Μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη....τρείς και μπούκαρα

Πως αλλάζουν οι καιροί και από εκεί που προσπαθούσαμε να την κάνουμε ''σκαστή'' απ'το σχολείο, τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Πάντως εγώ παρ'ότι όχι ιδιαίτερα καλός μαθητής, απολάμβανα ανέκαθεν την σχολική ζωή.

Προσπάθησα κάμποσες φορές να εισέλθω στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο μα έβρισκα συνεχώς την πόρτα κλειστή.

H πίσω πλευρά του Ζαππείου

Τελικά ένα πρωινό βρέθηκα για επαγγελματικούς λόγους στο Τάξιμ και το εκμεταλλεύτηκα. Βρήκα την πόρτα ανοιχτή και μπούκαρα!
Αρχικά ήρθα αντιμέτωπος με τον φύλακα-θυρωρό του σχολείου, που δεν καταλάβαινε καθόλου ελληνικά και παραλίγο να με πετάξει έξω. Ευτυχώς κατάφερα να φτάσω ως το γραφείο διεύθυνσης και όλα τακτοποιήθηκαν αμέσως. Η διευθύντρια, μια ευγενέστατη και συμπαθέστατη κυρία, ειδοποίησε αμέσως κάποιον και μου πρόσφεραν μια σύντομη ξενάγηση στον σχολικό χώρο.

Η είσοδος με το χαρακτηριστικό Ζ,γράμμα σύμβολο του σχολείου, λόγω του ιδρυτή του, Κωνσταντίνου Ζάππα

Πλακάκι με την ημερομηνία κατασκευής του κτιρίου

Το Ζάππειο Παρθεναγωγείο αρχικά είχε ανοιχτές τις πόρτες του μόνον σε κορίτσια, αλλά με τις δυσκολίες των καιρών και την συρίκνωση του Ελληνισμού της Πόλης, έγινε μεικτό. Το κτίριο είναι τετραώροφο και η κάθε αίθουσα είναι εντυπωσιακότερη από την προηγούμενη. Προσπάθησα να φανταστώ τον χώρο αυτόν στα χρόνια της ακμής του και έκανα στον νού μου μια σύγκριση με τα κτίρια κλουβιά που κάνουμε μάθημα στην Ελλάδα. Φυσικά ουδεμία σύγκριση, όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες.

Η κεντρική σκάλα που ανεβάζει στους υπόλοιπους ορόφους και το άγαλμα του ιδρυτή,Κωνσταντίνου Ζάππα

Το πανέμορφο ξύλινο ταβάνι

Αριστουργήματα παντού

Που και που μερικές μαθήτριες του Δημοτικού περνούσαν κοντά μου με την περιέργεια έκδηλη στα πρόσωπά τους.

Η αίθουσα συνεδριάσεων θα μπορούσε κάλλιστα να φιλοξενείται σε κάποιο μουσείο Τέχνης.

Το κτίριο διαθέτει σχεδόν τα πάντα. Από κλειστή αίθουσα γυμναστικής, αίθουσα θεάτρου ως και κλειστό προαυλιακό χώρο σε περίπτωση που ο καιρός είναι βροχερός.

Η αίθουσα θεάτρου

Στολή μαθήτριας μόνη ψάχνει

Γενικά αν έπρεπε να χαρακτηρίσω το Ζάππειο με μερικές μόνο λέξεις, αυτές θα ήταν: Ευγένια, Ήθος, Ανωτερότητα, Σεβασμός, Καλοσύνη και Ποιότητα. Λέξεις και έννοιες τόσο διαχρονικές που ευτυχώς ποτέ δεν έχασαν την σημασία τους σε τούτο το ιδιαίτερο μέρος.