Στις πολεμίστρες του κάστρου της Ρούμελης

Ένα από τα αξιοθέατα που συνήθως δεν βλέπει κανείς στην πρώτη επίσκεψη του στην Πόλη είναι και το κάστρο της Ρούμελης. Όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι, έτσι κι εγώ το ανακάλυψα σε μία από της βαρκάδες στον Βόσπορο.

Η απίστευτη ομορφιά του Βοσπόρου στο στενότερο σημείο του

Το όχυρο αυτό έχει βαρύνουσα σημασία στην ιστορία της Πόλης καθώς έπαιξε τον σημαντικότερο ρόλο των προετοιμασιών για την πολιορκία της Πόλης από τους Οθωμανούς.
 Με την κατασκεύη του διακόπηκε η τροφοδοσία της Πόλης μέσω θαλάσσης αφού τα στενά του Βοσπόρου ουσιαστικά τελούσαν υπο τον έλεγχο του σουλτάνου Μωάμεθ. Όποιο πλοίο επιχειρούσε να προσελκύσει την Πόλη από την Μαύρη Θάλασσα βυθιζόνταν από τα κανόνια των Οθωμανων.

Η άλλη θαλάσσια δίοδος βοηθείας προς την Βασιλεύουσα μέσω Αιγαίου και θάλασσας του Μαρμαρά θεωρούνταν  επικίνδυνη και πολύ πιο χρονοβόρα.

Εδώ έρχεται και ένα σημαντικό λάθος του Αυτοκράτορα Παλαιολόγου, ο οποιός θεώρησε οτι η άνοδος στον θρόνο του σουλτάνου Μωάμεθ δεν θα αποτελούσε μεγάλη απειλή για το Βυζάντιο. Θα μπορούσε εύκολα να είχε επιτεθεί στους Οθωμανούς και να καταστρέψει πολύ εύκολα το οχυρό κατά την διάρκεια κατασκευής του. Ταυτόχρονα θα ακύρωνε τα σχέδια τους για την επίθεση στην Πόλη και θα έδιωχνε τους Οθωμανούς από την ευρωπαική μεριά του Βοσπόρου. Παρ’όλα αυτά υποτίμησε τον ρόλο του οχυρού της Ρούμελης,υπέπεσε σε στρατηγικό λάθος και όλα πήραν τον δρόμο τους.

Μαγευτική θέα! Στο βάθος ένας από τους 3 πύργους της Ρούμελης. Όμοιος με αυτόν της Θεσσαλονίκης, που αν δεν κάνω λάθος κατασκευάστηκε επι Τουρκοκρατίας και είχε το όνομα Πυργος του αίματος.

Το οχυρό βρίσκεται ακόμη σε καλή κατάσταση, καθώς βέβαια έχει γνωρίσει και αρκετές ανακαινίσεις. Είχα την τύχη να έχω και σύμμαχο τον τέλειο καλοκαιρινό καιρό και η περιπλάνηση μου μέσα στο οχυρό ήταν απίστευτα απολαυστική.

Σαν άλλοτε... Άλλο ένα πλοίο ανάμεσα στις πολεμίστρες

Το σκαρφάλωμα στα τείχη και η θέα ανάμεσα στις πολεμίστρες είναι κάτι το μαγευτικό. Σφηνωμένος ανάμεσα στις πολεμίστρες να βλέπω τα πλοία να διασχίζουν τον Βόσπορο. Όσο τραγικό γεγονός κι αν είναι η Άλωση και η πολιορκία της Πόλης, δεν γινόταν να μην ταξιδέψω στον χρόνο. Δημιουργήθηκαν εικόνες μπροστά μου, βλέποντας  τους Οθωμανούς να βολιδοσκοπούν ότι προσπαθούσε να περάσει το μπλόκο τους και να τρέχουν από πύργο σε πύργο, από τείχος σε τείχος προσπαθώντας να το βυθίσουν.

Εκατοντάδες χρόνια μετά, το ίδιο σκηνικό. Παρατηρώντας τα πλοία από τα τείχη του κάστρου.

Απο την άλλη το θεωρώ βέβαια και λίγο επικίνδυνο καθώς δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου μέτρα ασφαλείας και η ανάβαση στα τείχη μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλη συμφορά. Ίσως πάλι να φταίει και η υψοφοβία μου...δεν ξέρω...εσείς τι γνώμη έχετε; Αχ...αυτή η Πόλη! Για την χάρη της ξεπέρασα ακόμα και τις μεγάλες μου φοβίες.

Τέτοιες μοναδικές είκονες και στιγμές απολαμβάνει κανείς μόνο στην Πόλη

Ανάμεσα στις πολεμίστρες του φρουρίου της Ρούμελης σκαρφάλωσα... φοβήθηκα... θαύμασα... λυπήθηκα... ήρθα αντιμέτωπος με ιστορικές πραγματικότητες... νίκησα τους φόβους μου. Άδειασα το μυαλό μου από τις έννοιες της καθημερινότητας... μα και γέμισα την καρδιά μου συναισθήματα.