστές λεωφόρους για 3-4 ώρες δεν αποτελούν εξαίρεση. Το πέρασμα από τις γέφυρες του Βοσπόρου νωρίς το πρωί ή το απόγευμα είναι η κορύφωση της δοκιμασίας. Είναι η μέρα που αντ'αυτού καλύτερα να είναι κανείς κάπου αραχτός και να απολαμβάνει αυτήν την διαφορετική όψη της Πόλης.
Να με συγχωρέσετε λοιπόν αν δεν κατάφερα να φωτογραφίσω όλη την Πόλη χιονισμένη μα είπα να μην αλωνίσω τέτοιες μέρες. Για να τα συμβιβάσω κάπως τα πράγματα βρήκα μερικές φωτογραφίες της χιονισμένης Πόλης από το διαδίκτυο. Να μην σας αφήσω παραπονεμένους.
Η Ίστικλαλ, μοναδική όπως πάντοτε
Η γέφυρα του Βοσπόρου στο βάθος. Δύσκολο να περιγράψει κανείς την ομορφιά τούτου του τόπου
Η χιονισμένη Αγία Σοφία,  το απόλυτο σύμβολο της Πόλης
Το χιόνι βγάζει πάντα το μικρό παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Βλέποντας ξανά τις προηγούμενες φωτογραφίες, ο έρωτας μου για την Πόλη φουντώνει ακόμη περισσότερο. Τελικά αυτό είμαι... ένα μικρό, ερωτευμένο παιδί.

1 σχόλιο:

  1. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη αγάπη από την αγάπη στην ερωμένη που είναι πιστή στον αγαπημένο της χωρίς καλά καλά να τον ξέρει, είναι σαν την αγάπη που έχει ο bloger για την βασιλέυουσα που για αυτή έδωσε την ψυχή του, την αναπνοή του, την μελλοντική ύπαρξη του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή