Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Μνήμες Σεπτέμβρη που πονούν

Υπάρχουν γεγονότα και μνήμες που έχουν επηρεάσει την ζωή του καθενός από εμάς και άλλες τις θυμόμαστε με χαρά και νοσταλγία, άλλες σηματοδότησαν και χάραξαν την ρότα μας και άλλες φέρνουν μνήμες με πόνο και δάκρυα.
Ότι υπάρχει σε προσωπικό επίπεδο, υπάρχει και σε ευρύτερο και έτσι γεγονότα και μνήμες έχουν χαραχτεί στην συλλογική μνήμη του Γένους μας, οι οποίες δεν σβήνουν όσες προσπάθειες και αν γίνουν προς το αντίθετο.
Κάθε Σεπτέμβρης φέρνει στην σκέψη μου ξανά και ξανά γεγονότα που πονούν. Δεν είναι μόνο τα όσα συνέβησαν στα Σεπτεμβριανά του '55 αλλά και αυτά μερικές δεκαετίες νωρίτερα.
Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν μαζί την εξαιρετική δουλειά και επιμέλεια της Μαρίας Ηλιού για εκείνες τις εποχές και την τραγική κατάληξή τους.
 

12 σχόλια:

  1. Αχ, αυτές οι πληγές που δεν κλείνουν ποτέ...
    Ο πόνος δεν αφήνει τη λησμονιά να κάνει τη δουλειά της .
    Ούτε ο νούς ούτε η ψυχή δεν ησυχάζει κι ας πέρασαν τόσα χρόνια.
    Τα φιλιά μου, Θοδωρή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Σμύρνη θα αποτελεί για πάντα ένα μνηνείο ιστορίας με πολλαπλές αναγνώσεις και για μας τους Έλληνες αλλά και για τους Τούρκους. Το γεγονός ότι ο κοσμοπολιτισμός αναπτύχθηκε εκεί που το ελληνικό στοιχείο υπερτερούσε φανερώνει ότι αυτή η φυλή, παρ'ολα τα όσα θες αρνητικά της, έχει εκείνο το μαγικό το μπόλι να κάνει ένα τόπο καλύτερο.
    Θοδωρή για άλλη μια φορά σε ευχαριστούμε.
    Θανάσης (Βόλος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μιχάλης,Λαρισα13 Σεπτεμβρίου, 2014 14:16

    Καλό Φθινόπωρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα σε όλους σας και καλό φθινόπωρο.
      Χαίρομαι πάντως που σε όλες τις εποχές και καταστάσεις, έχουμε την δυνατότητα να επικοινωνούμε.
      Να περνάτε καλά και τα ξαναλέμε πάλι σύντομα

      Διαγραφή
  4. Αυτά τα θυμούνται όλοι και δακρύζουν, εκτός από κάποιους Έλληνες βουλευτές.
    Καλή Χρονιά, μια και εγώ ως μαθητής μαθαίνω διαβάζοντας εσένα.
    Χρήστος - Θεσσαλονίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Χρήστο μου.
      Άσε τους "συνωστισμένους" στον κόσμο τους. Η πλειοψηφία των ανθρώπων γνωρίζει την πραγματικότητα.
      Πολλούς χαιρετισμούς στην Θεσσαλονίκη και να σε ευχαριστώ για την παρουσία σου.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  5. Γεια σου, και πάλι, Θοδωρή!
    Επέλεξες έναν ορθό και συγκινητικό τρόπο να τιμήσουμε τα γεγονότα της Σμύρνης.
    Και είμαι και λίγο περισσότερο φορτισμένη αυτόν τον καιρό γιατί μόλις πριν από έναν μήνα επέστρεψα από το ταξίδι μου στη Σμύρνη... Μια πόλη που δεν θυμίζει τίποτα από τις εικόνες που έχουμε για αυτή.
    Τα ξαναλέμε στο επόμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαράκι.
      Παρ'ότι ουσιαστικά η Σμύρνη είναι μια καινούρια πολή, η αναφορά σου οτι στις μέρες μας ακόμα ανασύρουν σκελετούς από την θάλασσα είναι συγκλονιστική.
      Να περνάς καλά και θα τα πούμε και πάλι σύντομα.
      Φιλια

      Διαγραφή
    2. Μαράκι μου... Απλά να σου πω, με μεγάλη μου χαρά, πως κάνεις λάθος. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινες ? Αν ναι, λογικό είναι να μην βρεις κάτι. Πηγα Σμύρνη τέλη Ιουνίου. Και σπίτια στην παραλία υπάρχουν, και δεν εννοώ το προξενείο μας εκεί, και η ελληνική συνοικία δεν χτίστηκε ξανά ποτέ αλλά και εκκλησία υπάρχει. Στο YouTube βαλε αι βουκλης Σμύρνη ή άγιος βουκολος. Μέχρι και ο αστυνομικός που την φύλαγε , δεν ήξερε αν ήταν αρμενικη ή ελληνική. Τα μυστικά της είναι καλά κρυμμένα. Χρειάζεται πολύ ψάξιμο και αυτή. Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  6. Και μια έξτρα πληροφορία που πήρα πριν λίγο. .. οι γονείς του Κεμάλ Ατατούρκ κατοικούσαν στην τσαγκαραδα Πηλίου και ο πατέρας του ήταν τελωνης στην περιοχή των Αγίων ταξιαρχων... οι γονείς του μετοικησαν στην Θεσσαλονίκη, όπου και γεννήθηκε ο Κεμάλ, μετά την σύλληψη του και ακριβώς γιατί η μητέρα του ήταν έγκυος. .. για όποιον ενδιαφέρεται. ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μεγάλη κι άκλειστη πληγή η Σμύρνη των εδικών μας...

    Ε.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θοδωρή μου, καλησπέρα. Περπατώ κι εγώ μαζί σου από την μια ενότητα στην άλλη κι αυτό που θέλω να σου πω καταρχήν είναι ότι, διαβάζοντας και τα σχόλια των υπολοίπων φίλων σου έχω μείνει εμβρόντητη!!! Για εμένα Πόλη, Πόντος, Μικρασία είναι κουβέντες με ειδικό βάρος. Για καιρό, λοιπόν, πίστευα ότι όλο τούτο είναι θέμα για το οποίο λίγοι ενδιαφέρονται. Θεωρούσα ότι, έστω, ίσως τώρα τελευταία να είχε συγκινήσει λίγο περισσότερους Έλληνες, μα ήμουν βέβαιη ότι δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση κι ότι δυστυχώς η Ελληνική μνήμη (και κατ' επέκταση, η ελληνική ιστορική γνώση) ασθενεί. Το blog σου, λοιπόν, είναι για εμένα θησαυρός διότι εκτός το νοερό ταξίδι, μου δίνει τη δυνατότητα να ανακαλύψω ότι ...υπάρχει ελπίδα. Και, ναι, η κυρία Γιάννα έχει δίκιο. Απ' άκρη σ' άκρη, σε ολόκληρη τη Μικρασία, ο ελληνισμός διατηρεί ξεκάθαρα το αποτύπωμα του, ακόμα κι αν πρέπει να κοιτάξεις προσεκτικά για να το δεις. Στα Σούρμενα, στο χωριό Τσίτα, βρήκαμε το σπίτι του... προπάππου μου Δημητρού Γρηγοριάδη, ενώ σώζεται η εκκλησία στην οποία βαπτίστηκε. Δεν είναι καταπληκτικό;
    Να είσαι καλά Θοδωρή. Εκτός των άλλων, μου προσφέρεις βήμα να πω κι εγώ τον πόνο μου...
    Φιλιά πολλά! Ανίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή