Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Βυζαντινό καλλιτέχνημα εν μέσω παρακμής

Η πολυπλοκότητα και η ποικιλία της Πόλης και των εικόνων της δεν προσφέρει μόνο θετικά συναισθήματα αλλά παράλληλα στιγμές προβληματισμού και λύπης. Ενιότε παρουσιάζονται ταυτόχρονα όλα μαζί και την χαρά διαδέχεται το οδυνηρό ξάφνιασμα, η ντροπή, η απογοήτευση, που όμως πάντα αφήνει άσβηστη την αίσθηση της ελπίδας για κάτι καλύτερο. Και μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν ακόμα στιγμές έντονου θαυμασμού και συναισθήματα δέους για να ακολουθήσουν και πάλι σκέψεις που φτάνουν σε κοσμοθεωρητικά επίπεδα. 
Αυτά συνόδευσαν μια ακόμη περιήγησή μου, τούτη την φορά στα βάθη της συνοικίας του Βεφά. Σκοπός μου όχι μόνο μία ακόμη επίσκεψη στον ναό του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος αλλά και η παρατήρηση της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή. Εκεί που οι περαστικοί και οι τουρίστες σπανίζουν. Εκεί που μάλλον κανείς δεν θέλει να στρέψει το βλέμμα του. Εκεί που τίποτα δεν συμβαδίζει με την εικόνα της προόδου και του πλούτου της Τουρκίας, της Πόλης όπως παρουσιάζεται μέσω των τηλεοπτικών σειρών αλλά και του επιφανειακού υλισμού που έχουμε λανθασμένα και σε πολύ μεγάλο βαθμό ασπαστεί.
Βεφά λοιπόν...με στόχο ένα βυζαντινό καλλιτέχνημα εν μέσω ανθρωπιστική κρίσης και παρακμής. 
Ο τρούλος του Αγίου Θεοδώρου στην κορυφή του νοητού Σταυρού που διαγράφουν τα κλίτη του ναού

Λίγα μόλις βήματα μετά το τουριστικό και μεγαλοπρεπές τζαμί Süleymaniye, μερικές δεκάδες μέτρα από τις κεντρικές λεωφόρους και του κτιρίου που στεγάζεται ο μητροπολιτικός δήμος της Πόλης, τα σοκάκια του Βεφά μοιάζουν σαν βομβαρδισμένο τοπίο, γεμάτα απορρίμματα, πρόσφυγες, φτώχεια και δυστυχία.
Η είσοδος στα σοκάκια του Βεφά συνοδεύεται από απλωμένα ρούχα και σκουπίδια...
...πολλοί πρόσφυγες από τα γειτονικά κράτη είναι χωμένοι σε αυτοσχέδιες σκηνές και μισογκρεμισμένα κτίρια ενώ αρκετοί αψηφούν τον παγωμένο καιρό και περνούν αρκετές ώρες στα πεζοδρόμια
Ο δρόμος που οδηγεί στον ναό του Αγίου Θεοδώρου. Το κέντρο της συνοικίας
Η εικόνα του Βεφά άλλαξε τόσο πολύ τις τελευταίες δεκαετίες. Από μία παστρική, φυσιολογική γειτονιά έχει μετατραπεί σε σημείο προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Οι ξένοι εδώ σπανίζουν και αμέσως παρουσίες σαν την δική μου αποσπούν τα βλέμματα των εγκαταστημένων και προσελκύουν τα μικρά ζητιανάκια.
Και ανάμεσα στα σκουπίδια, τους εξαθλιωμένους ανθρώπους, τις παράγκες και τα ερειπωμένα σπίτια, στο κέντρο της συνοικίας άξαφνα ξεπροβάλει ο ναός του Αγίου Θεοδώρου. Το κτίσμα είναι τόσο εντυπωσιακό που για μια στιγμή καταφέρνει να εξαφανίσει τις γύρω θλιβερές εικόνες από την σκέψη μου και να κερδίσει τον θαυμασμό μου με την αρχιτεκτονική του.
Ο εντυπωσιακός και μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου Θεοδώρου
Κομψός τρούλος με κλασσικά χαρακτηριστικά της εποχής που κτίστηκε. Μικρός σε όγκο αλλά με υπερυψωμένο τύμπανο που μοιάζει σαν να φυτρώνει μέσα από τον κυρίως ναό, με ελαφρά παρουσία κογχών, τόξων και κεραμόπλαστου διακόσμου
Όπως μαρτυρούν τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του, ο ναός κατασκευάστηκε γύρω στον 12ο αιώνα, κατά την διάρκεια της δυναστείας των Κομνηνών. Κτίστηκε στην θέση άλλου ναού που μάλλον ήταν και αυτός αφιερωμένος στον ίδιο Άγιο. Ο ναός δεν εντυπωσιάζει με τον όγκο του αλλά με την διέγερση της φαντασίας που προκαλεί η αρχιτεκτονική του, ενώ οι πολύ πετυχημένες αναλογίες και ο κεραμόπλαστος διάκοσμος καθιστούν την εκκλησία ένα σωστό καλλιτέχνημα.
Το μέρος του κτίσματος στα χαμηλότερα σημεία του παραμένει λιτό, σε αντίθεση με μεταγενέστερους ναούς, όπου υπάρχει και εκεί διάκοσμος (π.χ. το παρεκκλήσι της Μονής Παμμακάριστου). Όσο όμως η ματιά κατευθύνεται όμως προς τα άνω, διακοσμήσεις κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Κόγχες, κίονες, νευρώσεις, πλέγματα, κεραμόπλαστος διάκοσμος, τόξα και θωράκια πλαισιώνουν τον λαμπρό διάκοσμο.
Η πρόσοψη του ναού με εμφανή όλα τα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά χαρακτηριστικά του
Ανάμεσα στους κίονες υπάρχουν διαφράγματα με αξιόλογο ανάγλυφο διάκοσμο. Ρόδακες πλαισιώνουν έναν τεράστιο Σταυρό
Λεβητοειδές κιονόκρανό εξωτερικά του ναού που ακόμα αντέχει στον χρόνο
Ο ναός διαθέτει δύο νάρθηκες, με τον πρώτο να είναι εντυπωσιακότερος αφού θεωρείται πως εδώ έχουν γίνει σημαντικές εργασίες και προσθήκες κατά τον 14ο αιώνα. Αρχικά η μαρμάρινη πύλη και τα θεοδοσιανά κιονόκρανα κατά μήκος της δημιουργούν την εντύπωση πως αρκετά στοιχεία διατηρήθηκαν μετά την μετατροπή σε τζαμί, ήδη από τον 15ο αιώνα, από τον σειχουλισλάμη Molla Gürani. Από εκεί και έπειτα όμως κυριαρχεί η απογοήτευση για τις αλλοιώσεις και καταστροφές που πραγματοποιήθηκαν όλους αυτούς τους αιώνες αλλά και για την αδιαφορία που το κτίσμα έχει περιπέσει.
Η μαρμάρινη πύλη του εξωνάρθηκα με συνοδεία θεοδοσιανών κιόνων
Εικόνα από τον εξωνάρθηκα
Στις μέρες μας ο εξωνάρθηκας χρησιμοποιείται για το abdest, τον υποχρεωτικό καθαρισμό πριν την προσευχή. Στην βόρεια πλευρά υπάρχουν οι σχετικές βρύσες ενώ απέναντι από την σειρά των θεοδοσιανών κιόνων στέκουν άλλοι με λεβητοειδή τεχνική, δυστυχώς καλυμένα με μπογιά. Η λευκή μπογιά και ο ασβέστης θα είναι ο κυρίως αντίπαλος των συντηρητών και των αρχαιολόγων που θα εκτελέσουν τα έργα αποκατάστασης του ναού.
Εμφανή τα αποτελέσματα των αλλοιώσεων. Από τους κίονες και άνω υπάρχουν αρκετές κόγχες και "νευρώσεις" που σίγουρα θα έδειχναν εντυπωσιακές πριν την μετατροπή
Σε ορισμένους κωνσταντινοπολίτικους ναούς ο νάρθηκας δεν περιορίζεται μόνο στην δυτική πλευρά αλλά επεκτείνεται και παραπλεύρως, σαν δεύτερο πλάγιο κλίτος που συνήθως επικοινωνεί με τα πρώτα του ναού με τρίλοβα ανοίγματα. Στον ναό του Αγίου Θεοδώρου υπάρχουν τέτοιοι νάρθηκες αλλά με λύπη παρατηρεί κανείς οτι αποτελούν προέκταση των βρυσών και προορισμένοι για παρεμφερείς ανάγκες.
Πύλη του δευτέρου πλαινού κλίτους
Ουδέν...λεζάντα
Καλυμμένο λεβητοειδές κιονόκρανο εντός του πρώτου εσωνάρθηκα
Ιωνικό κιονόκρανο με επίθημα. Ασβεστωμένο κατά το ήμιση με σκοπό την κάλυψη του επιθήματος
Όμορφος ανάφλυγος διάκοσμος στα κάτω μέρη του ναού
Μέρος του δευτέρου πλαινού εσωνάρθηκα που οδηγεί στο άνω μέρος του
Ημισκότεινα περάσματα που διεγείρουν περαιτέρω τις αισθήσεις
Σε πολλές εκκλησίες οι οποίες μετατράπηκαν σε τζαμιά παρατηρείται πως ο διάκοσμος τρούλων στους νάρθηκες παρέμεινε άθικτος όπως για παράδειγμα στην Μονή της Χώρας, στο παρεκκλήσι της Μονής Παμμακαρίστου κ.ο.κ. Αυτό συνέβη διότι πολύ απλά οι τρούλοι αυτοί καλύφθηκαν με ξύλινες τάβλες κρύβοντας τις απαγορευτικές, για τους μουσουλμάνους, απεικονίσεις. Δυστυχώς ούτε αυτό συνέβη στον ναό του Αγίου Θεοδώρου. Οι απεικονίσεις καλύφθηκαν με ασβέστη για να μην διακρίνονται οι μορφές ενώ από τον δεύτερο τρούλο δεν έχουν διασωθεί παρά ελάχιστα εκατοστά από τον διάκοσμο.
Ο νότιος τρούλος του εξωνάρθηκα απεικονίζει την Παναγία και Προφήτες
Ο κεντρικός τρούλος του εξωνάρθηκα με χαρακτηριστικές νευρώσεις και έντονη την διάθεση τονισμού της κατακόρυφης διάστασης
Απομεινάρια ψηφίδων περιμετρικά του τρούλου
Μορφές Αγίων
Το υλικό και ο πρόχειρος τρόπος της επικάλυψης δίνουν τουλάχιστον ελπίδες πως τα έργα μπορούν να αποκατασταθούν ευκολότερα από ότι με την προσθήκη σοβάδων
Παρατηρώντας κάθε μέρος του εξωνάρθηκα συμπεραίνω πως κάποτε ήταν από άκρη σ'άκρη πλούσια διακοσμημένος με ψηφίδες
Ο εσωνάρθηκας του ναού είναι περισότερο λιτός, άνευ τρούλων, διαυγής και στις δύο πλευρές του υπάρχουν οι προσβάσεις με τους πλαινούς εξωνάρθηκες. Αναλογίστηκα για λίγο την όψη του χώρου πριν την μετατροπή του. Οι πολλές πύλες και οι ημιαυτόνομοι χώροι δημιουργούσαν σίγουρα αίσθηση μεγάλης ευρυχωρίας ακόμα και αν ο ναός δεν είναι τεραστίων διαστάσεων.
Εικόνα από τον εσωνάρθηκα που με παρέπεμψε αμέσως σε Αγιασματάριο
Εισερχόμενος στο κεντρικό κλίτος του ναού, ο χώρος ανταποκρίνονταν σε ότι ανέμενα να αντικρίσω. Έναν λιτό χώρο με το μιχράπ στο βάθος σε λοξή διάταξη δηλώνοντας αμέσως την αρχική ταυτότητα του κτίσματος, οι μουσουλμανικές καλλιγραφίες τοποθετημένες σε σημεία που ξεπερνούν το ανθρώπινο ύψος, ο άμβωνας στα δεξιά και τα υπόλοιπα μουσουλμανικά αντικείμενα.
Μια καλύτερη προσέγγιση στις λεπτομέριες όμως φανερώνει το τρίλοβο παράθυρο στην θέση του Ιερού Βήματος και τα ημιανεξάρτητα διαμερίσματά του. Ακόμα και αν οι αρχικοί κίονες έχουν αντικατασταθεί, η φαντασία μου εύκολα τους αποκατέστησε με χρωματιστά κιονόκρανα και παρατηρώντας τους νοερά, κατάλαβα πολύ καλά γιατί τέτοιου είδους ναοί χαρακτηρίζονται αρχιτεκτονικά εκτός από εγεγραμμένοι σταυροειδής και σύνθετοι τετρακιόνιοι.
Το κεντρικό κλίτος του ναού. Λεπτομέριες πολλές για όσα παρατηρεί η ματιά αλλά και όσα δημιουργεί η σκέψη
Η αψίδα του ναού
Και εδώ γύρω από τον κεντρικό τρούλο υπάρχουν απομεινάρια διακόσμου
Τα ημιθόλια του Ιερού Βήματος διεγείρουν τον χώρο
Ο έτερος πλαινός εσωνάρθηκας στην νότια πλευρά. Κάποτε από εδώ οδηγούσε στα 2 παρεκκλήσια του ναού και στο καμπαναριό του. Σήμερα από εδώ οδηγεί στην πίσω αυλή
Ο χώρος πίσω από τον ναό μοιάζει σαν μικρή ζούγκλα και η εκκλησία μοιάζει μισοθαμμένη μέσα στην βλάστηση και στα χορτάρια, δημιουργώντας την εντύπωση πως δεν βρίσκεται σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της Πόλης αλλά κάπου μακριά από την ανθρώπινη παρουσία.
Στην "ζούγκλα" που περιβάλλει τον Άγιο Θεόδωρο
Κόγχες περιβάλλουν όλη την καμάρα της ανατολικής πλευράς. Παρά τις καταστροφές που προξένησαν συχνές πυρκαγιές και η ανθρώπινη παρέμβαση το σημείο αυτό δείχνει την αρχική αρχιτεκτονική ομορφιά του
Όμως παρά την πυκνή βλάστηση δεν βρισκόμουν σε κάποια ζούγκλα ή δάσος αλλά στο Βεφά της ανθρωπιστικής κρίσης. Η εικόνες γύρω μου με επανέφεραν στην στυγνή πραγματικότητα. Σκουπίδια, αναξιοπαθούντες άνθρωποι, εγκατάλειψη, μια συνοικία που όλοι ξέχασαν ή που για αυτήν δεν θέλουν να μάθουν.
Τα σοκάκια και τα γκεμισμένα σπίτια της συνοικίας έχουν μετατραπεί σε ένα απέραντο σκουπιδαριό. Διαφορετικές εικόνες από εκείνες  της Ιστικλάλ των τουριστών και των εμπορικών λεωφόρων της φανταχτερής Πόλης και της τηλεόρασης
Μικρό τσαντίρι στα αριστερά. Η φρεσκοαπλωμένη μπουγάδα δείχνει πως κατοικείται
Οι ξεχασμένοι από όλους κάτοικοι του σημερινού Βεφά
Εικόνες σαν κι αυτές φέρνουν στο προσκήνιο σκέψεις που αφορούν τον τρόπο ζωής μας αλλά και τον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων. Η υπερβολική έμφαση στον υλισμό, στην κατανάλωση, στην εύπλαστη επιφάνεια, στο κυνήγι νέων μοντέλων και προιόντων, με γνώμονα selfies, likes, shares και ποδοσφαιρολαγνεία, ενώ η ευτυχία, η πρόοδος και η ευημερία αποτυπώνονται σε ουρανοξύστες, εμπορικά κέντρα και πολυτελείς λεωφόρους. Οτι δεν ανήκει σε αυτό το πλαίσιο απλά δεν υπάρχει στην ζωή μας.
Ίσως δεν βρισκόμαστε σε περίοδο ανάπτυξης αλλά ούτε και σε περίοδο κρίσης. Αυτά είναι μάλλον εύκολες προγνώσεις, επιφανειακές και δίχως προοπτικές επίλυσης.
Πιθανόν να βρισκόμαστε στο μέσον μιας γενικής παρακμής με πολύ βαθύτερα αίτια και άλλους τρόπους αντιμετώπισης για να ξεπεραστεί.
Εικόνες από μια πόλη που οι κάτοικοί της εξοικιώνονται με την νοοτροπία της υπερκατανάλωσης
Βομβαρδισμένο τοπίο
Σίγουρα πολλοί θα λυπηθούν από την εικόνα του Βεφά και θα αγανακτήσουν από την εικόνα που παρουσίαζει ένας ιερός χώρος, όπως ο ναός του Αγίου Θεοδώρου. Πως όμως ο ναός να διατηρηθεί σε καλή κατάσταση, να ανακαινισθεί ή να περάσει σε άλλο καθεστώς όταν επικρατεί τέτοια εικόνα τριγύρω; Κανένας Πολίτης δεν θα βρεθεί εκεί, να σεβασθεί τον ιστορικό και ιερό χώρο. Οι μόνοι που προσέρχονται στον χώρο είναι αναξιοπαθούντες με προβλήματα επιβίωσης και λαθρομετανάστες από μουσουλμανικές χώρες που απασχολούνται σε γειτονικές αποθήκες και ζούν εκεί τριγύρω. Όσο το Βεφά θα παραμένει ξεχασμένο, παρατημένος θα μένει και ο ναός του Αγίου Θεοδώρου.
Ένα βυζαντινό καλλιτέχνημα εν μέσω παρακμής.

28 σχόλια:

  1. Θοδωρή καλημέρα.Η ανάρτησή σου με γέμισε θλίψη και μελαγχολία.Εχω περίπου 5-6 χρόνια να περάσω απο τον ναό του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος ( ο οποίος μαρτύρησε το 297 επί Μαξιμιανού και ήταν εκ των στρατιωτών Τηρώνων) και οι εικόνες που αποτυπώνουν οι φωτογραφίες σου με σοκάρισαν.Η συνοικία του Vefa (Τα Σφωρακίου επι Βυζαντινών, απο τον πατρίκιο Σφωράκιο), καθώς και η απέναντι του Zeyrek είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη απο τις πιο γραφικές του παλιού τμήματος της Πόλης.Ενας μαχαλάς στον οποίο έχουν επιβιώσει ,ακόμη και στις μέρες αυτής της "ανεπτυγμένης" αλλά συγχρόνως και τραγικής εποχής,μερικά ξύλινα σπίτια,για να θυμίζουν στον σημερινό προσκυνητή της Βασιλεύουσας την εικόνα μιας πόλης που χάθηκε ανεπιστρεπτί.Είναι επίσης ένας μαχαλάς στον οποίον δεν θα συναντηθείς με τουρίστες, παρά μόνο με μικροεμπόρους και πλανόδιους νερουλάδες,μανάβηδες και σαλεπτσίδες.Το μόνο κέντρο προσέλευσης της περιοχής είναι το περίφημο Vefa Bozacisi που είναι λίγα μέτρα πιο κάτω.Τάσος.Θεσσαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Τάσο μου.
      Αφού το ανέφερες και εσύ, έχω παρατηρήσει πως ότι υπάρχει πάνω στην Πόλη μεταβάλλεται πολύ γρηγορότερα από ότι σε άλλες πόλεις που έχω ζήσει. Και αυτό αφορά όλες τις πτυχές, όχι μόνο συνοικίες τις Πόλης αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι και οι αντιλήψεις τους. Ότι υπάρχει πάνω στην Πόλη ακολουθεί εντελώς άλλες ταχύτητες.
      Ας κάνω και μια πρόβλεψη...μην ξαφνιαστούμε αν σε 15-20 χρόνια το Βεφά είναι μία από τις πιό αξιοπρεπής γειτονιές της Πόλης.
      Να περνάς όμορφα και τις καλησπέρες μου στην Θεσσαλονίκη.

      Διαγραφή
  2. Παρακαλώ επιτρέψτε μου μία μικρή παρατήρηση και μία μικρή προσθήκη :
    Ο Ναός ε'ιναι του Αγ.Θεοδώρου του Τήρωνος [ όχι Τηρώνος ].
    Η καταγωγή του ήταν από τήν Αμάσεια του Πόντου και η προσθήκη Τ ή ρ ω ν στό όνομά του έγινε
    λόγω του ότι ότι είχε καταταγεί στο σώμα των νεοσυλλέκτων της Ρωμαϊκής Λεγεώνας [ tiro στη λατινική
    σημαίνει νεοσύλλεκτος ].
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεκτή η παρατήρηση, σίγουρα όλοι μας εκτιμούν και τις προσθήκες.
      Καλό απόγευμα
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  3. Nα σαι καλά Θοδωρή, ο Θεός να σε ευλογεί για το τεράστιο έργο που επιτελείς για όλους εμάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Θανάση και σε ευχαριστώ.
      Να είσαι και εσύ καλά για την παρουσία σου εδώ όλα αυτά τα χρόνια.
      Παίρνω μεγάλη ώθηση από τις αναγνώσεις και την επικοινωνία μαζί σας.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  4. Πράγματι και εγώ μελαγχόλησα βλέποντας αυτές τις εικόνες...Δυο από αυτές με "πείραξαν":
    Η πρώτη όπου φαίνεται το πιτσιρίκι ξαπλωμένο στο πεζοδρόμιο....άντε να του εξηγήσεις τι και πώς....
    Η δεύτερη εκεί όπου δικαίως δεν έβαλες καν λεζάντα. Τι κρίμα να βλέπεις τέτοιες εικόνες σε ιερούς χώρους

    Και για να δώσω και γω πληροφορίες για τον Άγιο Θεόδωρο Τήρωνος ήταν από την Αμάσεια του Πόντου, στρατιωτικός όπως σωστά αναφέρθηκε και η μνήμη του τιμάται στις 17 Φεβρουαρίου. Στην Αγιογραφία, ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων εμφανίζεται σε τεσσάρων ειδών μορφές. Είτε μόνος με στρατιωτική στολή, είτε αντιμετωπίζοντας ένα φίδι-δράκο και μαζί με τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη όρθιοι ή πάνω σε άλογα. Πάντα φέρει στρατιωτική στολή. Περισσότερα στο ιστολόγιο (http://orthodoxia-pontos.blogspot.gr/2013/03/17.html)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιώργο μου.
      Ξεκινώντας την συγγραφή είχα να επιλέξω ανάμεσα σε περίπου 170 φωτογραφίες. Τόσες αποθανάτισω στον φωτογραφικό μου φακό στην γειτονιά του Βεφά. Επομένως καταλαβαίνεις οτι η επιλογή-διαλογή των φωτογραφιών της αναρτήσεως δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Θεωρώ πάντως πως και πάλι επέλεξα τις πιο παραστατικές, ειλικρινείς και άμεσες, οι οποίες βοηθούν εσάς και την ανάγνωση.
      Το σχόλιό σου μου δείχνει πως έκανα καλή επιλογή.

      Ευχαριστούμε και τις επιπλέον πληροφορίες και από την μεριά σου.
      Πάντα τις αποζητώ και αφήνω το περιθώριο μέσα από τις αναρτήσεις.

      Καλό βράδυ και χαιρετισμούς.

      Διαγραφή
  5. Καλησπερα Θοδωρη.Τρομερη δουλεια.Και δεν εννοω μονο το κειμενο αλλα,το δυσκολο της ματιαςΑυτη την ασκημια του χωρου και την ανθρωπινη ταλαιπωρια που δεν την μπορει ο καθενας.Απο μενα, ευγε, γιατι αντεχεις.Απο την Θεσσαλονικη που σε διαβαζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μανουέλα. Καταρχήν καλώς όρισες στην παρέα μας αφού δεν νομίζω να έχω ξαναδιαβάσει σχόλιό σου. Σε ευχαριστώ πολύ λοιπόν για την συμμετοχή σου.

      Θα ήταν μή αληθές αν περιέγραφα μόνον τον Άγιο Θεόδωρο και όχι τα όσα διαδραματίζονται τριγύρω του.
      Να προσθέσω επίσης οτι η εικόνα στο εσωτερικό του ναού ήταν πολύ χειρότερη πριν από περίπου έναν χρόνο. Φαντάσου δηλαδή...

      Σήμερα στον σχολιασμό η Θεσσαλονίκη έδωσε ρέστα. Χαρά μου να μαθαίνω οτι διαβάζουν πολλοί.
      Τους χαιρετισμούς μου σε όλους σας και εύχομαι σύντομα να σας ξαναεπισκεφτώ.
      Καλό βράδυ
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  6. Διαβάζω εδώ και μερικές βδομάδες το blog σας και πραγματικά ταξιδεύω στα σοκάκια της Πόλης. Δεν έχω πάει ποτέ στην Πόλη και πραγματικά δεν ξέρω αν θα την επισκεφθώ ποτέ... Η καταγωγή μου είναι ο Πόντος και μένω σε χωριό της Θεσσαλονίκης. Έχω διαβάσει και έχω στην βιβλιοθήκη μου όλα τα βιβλία του Κ. ΚΥΡΙΑΖΗ που με ταξίδεψαν σε μια βυζαντινή Πόλη των Αυτοκρατόρων και δεν μπορώ να την φανταστώ και να την δω σε άλλα χέρια.
    Σας ευχαριστώ πολύ όμως που μέσω του blog σας μου δίνεται την ευκαιρία αυτού του "ταξιδιού" !!!
    Με εκτίμηση, Πελαγία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Πελαγία και καλώς ήρθες και εσύ στην παρέα μας.
      Σίγουρα θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε.
      Φιλικά
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  7. Ο Θεός να σ' έχει καλά και να σου χαρίζει δύναμη για το σπουδαίο έργο σου. Πολλά ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ ευχαριστώ. Εύχομαι και εγώ το ίδιο αφού δεν λείπουν οι φορές που η κούραση και οι υποχρεώσεις λειτουργούν ως αντίβαρο στο μεράκι και την συνέπεια που έχω για τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ. Τουλάχιστον ως τώρα καλά πάμε...κι ας κλείνουμε σιγά σιγά ακόμα ένα έτος στην πλάτη μας.
      Καλό βράδυ
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  8. Θοδωρή μου, χαρά στο κουράγιο σου.
    Με λίγο δυσκολία ολοκλήρωσα την ανάγνωση. Τι θλιβερή κατάσταση. Άνθρωποι και σκουπίδια ένα πράγμα. Αν οι φωτογραφίες σου μας δημιουργούν τόσο δυσάρεστα συναισθήματα δε θέλω να φανταστώ από κοντά πώς είναι.
    Πολύ σωστά ωστόσο έπραξες και παρουσίασες όχι μόνο τον όμορφο ναό αλλά και την τριγύρω κατάσταση. Καλό είναι να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα και επίγνωση της πραγματικότητας και όχι να βλέπουμε την Πόλη μόνο ρομαντικά και μέσα σε ροζ συννεφάκια.
    Καλή δύναμη για την συνέχεια, που σίγουρα θα αποτελείται από πολλές, εξίσου εξαιρετικές, αναρτήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ελένη μου.
      Αναρτήσεις με λυπηρό και αρνητικό περιεχόμενο διαβάζονται με αυτόν τον τρόπο.
      Και τούτη βρήκε μεγάλη ανταπόκριση ακόμα κι ας μην διαβάζεται χορταστικά ξανά και ξανά.
      Συμφωνώ που διαφοροποιείς τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ ως την προσέγγιση και παρουσίαση πτυχών της Πόλης. Σίγουρα όχι σε ρόζ συννεφάκια, με ηλιοβασιλέματα, μπακλαβάδες, επεξεργασμένες εικόνες και συνταγές μαγειρικής αλλά με αμεσότητα και πολύπτυχη ειλικρίνεια.
      Σού εύχομαι ένα όμορφο πρωινό στον Πόρο.

      Διαγραφή
  9. Κ ΘΟΔΩΡΕ ΠΟΛΛΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ Κ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ.ΑΛΛΩΤΕ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ, ΑΛΛΩΤΕ ΜΕΛΑΓΧΟΛΟΥΜΕ ,ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ ΜΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ! ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟΣ ΝΑΟΣ, ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΟΥ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑ!ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ Κ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ Κ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ! ΜΑΡΙΑ ΠΑΤΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Μαρία μου και σε ευχαριστώ πολύ για τις αναγνώσεις, τον σχολιασμό και τα καλά σου λόγια.
      Χαίρομαι πολύ που διαρκώς διαβάζω σχόλια από καινούριους σχολιαστές, οι οποίοι προστίθενται στους τακτικότερους με την ίδια ποιότητα και καλλιέργεια.
      Τους χαιρετισμούς μου και στην Πάτρα και εύχομαι να τα ξαναπούμε,
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  10. Aδερφε μου,

    νιωθω ιδιαιτερα τυχερος και παραλληλα συγκινημενος που ο παντοτινος μου φιλος
    εχει δημιουργησει και θα αφησει μια τεραστια παρακαταθηκη για τη Πολη.
    Πραγματικα προσκυνω το εργο σου και το μεγαλειο του σεβασμου με τον
    οποιο αγγιζεις αυτο τον ιδιατερο τοπο.

    Μπαμπινος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ και περίπου 4 χρόνια τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ απασχολούν καθημερινά σχεδόν όλο τον ελεύθερό μου χρόνο και επομένως γνωρίζω καλά κάθε λέπτομέρια και σπιθαμή τους, νομίζοντας πως τίποτα δεν μπορεί να με αιφνιδιάσει.
      Και να που όμως το μήνυμά σου με αιφνιδίασε ευχάριστα και συγκινητικά αφού προέρχεται από τον στενότατο προσωπικό μου κύκλο.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για την μεγάλη χαρά.

      Διαγραφή
  11. Τέτοιες αναρτήσεις με κάνουν να σκέφτομαι το εξής: Να ανακαλυφθεί κάποτε η μηχανή του χρόνου, να γυρίσουν κάποιοι άνθρωποι στο 12ο αιώνα και να δούμε (έστω και με φωτογραφίες) όλα όσα φανταζόμαστε. Ο συγκεκριμένος ναός θυμίζει αρκετά τη μονή Παντεπόπτου και αυτή έργο των Κομνηνών.
    Χάρης Θεσσαλονίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Χάρη, τέτοια γράφεις και βάζεις φωτιά στην φαντασία.
      Αν τύχει πάντως και την ανακαλύψεις εσύ την μηχανή, δεν χρειάζεται να σου αναφέρω ποιον να στείλεις για τα φωτογραφικά καθήκοντα. :-)
      Καλά να περνάς στην όμορφη Θεσσαλονίκη.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  12. Διονυσία Πάλμου15 Δεκεμβρίου, 2014 14:37

    Καλησπέρα Θοδωρή μου… Αυτή σου η περιπλάνηση με άγγιξε ιδιαίτερα γιατί η εικόνα αυτής της εκκλησιάς –πανέμορφης ακόμα και μέσα στην παρακμή της, «παράταιρης» με το περιβάλλον –άψυχο και έμψυχο- εξαθλίωσης που την περιβάλλει έμεινε χαραγμένη μέσα μου… Και να φανταστεί κανείς ότι η Βέφα υπήρξε μετά την άλωση τυπικός μεσοαστικός τουρκομαχαλάς που απολάμβανε έναν «σεβάσμιο» αέρα, λόγω και της έδρας της μουφτείας Κωνσταντινουπόλεως που υπάρχει ακόμη εκεί. Στις μέρες μας δυστυχώς η εικόνα που αντικρίζει κανείς είναι ανάλογη με εκείνη που θα αντίκριζε στις φαβέλες της Λατινικής Αμερικής. Αξίζει, ωστόσο, τον κόπο να διαβείς τα λασπερά σοκάκια που σε οδηγούν στο αέρινο αυτό στολίδι… Αν και συμπεριλαμβάνεται στη λίστα μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO έχει εγκαταλειφθεί στη μοίρα του… κρυμμένο πίσω από παραπήγματα, τριγυρισμένο από βουνά σκουπιδιών. Όμως παραμένει όμορφο και ξεχωριστό… Η πρόσοψή του, με όλα τα σημάδια της φθοράς, είναι αριστουργηματική, συγκρίνεται μόνο με αυτή της Παμμακαρίστου. Οι αρμονικές γραμμές, τα τόξα, τα θωράκια, οι κομψοί κίονες που ενσωματώνονται σχεδόν στο ναό εντυπωσιάζουν με την ποιότητα και την αισθητική τους. Στο εσωτερικό νιώθει κανείς τη μυστηριακή ατμόσφαιρα των βυζαντινών ναών, θαυμάζει τις αρμονικές γραμμές αλλά, όπως κι εσύ περιέγραψες και «απεικόνισες», τα αλλεπάλληλα στρώματα ασβέστη και τα παχιά χαλιά μας στερούν την εικόνα των θαυμάσιων τοιχογραφιών και ψηφιδωτών που κοσμούσαν κάποτε το ναό. Στο νότιο τρούλο διακρίνεται ένα υπέροχο μωσαϊκό που απεικονίζει την Παναγία πλαισιωμένη από τους Προφήτες... Δυστυχώς είναι ξυσμένο και μπορούμε να δούμε ένα μικρό μόνο μέρος. Στάθηκα απέναντι από την εκκλησιά, δίπλα σε ένα οθωμανικό νεκροταφείο και έμεινα να κοιτάζω τον άλλοτε λαμπρό ναό του Βυζαντίου.... Κάποια πιτσιρίκια -ξεχτένιστα και ξυπόλητα - ανεβοκατέβαιναν τις σκάλες τσιρίζοντας. Δίπλα οι μαντηλοφορεμένες μανάδες τους έπλεναν και άπλωναν κάτι κουρέλια. Παντού εκεί γύρω σκουπίδια, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση.... Έκλεισα μέσα μου την εικόνα του ναού με τη σχεδόν "αέρινη" σιλουέτα του και, συγκινημένη, έστριψα στο επόμενο στενό... ελπίζοντας πως την επόμενη φορά που θα τον επισκεφθώ θα τον βρω σε καλύτερη κατάσταση…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το όνομα της συνοικίας είναι - όπως σωστά το γράφει στην ανάρτηση
      αυτή ο κ. Μπουφίδης - " του Βεφά " και όχι " η Βέφα ".[ η συνοικία ...,,
      εννοείται ].
      Χρειάζεται προσοχή διότι δημιουργούνται ...... άλλοι συνειρμοί με το
      Καλό σας βράδυ.
      όνομα αυτό

      Διαγραφή
    2. Που να βάλεις την λέξη "Βεφά" στο ψαχτήρι της google άτονη...εκεί να δείς τι γίνεται. Τελικά είδες...ακόμα και ένας τόνος κάνει μεγάλη την διαφορά.
      Καλό βράδυ επίσης.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
    3. Διονυσία μου πιστεύω πως την επόμενη φορά μάλλον θα είναι καλύτερα. Χειρότερα μάλλον δεν γίνεται. Επίσης να προσθέσω οτι ο ναός είναι σε καλύτερη κατάσταση από ότι πριν ένα χρόνο για παράδειγμα.
      Καλό βράδυ και σε σένα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  13. Γεια σου, Θοδωρή!
    Πρώτη φορά μετά από σχεδόν τρία χρόνια που ανελλιπώς διαβάζω τα Χαμπέρια και κάτι λιγότερο που σχολιάζω και με πρόλαβες. Έβαλες καινούρια ανάρτηση... Λάθος μου, ζητώ ταπεινά συγγνώμη.
    Τη συγκεκριμένη ανάρτηση τη διάβασα πολλές φορές, διάβαζα το κείμενο σου, έβλεπα τις φωτογραφίες σου ξανά και ξανά, έμπαινα για να βλέπω τα σχόλια. Έτσι, δεν είναι μόνο δική μου εκτίμηση τα άσχημα συναισθήματα που προκύπτουν μετά την ανάγνωση. Απίστευτες εικόνες, ρεαλιστικές και της φαντασίας. Εγώ πάντως θυμάμαι όμορφα τον περίπατό μας στου Βεφά και με κάποια νοσταλγία θα έλεγα.
    Ελπίζω μια από τις επόμενες φορές που θα έρθω στην Πόλη να περιηγηθώ ξανά σε εκείνα τα μέρη.
    Τα ξαναλέμεεεεεε!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαράκι. Όντως σε ψιλοχάσαμε σε τούτη την ανάρτηση αλλά τελικά έδωσες και εδώ το παρόν. Συνεπής παρά το ότι ήδη έχει βγεί νέα ανάρτηση.

      Στην τελευταία βολτα που κάναμε από κοινού στο Βεφά, δεν υπήρχε ακόμα αυτό το χάλι ενώ επίσης κινηθήκαμε περισσότερο σε κεντρικότερες αρτηρίες της συνοικίας.
      Άντε μιας και θα έρθεις σύντομα....ένα πέρασμα θα το ξανακάνουμε από εκεί.

      Σε χαιρετώ και...στο μεθεπόμενο...αφού έχεις ήδη σχολιάσει στην επόμενη ανάρτηση.
      Φιλιά στο Περιστέρι και καλά Χριστούγεννα.

      Διαγραφή