Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

ΚωΝΣΤΑΝΤΙΝΟC

....σε λίγο θα αρχίσει να ξημερώνει η 53η ημέρα αποκλεισμού και πολιορκίας μας. Οι νυχτερινές ώρες ήταν βασανιστικές αφού οι Τούρκοι ξεκίνησαν γενική επίθεση ήδη λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Οι εκ νέου αποτυχημένες απόπειρές τους να διαπεράσουν με υπόγεια ρήγματα το έξω Τείχος, τους έχουν πεισμώσει ακόμα περισσότερο. Νοιώθω πως οι επόμενες στιγμές θα είναι οι πιο κρίσιμες...μάλλον και οι στερνές...κι ας προσμένουμε σε ένα θαύμα. 
Μόλις επόπτευσα την παράταξη και τις κινήσεις του αντιπάλου από τον πύργο της Καλιγαρίας Πύλης και κατευθύνομαι προς τα νότια, εποπτεύοντας τα Τείχη και εμψυχώνοντας τους πολεμιστές μου. Προχωρώ έφιππος ανάμεσα σε μονοπάτια και πυλίδες και καθώς κινούμαι οι εναπομείναντες συνυπερασπιστές στρέφουν τις ματιές τους προς εμένα, προσμένοντας οδηγίες, παροτρύνσεις και δύναμη. Εγώ άλλωστε είμαι ο μπροστάρης των υπερασπιστών της πολιορκημένης Πόλης και δίχως κεφαλή το σώμα είναι αδύνατον να κινηθεί. Και καθώς τους προσπερνώ, κατευθυνόμενος προς την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, τους ακούω να ψιθυρίζουν το όνομά μου: "...Κωνσταντίνος..."



Θαρρώ πως γνωρίζω τι με περιμένει. Γι'αυτό και μετέλαβα των άχραντων μυστηρίων στην Αγία Σοφία την προηγούμενη ημέρα αλλά και ζήτησα από όλους συγχώρεση στο Παλάτι των Βλαχερνών.
Τίποτα πλέον δεν μαρτυρά την αυτοκρατορική μου ιδιότητα. Αποφάσισα να βγάλω την στολή για να μην αναγνωριστώ από τους Τούρκους, οι οποίοι θα κάνουν τα πάντα για να μην σκοτωθώ στην μάχη. Δεν φοβούμαι οτι θα πεθάνω αλλά οτι μπορεί να αιχμαλωτιστώ, να προσβληθώ. Μόνο οι περικνημίδες μου, με ανάγλυφους δικέφαλους αετούς και το σπαθί μου θα μπορούσαν να δείξουν στον αντίπαλο την ταυτότητά μου. Μα ποιός να παρατηρήσει τέτοιες λεπτομέριες όταν τριγύρω επικραττεί τέτοιο φονικό;
Τα Τείχη δείχνουν να μην αντέχουν άλλο, παρ'όλο που έχουμε πράξει ότι είναι δυνατόν και πολλάκις τα επισκευάζουμε την στιγμή της κατάρρευσης.



Κατευθυνόμενος προς την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, όπου 800 περίπου πολεμιστές απωθούν εδώ και μέρες τις αλλεπάληλες επιθέσεις, είδα μια ομάδα Τούρκων να έχουν σκαρφαλώσει στους διπλανούς πύργους και αιφνιδιάζοντας εκ των όπισθεν τους αμυνομένους, να τους εξοντώνουν με τα βέλη τους και έπειτα να ακολουθεί μάχη σώμα με σώμα.




Δύο χτυπήματα στα καπούλια του αλόγου μου και σχεδόν αμέσως βρέθηκα αντίκρυ στους εχθρούς. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή, το αίμα πετάγονταν παντού, έρεε στα χέρια και το κορμί μου και από εκεί στην σέλα και το άλογο. Μπροστά στο φονικό, το αίμα και τα πτώματα, εκείνο τρόμαξε τόσο πολύ, που προς στιγμήν φοβήθηκα οτι θα με πετούσε κάτω. Ξεκαβαλίκεψα και μια νέα, ογκωδέστερη ομάδα Τούρκων έρχονταν καταπάνω μας. Ο Θεόφιλος, που στέκονταν δίπλα μου, αναφώναξε: "Θέλω θανείν μάλλον ή ζην" και πέφτοντας στο εχθρικό πλήθος, σφάζοντας έφθασε στον μέσον του όπου και εφονεύθει. Οι ηρωικοί Ιβάν, Δον Φρατζίσκο και οι συντρόφοι τους αφού εξόντωσαν εκατοντάδες Τούρκους, περικυκλώθηκαν και σκοτώθηκαν αμφότεροι ενώ ο Κατακουζηνός κείτονταν επίσης νεκρός. Ο Φραντζής είχε ήδη απομακρυνθεί και μετά την πτώση του Θεοφίλου είχα πλέον απομείνει μονάχος....
Οι επιτεθέμενοι γύρω μου πολλαπλασιάζονταν. Τότε ήταν που φοβήθηκα μήπως από την κούραση και την εξάντληση χάσω τις δυνάμεις μου και αιχμαλωτιστώ. Είχα μεν φροντίσει ώστε να μην είναι έκδηλη η ταυτότητά μου αλλά μεταξύ του στρατού των Τούρκων υπήρχαν και αρκετοί χριστιανοί. Αν οι αντίπαλοι με αναγνώριζαν θα έκαναν τα πάντα ώστε να με συλλάβουν και δωρίζοντάς με στο βασιλιά τους, θα αποκόμιζαν τεράστια πλούτη και δόξα.

Η Πόλη είχε αλωθεί....όλα είχαν τελειώσει. Έστεκα ολομόναχος. Τι νόημα πλέον έχει η ζωή μας, όταν ο κόσμος μας έχει καταρρεύσει; Τι νόημα να ζούμε όταν η Πόλη αλώνεται; 
Μόνος μου θα αποθάνω, μην έχοντας ούτε έναν χριστιανό δίπλα μου να λάβει το σώμα ή την κεφαλή του αυτοκράτορά του.
Στιγμιαία συνήλθα από τους παραπάνω συλλογισμούς και ξεχύθηκα στο μπουλούκι τον Τούρκων που σχεδόν με είχαν περικυκλώσει. Ύψωσα το αυτοκρατορικό γυρτό σπαθί μου και ξεκίνησα να θανατώνω όσους πολεμιστές έβρισκα μπροστά μου. Συχνά τα πετράδια πάνω σε αυτό αντανακλούσαν στις αχτίνες του ηλίου, κάνοντάς το να λάμπει...να λάμπει θάνατο. Η χαραγμένη επιγραφή στην λεπίδα του: 
"Συ βασιλεύ αήττητε, Λογε Θεού παντάναξ
νίκης βραβεία δώρισε κατά των πολεμίων
τω ηγεμόνι και πιστώ αυθέντη Κωνσταντίνω
ώσπερ ποτέ τω βασιλεί μεγάλου Κωνσταντίνου"
είχε πάψει να φαίνεται...είχε καλυφθεί με αίμα.
Πολέμησα γενναία, άξια και ηρωικά. Ούτε ξέρω πόσο διήρκεσε η μάχη και ο σκοτωμός. Ο χρόνος έμοιαζε να κυλά διαφορετικά, ασυναίσθητα και δεν μπορώ να πώ αν ήταν μερικές στιγμές ή δεκάδες βασανιστικά και ατελείωτα λεπτά.
Ένιωσα να έχω πληγωθεί στον ώμο μα δεν πρόφταινα ούτε να το ειδώ, ούτε να σκουπίσω το αίμα που κυλούσε, διασχίζοντας το μήκος του χεριού μου και φτάνοντας ως την γροθιά και την λαβή του σπαθιού μου. Ένιωθα μόνο το κάψιμο και οτι από το αίμα δεν μπορούσα να κρατήσω σφιχτά την σπάθη μου.
Άξαφνα χτυπήθηκα και πάλι, θαρρώ από τα πλάγια ή όπισθεν. Λαβώθηκα, έπεσα στο ένα γόνατο μα ξανασηκώθηκα. Ολομόναχος...κανείς δεν θα με δεί να πέφτω στην μάχη. Γύρω μου διάσπαρτα τα περίπου 800 πτώματα των συνπολεμιστών μου και σε λίγο θα κείτομαι και εγώ εκεί, ακολουθώντας αρχαία παραδείγματα προγόνων.
Έσφαξα ακόμη δύο Τούρκους που όρμησαν καταπάνω μου με ορμή αλλά άτσαλα και άπειρα. Από την κίνηση που χρειάστηκε να κάμω, ξαναέχασα την ισσοροπία μου. Τότε όμως ένοιωσα το τελειωτικό χτύπημα να κατευθύνεται προς τα πάνω μου. Δεν το είχα δεχτεί μα ήταν σαν μια αίσθηση να μου προαναγγέλε το τέλος. Ένιωσα την κίνηση του εχθρικού σπαθιού, τον ήχο του, την σκιά του. Θαρρώ πως έκλεισα τα μάτια αναμένοντας να γνωρίσω τον Θάνατο...
Ο χρόνος έμοιασε σαν να πάγωσε, ανέμενα το τελειωτικό χτύπημα που δεν ερχόνταν μα ταυτόχρονα δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα τριγύρω μου, αφού όλα είχαν καλυφθεί από ένα λευκό θάμβος. Απρόσμενα το μόνο που μπορούσαν να διακρίνουν οι αισθήσεις μου ήταν ένα δυνατό φτερούγισμα, ακούγοντας τον ήχο του αλλά και νοιώθοντας την ορμή του. Ένοιωσα να κινούμαι, να μεταφέρομαι κάπου αλλού. 
Είναι άραγε αυτό το πέρασμα στον άλλο κόσμο; 
Έτσι είναι; Φωτεινό, υπέργειο και με συνοδεία Αγγέλου;

Δύσκολο να αποκριθώ αν είμαι ακόμα ζωντανός ή πεθαμένος αλλά είδα την Πόλη από ψηλά. Μπήκα στα κατεστραμμένα ένδοξα παλάτια της, στις λεηλατημένες εκκλησιές της, περιηγήθηκα στους ματωμένους δρόμους της αλωμένης Πόλης. 
Και έπειτα είδα τον εαυτό μου σε διαφορετικές εκδοχές. Στην μία, με πέταξαν στην θάλασσα του Κερατίου, ως άγνωστο, ανάμεσα στα υπόλοιπα πτώματα των υπερασπιστών. Στην άλλη, κόσμημα η κεφαλή μου να περιφέρεται στα βάθη της Ασίας ως πολύτιμο κειμήλιο του νέου αφέντη της οικουμένης ενώ στην τελευταία, ανεύρετο παρέμενε το κορμί, εξαφανισμένο. Κι ας είδα κηδεία επιδεικτική για να πεισθεί ο λαός για το τέλος του στερνού βασιλέα.
Και καθώς παρατηρούσα όλα αυτά, το οικείο πλεόν φτερούγισμα με συντρόφευε και με μετακινούσε. Με μετέφερε σε μυστικές σπηλιές και από εκεί σε αγιασμένες κρύπτες και ακόμα βαθύτερα σε στενές στοές.
Μα ούτε και εκεί παρέμεινα. Σαν λέοντας έπεσα και σαν αμνός εσηκώθει, μεταφερόμενος σε χώρο ιερό, ρόδινο και στέκω σε μνήμα υψηλό και περιτειχισμένο, με σκάλες που δεν οδηγούν πουθενά, ούτε περπατώνται από πουθενά. Παραμένω αντίκρυ από το προσκύνημα των 12 Αποστόλων κι ας πέρασαν οι αιώνες και η λήθη κάλυψε τα πάντα.


Ίσως πάλι να μην έχει καμμία σημασία τι απέγινα και που βρίσκομαι. Είτε στο βάθος της θαλάσσης ή κατασπαραγμένος από όρνεα. Είτε ως ακέφαλος σκελετός σε γνωστό ή άγνωστό μνήμα ή απλά ανεύρετος και χαμένος για πάντα ως ένας θρύλος.
Ένα όμως είναι σίγουρο: Το αίμα μου χύθηκε σε τούτη την γή...έγινε ένα με αυτήν...ανεγείρωντας ένα κιβούρι, η μνήμη του οποίου ξεπερνά σε διάρκεια και αντοχή ακόμα και τις πέτρες...

62 σχόλια:

  1. απλά ευχαριστούμε Θοδωρή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είστε καλά. Και εγώ ευχαριστώ που από τα πρώτα κιόλας λεπτά, "αγκαλιάσατε" τούτη την ανάρτηση, διότι ξεκίνησα να την γράφω αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα σε πολλές σκέψεις.

      Διαγραφή
  2. Ιδιαίτερα φορτισμένη η σημερινή ημέρα Θοδωρή και εξαιρετικές οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες.Θα ήθελα να προσθέσω και εγώ την εξαιρετικά υπερήφανη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ ,στην πρότασή του για παράδοση της Πόλης.Το δε την Πόλιν σοι δούναι,ούτ' εμόν εστίν ούτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη.Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών.Κάθε παραλληλισμός με την σημερινή εθνομηδενιστική εποχή προκαλεί θλίψη.Τάσος.Θεσσαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Τάσο. Δεν ήθελα να παραθέσω φωτογραφίες, σκίτσα και σκηνές από το διαδίκτυο. Αυτά υπάρχουν, αναπαράγονται και αντιγράφονται σωρηδόν. Θεώρησα τις δικές μου φωτογραφίες πιο ειλικρινείς προς τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ από τα σκίτσα. Δίνοντάς τους λίγο διαφορετική όψη, το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό και κυρίως αυθεντικό.

      Για την απάντηση του Αυτοκράτορα δεν έχω να προσθέσω κάτι γιατί θα ήταν λίγο και ανάξιο εκ μέρους μου.

      Δεν ζω στην Ελλάδα τα τελευταία 16 χρόνια, επομένως θα ήταν σκόπιμο να μην κρίνω τις ακριβώς επικραττεί και τί όχι. Ίσως όλα εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο παρακμής και στην απώλεια ορθής σημασίας και νοήματος τόσων πολλών πραγμάτων.

      Τις καλησπέρες μου στην Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη παρέα που αργά ή γρήγορα θα δώσει το παρόν.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  3. Σήμερα η μέρα είναι μουντη, βροχερή και κρύα. Και υλικά και ψυχικά. Για άλλη μια φορά σε ευχαριστούμε φιλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Γιάννα μου και ευχαριστώ. Πιστή στις αναγνώσεις και την παρουσία σου.
      Πολλούς χαιρετισμούς

      Διαγραφή
  4. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ! ΑΠΟ ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Αθηνά και να 'σαι καλά. Χαίρομαι όταν το λένε άτομα που έχουν επαφή με συγγραφικά και εκδοτικά θέματα αλλά και γιατί προστέθηκες στον δημόσιο σχολιασμό.
      Καλό απόγευμα
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  5. ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΗΡΩΊΚΟΥ & ΕΝΔΟΞΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ
    ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΡΑΓΑΖΗ-ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ
    ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΗΣ.
    Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΑΥΤΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εύγε για μία ακόμη παρουσίαση η οποία μας έχει κυριολεκτικά συναρπάσει. Πολλά ευχαριστώ για την ανεκτίμητη προσφορά σου στην ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Νίκο μου. Το πρωτοείχα σκεφθεί πέρυσι τέτοια εποχή αλλά δεν είχα νοιώσει έτοιμος να καταπιαστώ με αυτό.
      Φέτος ένοιωσα περισσότερο έτοιμος και μου ήρθε έμπνευση για έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Η Πόλη και η επαφή με τις ιδιαιτερότητές της εμπνέει και βοηθά σε ειλικρινείς απόπειρες.
      Θεωρώ οτι βοήθησε πολύ και το γεγονός οτι τους τελευταίους 6-9 μήνες έχω περιπλανηθεί σχεδόν εκατοντάδες ώρες στα Τείχη, γνωρίζοντας κάθε σπιθαμή τους με τρόπο ενδελεχή και αυτό με έχει βοηθήσει να αποκτήσω ιδιαίτερα βιώματα και τρόπο προσέγγισης πολλών πραγμάτων.
      Πολλούς φιλικούς χαιρετισμούς

      Διαγραφή
  7. Κωνσταντίνος Κόττης29 Μαΐου, 2015 10:18

    Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν. — Ιλιάδα Ζ' 208 Έσσεται ήμαρ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσπάσχω Κωνσταντίνε.
      Καλό σου απόγευμα και χαιρετισμούς

      Διαγραφή
  8. Από τις πρώτες λέξεις που έπιασε το βλέμμα μου κατάλαβα πως το σημερινό θάταν σπουδαίο.
    Και πράγματι μ έκανες ν ανατριχιάσω: "...Πέρασμα στον άλλο κόσμο, φωτεινό, υπέργειο και με συνοδεία αγγέλων..."
    Ηρωικό και μεγαλειώδες πέρασμα , σκέφτομαι εγώ. Αυτός ο τελευταίος αυτοκράτορας απ το Μοριά, και η τιτάνια προσπάθειά του φέρνει δάκρυα στα μάτια και του πιο ψυχρού μελετητή της ιστορίας της Πόλης.
    Πανάξιος ο ηγέτης την ώρα της καταστροφής, τι άδικο !
    Ας την θυμηθούμε όλοι σήμερα αυτήν την πολύπαθη Κωνσταντινούπολη. Και μες στην λάμψη, και μες στην παρακμή.
    Και στην κορφή να στέκει και παραδομένη στη λεηλασία και τη σφαγή να σέρνεται.
    Για δυό χιλιετίες πρωταγωνίστρια της ιστορίας.
    Θοδωρή , σ ευχαριστώ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Στεφανία μου.
      Στον σχολιασμό της προηγουμένης ανάρτησης έριξες λίγο δόλωμα αλλά δεν τσίμπησα :-)
      Πιστεύω οτι άξιζε μια τέτοια δημοσίευση με την συγκεκριμένη προσέγγιση. Όπως σου είπα και στο e-mail, υπήρξε αρκετή προεργασία και τα κείμενα, αν και απλά, περνούν τα μηνύματά τους, τους συμβολισμούς και τις οδηγίες τους στους έμπειρους Χαμπεριώτες και όχι μόνο.

      Πολλούς χαιρετισμούς και καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  9. ΖΗΤΟΥΣΑΜΕ ΕΝΔΟΜΥΧΑ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ,ΕΤΣΙ ΜΟΥΝΤΑ ΠΕΝΘΥΜΑ ΜΑ ΤΟΣΟ ΑΛΗΘΙΝΗ. ΤΗΣ.Ν ΑΝΑΠΑΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΣΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. Η ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ ,ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ,ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΥΠΕΡ ΟΛΩΝ...ΑΡΙΣΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΘΟΔΩΡΗ...ΜΑΡΙΑ ΠΑΤΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΚΛΑΙΩΩΩΩ........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Κ ΤΟ ΞΑΝΑΓΡΑΦΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Μαρία.
      Μπορεί η ανάρτηση να σε γέμισε με συναισθήματα, όμως και εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω τα δικά μου, όταν περιτριγύριζα τα Τείχη για τον σκοπό τούτης της δημοσίευσης. Αγγίζοντας τα Τείχη και περνώντας από τις Πύλες και τις πυλίδες έβλεπα μπρός τα μάτια μου τις μάχες, τους νεκρούς και το φονικό. Απερίγραπτα πράγματα...
      Πολλές καλησπέρες στην Πάτρα

      Διαγραφή
    2. ΤΙ ΝΑ ΠΩ..ΑΠ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ Κ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.Η ΨΥΧΗ ΦΩΝΑΖΕΙ ΑΠΟ ΠΟΝΟ ΑΛΛΑ Κ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΚΑΛΑ ΕΖΗΣΕ ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑ Κ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΑΝΕΤΡΕΨΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΟΡΕΙΑ .ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΟΥΣ.ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ...ΙΣΩΣ ΕΡΘΩ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ! ΧΑΙΡΕ ΘΟΔΩΡΗ

      Διαγραφή
  12. Γειά σου καλέ μας φίλε! Μας συγκίνησες άλλη μια φορά.
    Πολλά φιλιά από όλους μας.
    Δημήτρης Αναστασία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα και στους δύο σας. Είναι όμορφο που μπορούμε και μοιραζόμαστε συναισθήματα.
      Πολλούς χαιρετισμούς
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  13. Ευγε για μια φορα ακόμη !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Μάκη.
      Θα ήθελα να είχα ακόμη 1-2 μέρες επιπλέον, μα από την άλλη ήθελα και έπρεπε να δημοσιεύσω την 29η. Επειδή και η τελευταία ανάρτηση ήταν "πολύ βαριά", καθυστέρησα να ξεκινήσω την συγγραφή. Χρειάστηκε να διαβάσω και ένα σύγγραμα του 1907 και έφτασα να γράφω μέχρι σχεδόν τα ξημερώματα για είμαι χρονικά συνεπής.
      Καλό σου απόγευμα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  14. ....Ήθελα να μουν και εγώ εκεί....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Θανάση.
      Να είμαστε όλοι καλά και με υγεία και ίσως του χρόνου κανονίσουμε μια ημερήσια περιήγηση στα Τείχη με όλους τους Χαμπεριώτες
      Πολλούς χαιρετισμούς

      Διαγραφή
  15. Θοδωρη ,απο τα ωραιοτερα ,το πιο συγκινητικο.Σ ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μανουέλα μου. Για μένα είναι δύσκολο να ξεχωρίζω αναρτήσεις γιατί και οι σχεδόν 200 δημοσιεύσεις είναι δημιουργήματά μου και κάθεμια αντιποροσωπεύει συναισθήματα και κομμάτια της ζωής μου.
      Χαίρομαι πάντως που το θεωρείς έτσι γιατί ένας από τους σκοπούς μου είναι και η συνεχής πρόοδος, όπως για παράδειγμα συγγραφικά και δημιουργικά.
      Πολλούς χαιρετισμούς

      Διαγραφή
  16. Ελένη Ζαράγκαλη29 Μαΐου, 2015 15:03

    Ενα πολύ μεγάλο ευχαριστώ Θοδωρή....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Ελένη μου. Και από εμένα ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας. Δίχως την παρουσία, παρότρυνση και ηθική συμπαράσταση ίσως να μην είχε διαρκέσει όλα αυτά τα χρόνια το "ταξίδι" των Χαμπεριών.
      Καλό απόγευμα

      Διαγραφή
  17. Θοδωρή είσαι μοναδικός! Νομίζω ότι η ανάρτησή σου θα ήταν ό,τι καλύτερο να παρουσιαζόταν σε μαθητές σχολείου στη μνήμη της αποφράδας ημέρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου καλέ μου φίλε.
      Σαν δάσκαλος θα ξέρεις καλύτερα από εμένα. Αυτό που και εγώ μπορώ να ομολογήσω είναι πως η προσέγγιση είναι λεπτή, κομψή, με συναισθήματα, μηνύματα και απλότητα. Ίσως όλα αυτά να είναι πιο ουσιαστικά από τα μεγάλα λόγια και τις μεγαλοπρεπείς φανφάρες εορτασμού που επίσης προβάλονται την ίδια μέρα.
      Πολλά φιλιά σε όλη την οικογένεια και θα μιλήσουμε πάλι σύντομα.

      Διαγραφή
  18. Πράγματι, βαριά ημέρα σήμερα...Δεν αποκαλείται τυχαία ως αποφράδα ημέρα...

    Ευχαριστώ Θοδωρή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιώργο. Η λέξη "αποφράδα" έχει σχεδόν ταυτιστεί με την ημέρα της Άλωσης. Συναντάται σχεδόν σε όλα τα λεξικά ως παράδειγμα. Για εμάς τουλάχιστον γιατί στην Τουρκία με την νοοτροπία του εορτασμού της ημέρας με τον γνωστό τρόπο, ουσιαστικά προσβάλλουν τους ίδιους τους εαυτούς τους.
      Καλό απόγευμα και πολλούς χαιρετισμούς

      Διαγραφή
  19. Η Αυτοκρατορια ειχε παρηκμασει και ολα ηταν θεμα χρονου.Και μεις να μαζευομασταν θα την παιρναμε την Πολη.Η κακη διαχειριση και η αλαζονεια τιμωρηθηκε απο τους Οθωμανους.Θα μπορουσε να ηταν και οποιοδηποτε αλλη εθνοτητα.Η Πολη για μας ειναι παντα στην καρδια μας και την αγαπαμε.Ολοι μπορουν να ζησουν.Η πολιτικη παντα ηταν απο παντα διαιρετικος παραγοντας για τους λαους μην αφηνοντας τους να ευημερησουν.Η 29 Μαιου ηταν απλα το φυσικο αποτελεσμα μιας παρακμης.η Αληθεια ειναι αυτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Στέλιο μου. Θα συμφωνήσω μαζί σου οτι η 29η θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε άλλη μέρα...ενδεχομένως να είχε συμβεί και μια άλλη χρονιά.
      Σε τούτον τον κόσμο καθετί, κάθε υπόσταση, που έχει μια αρχή, κάποια στιγμή θα έχει και ένα τέλος.

      Κάποια στιγμή έτυχε να διαβάσω ή να ακούσω μια ιστορική υπόθεση που έλεγε οτι αν μετά την πρώτη Άλωση από τους Φράγκους, δεν είχε κερδιθεί πίσω η Πόλη αλλά κρατούσε την έδρα της Αυτοκρατορίας στην Νίκαια και προσάρτιζε άλλα τμήματα όπως την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας και κάποια άλλα δεσποτάτα, ίσως οι ανερχόμενοι Οθωμανοί τους προσπερνούσαν και θα αλληλοαποδυναμώνονταν με τους Φράγκους και την υπόλοιπη Ευρώπη.
      Βέβαια και από την άλλη...η Πόλη ήταν το "κλειδί" της Αυτοκρατορίας και πως νοείται η Ρωμανία δίχως τα αγιασμένα χώματα της Πόλης;

      Πάντως το μόνο σίγουρο, στο οποίο πάλι θα συμφωνήσουμε είναι οτι στην Ιστορία δεν χωρούν υποθέσεις του τύπου: "τι θα γινόνταν, εάν....;"

      Να είσαι καλά και εύχομαι να τα πούμε πάλι σύντομα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  20. Καλησπέρα, Θοδωρή!
    Το πιο κατάλληλο θέμα την πιο κατάλληλη μέρα... Μπορώ να φανταστώ την προσπάθειά σου στην έρευνα, αλλά το αποτέλεσμα και η απήχησή της είναι ευδιάκριτα και αναντίρρητα.
    Αν ψάξουμε λίγο στην Ιστορία ανά τους αιώνες, θα δούμε ότι κάθε αυτοκρατορία έχει την ακμή και την παρακμή της. Οι λόγοι πτώσης μιας αυτοκρατορίας είναι πολύ και γνωστοί, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τους παραθέσω. Όπως πολύ σωστά σημείωσε ο κος Στέλιος, η άλωση της Πόλης ήταν φυσικό αποτέλεσμα μιας παρακμής. Έτσι κι αλλιώς, η Πόλη ανήκει σε όλο τον κόσμο και είναι πέρα από τα οποιoδήποτε τουριστικά, οικονομικά και πολιτικά μικροσυμφέροντα. Η Πόλη είναι εκεί και μας περιμένει...
    Το κείμενό σου συγκινεί, αγγίζει ευαίσθητες χορδές και παράλληλα εμψυχώνει. Έβγαλες ακόμη ένα συγγραφικό ταλέντο, Θοδωρή, και το πλαισίωσες με πολύ ιδιαίτερες φωτογραφίες.
    Μόνο μία ερώτηση - απορία έχω: Για ποιο λόγο έγραψες τον τίτλο της ανάρτησης ΚωΝΣΤΑΝΤΙΝΟC (το ω, πεζό);;;
    Τα λέμε στο επόμενο, Θοδωρή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαράκι.
      Σίγουρα υπήρξε και τούτη την φορά επιμελής προσπάθεια, περπάτημα, διάβασμα κ.λ.π.
      Χαίρομαι που σου άρεσε, τόσο ως κείμενο όσο και με τις φωτογραφίες.
      Όσον αφορά την ερώτησή σου....έγραψα το "ω" με μικρό γιατί μου δείχνει περισσότερο καλλιτεχνικό. Ίσως παίζει ρόλο το γεγονός οτι τον τελευταίο καιρό περπάτησα, μελέτησα και φωτογράφισα πάρα πολύ τα Χερσαία Τείχη, καθώς και η προηγούμενη δημοσίευση με τις επιγραφές τους. Παραμένω ακόμη επηρεασμένος και έτσι παρέθεσα το όνομα του Αυτοκράτορα όπως στα Τείχη της Βασιλεύουσας.
      Εξάλλου μόλις επέστρεψα σπίτι πάλι από εκεί....κι ας έβρεχε πάρα πολύ...κι ας μοιάζω σαν βρεγμένος γάτος.

      Φιλιά και χαιρετισμούς στο Περιστέρι

      Διαγραφή
  21. Συγκλονιστική ανάρτηση....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ !!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαβάζοντας όλα τα προηγούμενα σχόλια, σκέφτομαι πως θα άξιζε να παρουσιαστούν οι τελευταίες στιγμές του Κωνσταντίνου και στο ευρύτερο κοινό, σε παγκόσμια κλίμακα, ίσως μέσα από κάποια ταινία, πιθανόν σε μια ξένη χώρα αφού στην σύγχρονη Ελλάδα η σύνδεση με το βυζαντινό παρελθόν αγγίζει τα όρια της αλλεργίας.
      Εξάλλου έχει ήδη πραγματοποιηθεί κάτι ανάλογο σε πάρα πολλές ταινίες. Ίσως πάλι η διαχρονική αποστροφή μεγάλης μερίδας του δυτικού κόσμου προς το Βυζάντιο να μην το έχει ως τώρα ακόμη επιτρέψει.
      Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή να πραγματοποιηθεί και αυτό.

      Διαγραφή
  23. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΘΟΔΩΡΗ. ΕΙΜΑΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟ FACEBOOK ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΒΑΣΙΛΙΔΑ. ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΗΡΘΕΣ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ, ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΟΙΩΣΟΥΜΕ ΝΟΕΡΑ, ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΑΡΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΑΥΤΕΣ, ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΚΑΘΑΡΕΣ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΛΑΒΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Παναγιώτη.
      Πολλούς Πολίτικους χαιρετισμούς και να είσαι πάντα καλά.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  24. Εύγε Αγαπητέ Θεόδωρε.Πρόδρομος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Πρόδρομε. Ευχαριστώ για τις αναγνώσεις και τα καλά σου λόγια.
      Καλό σου απόγευμα

      Διαγραφή
  25. Αχ βρε Θοδωρή μου !!!!!
    Σαν λυγμός.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Σοφία μου. Χαίρομαι που σε διαβάζω και πάλι γιατί είχα επιθυμήσει την παρουσία σου.
      Σαν λυγμός...και που να ήσουν μαζί όταν έγραφα τις σημειώσεις μου μέσα στα Τείχη....

      Πολλά Πολίτικα φιλια.

      Διαγραφή
  26. Για μια ακομη φορα υποκλινομαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ευγε θοδωρη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Ελισάβετ μου και ευχαριστώ για την παρουσία σου.
      Καλό απόγευμα και να είσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  27. Ρε Θοδωρή,

    με έκανες και δάκρυσα. Μια μόνη λέξη εύγε......

    Χρήστος Τζίκας
    Άνω πόλη - Θεσσαλονίκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Χρήστο και στην υπόλοιπη παρέα της Άνω Πόλης.
      Την επόμενη φορά που θα έρθεις στην Πόλη θα συγκινηθούμε τριγυρνώντας στα Τείχη παρέα.
      Ελπίζω σύντομα να μπορέσω να κατέβω και μέχρι την Θεσσαλονίκη.
      Πολλούς χαιρετισμούς.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  28. Για μια ακόμη φορά εξαιρετικός...Συγκλονιστική η ιδέα να γράψεις σε πρώτο πρόσωπο...Μπράβο...
    Πάνος Αθήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Πάνο μου. Και εγώ θεώρησα πολύ καλή ιδέα να προσεγγίσω το θέμα με αυτόν τον τρόπο και ευχαριστώ εσένα και τους υπολοίπους γιατί μου δείξατε οτι ήταν ορθή επιλογή.
      Νόμιζα πως ήταν η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο μα η Μαρία μου υπενθύμισε οτι το είχα ξανακάνει με τον "κεραμιδόγατο της Πόλης". Πάλι καλά που έχω και εσάς και μου θυμίζετε πράγματα.
      Πολλούς Πολίτικους χαιρετισμούς
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  29. Τέτοιες αναρτήσεις κοσμούν το διαδίκτυο.
    Ευχαριστώ θερμά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Μιχάλη.
      Σε ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που επικοινωνούμε και μοιραζόμαστε συναισθήματα και σκέψεις.
      Καλό σου απόγευμα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  30. Μετά την άλωση η Πόλη ανελήφθη ψηλά και η σκιά της πέφτει εις την Πόλη (Istanbul)

    Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
    φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
    κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
    θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές.

    Την σκιά της ψάχνουμε, προσκυνητές της αγίας Κωνσταντινούπολης (aziz Istanbul)

    Την βρήκα στις στροφές των ποιημάτων
    με τις βαριές χανούμισσες να ζει.

    Η καθημερινότητα απομυθοποιεί την πόλη(οποιαδήποτε πόλη) που ζεις.

    Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
    και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
    η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
    που συναντάς σε ξένη αγκαλιά.


    Και ο μαρμαρωμένος βασιλιάς εκεί είναι,και περιμένει τον καιρό να αναστηθεί.( δεν πήγε πουθενά και γι’ αυτό δεν θα γυρίσει από πουθενά, ούτε κανένας μπορεί να τον αντικαταστήσει με μεγάλες ιδέες και άλλα σχετικά)

    και ρίχνω μες στο στόμα των αρμάτων
    την κούφια μου αλήθεια τη μισή

    Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
    αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου


    (ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ http://inter-stella-8.blogspot.gr/2015/04/blog-post.html?showComment=1429470150925#c3223939291784006475)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. "Συγχαρητήρια", "εύγε", "άριστα", "μας συγκίνησες", "από τα ωραιότερα", "μοναδικός", "συγκλονιστική ανάρτηση", "υποκλίνομαι", "εξαιρετικός", "ευχαριστώ θερμά". Πρόκειται για λίγες από τις αυθόρμητες εκφράσεις επιβράβευσης, που συνέλεξα από τα άμεσα, ζεστά και εγκάρδια σχόλια των αναγνωστών σου. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να ήταν άλλωστε, με τέτοιο θέμα, με τέτοια παρουσίαση και με τέτοιες φωτογραφίες;
    Θοδωρή είσαι αστέρι!!! Εύχομαι μόνο να συνεχίσεις να είσαι κοντά μας για πολλά πολλά ακόμα χρόνια.
    Καλό υπόλοιπο ΣΚ.

    Υ.Γ: αναμένω και εγώ την απάντηση στο ερώτημα της Μαρίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ελένη, καλησπέρα στον Πόρο.
      Και να μην είχα κάτι να γράψω, από την μία η Πόλη, από την άλλη όλοι εσείς με την αγάπη σας, δεν θα μπορούσα να σταματήσω να μην εμπνέομαι και να πέρνω ώθηση και ενέργεια για την συνέχεια.

      Όπου και όποτε βρεί προορισμό το Χαμπεριώτικο καράβι, η διαδρομή θα είναι αυτή που μας ταίδεψε και γέμισε την καρδιά και την σκέψη μας με εικόνες και συναισθήματα.

      Υ.Γ. Δεν πιστεύω να σε έβαλε η Μαρία να με πιέσεις για σύντομες απαντήσεις; :-)

      Διαγραφή
  32. Διονυσία Πάλμου09 Ιουνίου, 2015 14:22

    Σε ευχαριστούμε πολύ για την συγκίνηση και τα συναισθήματα που νιώσαμε μέσα από τον σπαραχτικό επίλογο του Κωνσταντίνου. Μέσα από την καρδιά μου θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια για το υψηλό ήθος που σε διακρίνει. Να είσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Διονυσία μου. Να είσαι και εσύ πάντα καλά και επίσης ευχαριστώ για την επικοινωνία αλλά και το δικό σας ήθος και ποιότητα. Σίγουρα φαίνεται ξεκάθαρα και από δική σας παρουσία και σχολιασμό και αυτό σπανίζει στην blogόσφαιρα, οπου επικραττεί συνήθως ατμόσφαιρα γηπέδου ή καφενέ.
      Φιλιά από την Πόλη
      Θοδωρής

      Διαγραφή