Μεσ'την εκκλησιά να κοιτώ τα άστρα

Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στην Πόλη, κυριεύτηκα από μια πρωτόγνωρη επιθυμία να επισκεπτώ, να γνωρίσω και να προσκυνήσω ιερούς ναούς και Αγιάσματα. Για μένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο καθώς μέχρι πρότινος δεν είχα νοιώσει στην ζωή μου αυτήν την επιθυμία και δεν θεωρούσα τον εαυτό μου τακτικό επισκέπτη και προσκυνητή ιερών ναών. Πλέον επισκέπτομαι εκκλησίες, αναζητώ ιερά προσκυνήματα και ανακαλύπτω "τις αρτηρίες" της Βασιλεύουσας, τα Αγιάσματά της. Στόχος μου είναι κάποια μέρα να κατορθώσω να τα επισκεπτώ όλα και να νοιώσω απέραντη χαρά, θρησκευτική θαλπωρή και κατάνυξη. Είναι άλλωστε και αυτή μία από τις πολλές διόδους ώστε να μπορέσω να νοιώσω όσο πληρέστερα μπορώ στην ψυχή και στην νόησή μου την μοναδική Πόλη.
Η αναζήτηση με έφερε τούτη την φορά στο προάστειο του Αγίου Στεφάνου, με σκοπό να επισκεφτώ την εκκλησία που υπάρχει εκεί. Επιπλέον ήταν η πρώτη φορά που επισκέφτηκα εκκλησία σε μή πρωινή ώρα και τελικά άξιζε, διότι το εκθαμβωτικό κάλλος του ναού σε συνδυασμό με τον φωτισμό με συνεπήρε και κυριολεκτικά απόμεινα μόνος να κοιτώ τα...αστέρια.

Το βόρειο κλίτος του Αγίου Στεφάνου, ένας ναός απέραντης ομορφιάς

Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Στέφανο επειδή σε εκείνο το μέρος προσάραξε το καράβι που μετέφερε τα οστά του Αγίου Στεφάνου του Πρωτομάρτυρα από τα Ιεροσόλυμα στην Κωνσταντινούπολη και λόγω κακοκαιρίας αναγκάστηκε να σταματήσει εκεί. Τα Ιερά Λείψανα μεταφέρθηκαν σε εκκλησία που αφιερώθηκε σε Αυτόν όπως και όλο το χωριό. Από τότε πέρασαν αιώνες και άλλαξαν τόσα πολλά. Η ομορφιά του προαστείου όμως παρέμεινε και ο ναός του Αγίου Στεφάνου δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Διακόσμηση του τέμπλου

Το κεντρικό κλίτος του ναού του Αγίου Στεφάνου

Ο άμβωνας είναι πραγματικά πανέμορφος και μεγαλοπρεπής...

...το ίδιο και ο επισκοπικός θρόνος

Παρατηρώντας κάθε γωνιά του ναού διαπίστωσα πως αρκετές Εικόνες είχαν άλλο ύφος τεχνοτροπίας. Είναι πάντα ενδιαφέρον να παρατηρώ τέτοιες ιδιαιτερότητες και συνεχώς αναρωτιέμαι για τον τρόπο διαμόρφωσης της χριστιανικής έκφρασης ανά τις διάφορες περιόδους. Είναι κάτι που θα με απασχολήσει στο μέλλον και σίγουρα από την ενασχόλησή μου θα εμπλουτίσω τόσο τις γνώσεις μου όσο και την καλλιέργεια μου.

Εικόνα του Αγίου Γεωργίου...δίχως δράκο!

Ο Άγιος Τρύφωνας, προστάτης των αμπελουργών κάπως "αυθαίρετα", κυρίως λόγω της καταγωγής Του

Το κάλλος του ναού αλλά και η ένδειξη περιποίησής του ήταν έκδηλα παντού. Συχνά όμως την ματιά μου αποτραβούσε η στέγη του ναού. Στην μέση ο φωταγωγημένος Παντοκράτορας και τριγύρω ένας νοερός ουρανός διακοσμημένος από χιλιάδες αστέρια. Όλα αυτά συνέθεταν μια μοναδική ατμόσφαιρα ενός στολιδένιου ναού που για μένα έμοιαζε να αντιπροσωπεύει τα επίγεια και από ψηλά η απλότητα του αστροφωτισμένου ουρανού και η ψυχική θαλπωρή του Παντοκράτορα σαν μια επουράνια αγκαλιά. Όλα σε ένα σμίξιμο και μια θαυμάσια αρμονία και κάπου εκεί ανάμεσα και εγώ, ενίοτε να θαυμάζω το επίγειο κάλλος και άλλες φορές να κοιτώ τα άστρα και να αγκαλιάζομαι από το επουράνιο Φως.

Ο ουρανός, τα αστέρια και στην μέση ο Παντοκράτωρ. Ο επίγειος πλούσιος κόσμος που αγκαλιάζεται από τον λιτό επουράνιο με αρμονία

Ο άμβωνας και οι Σταυροί στον νοερό ουρανό

Μια από τις ομορφότερες Εικόνες που έχω αντικρίσει και με "άγγιξε" πολύ βαθιά

Ενώ τα μεζεδοπωλεία που υπάρχουν γύρω από τον ναό είχαν ήδη γεμίσει από κόσμο, η εικόνα στο εσωτερικό του ναού ήταν αρκετά διαφορετική. Οι κοινότητες διατηρούν το δημογραφικό τους πρόβλημα και ο ναός του Αγίου Στεφάνουν φαντάζει μακρινός προορισμός για τους επισκέπτες τις Πόλης. Παρ'όλα αυτά οφείλουν σίγουρα να αφιερώσουν χρόνο από την παραμονή τους εδώ και να επισκεφτούν την εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Η ψυχική υποστήριξη στους ανθρώπους που πλαισιώνουν τον Άγιο Στέφανο είναι πολύ σημαντική και είμαι σίγουρος πως και οι ίδιοι φεύγοντας θα έχουν αποκομίσει αρκετά.

Ένα μοναδικό κεράκι αναμμένο που όμως συμβολίζει πολλά

Μεσ'την εκκλησιά να κοιτώ τα...άστρα

Βγαίνοντας από την εκκλησία, ένοιωσα να μην θέλω να φύγω και ξανακοίταξα τον ναό από άκρη σε άκρη για ακόμη μια φορά. Όλα έλαμπαν εκθαμβωτικά. Η λάμψη αυτή συνέχισε να ακτινοβολεί ακόμα και όταν άρχισαν σταδιακά να σβήνουν τα φώτα. Και ενώ όλα είχαν ήδη σκοτεινιάσει, η ματιά μου κινήθηκε προς τα πάνω, ώσπου απόμεινα να κοιτώ τον ουρανό και τ'άστρα.