Εκκλησίες σε κακόφημες γειτονιές

Εκκλησίες στην Πόλη υπάρχουν πολλές. Μερικές από αυτές είναι ευκολοπρόσιτες και σε πολύ καλή κατάσταση, άλλες πάλι βρίσκονται σε σημεία που δεν έχουν την ανάλογη προσέλευση επισκεπτών και πιστών. Προτιμώ να επισκέπτομαι αυτές τις δεύτερης κατηγορίας για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι και η στήριξη που παρέχεται με αυτόν τον τρόπο στους ανθρώπους που έχουν ταυτίσει την ζωή τους με την λειτουργία του κάθε ναού. Για να ξέρουν οτι οι κόποι τους δεν πάνε στον βρόντο και γιατί επίσης μέσα απο την προσπάθεια της μή ερείπωσης των ναών, συντηρείται η ίδια η Ρωμιοσύνη της Πόλης. Δύο από αυτές τις εκκλησίες επισκέφτηκα και θα ήθελα να σας τις παρουσιάσω και εσάς μέσα απο τον φωτογραφικό φακό μου. Αναφέρομαι στην εκκλησία της Θεοτόκου και στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Αφού εισήλθα στα κακόφημα σοκάκια του Ταρλάμπασι και περιπλανήθηκα λιγάκι, τελικά βρέθηκα στην καγκελόπορτα της εκκλησίας του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Αν και βρίσκεται σε σχετικά κεντρικό σημείο, το γεγονός οτι πρέπει κανείς να εισέλθει στο Ταρλάμπασι δεν την κάνει δημοφιλή εκκλησιαστικό προορισμό.

Η όψη του ναού απο τον δρόμο.

Η εκκλησία μπορεί να χτίστηκε το 1861, μα το 1999 ανακαινίστηκε με έξοδα συντήρησης εξ'ολοκλήρου από την Εμπορική τράπεζα της Ελλάδος. Να που και οι τράπεζες κάνουν που και που και κάτι καλό. Λογώ της πρόσφατης αποκατάστασης η εκκλησία βρίσκεται σε απόλυτη λειτουργική ετοιμότητα και προτρέπω τον καθένα να δει με τα μάτια του την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στον χώρο.

Ο τρούλος με όμορφα χρώματα και μεγαλοπρέπεια

Ο Άγιος Σεραφείμ

Η πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης είναι ένα πραγματικό στολίδι!

Κατηφορίζοντας το Ταρλάμπασι πέρασα στην συνοικία του Ντολάπ Ντερέ, που και αυτή δεν ανήκει στις δημοφιλέστερες της Πόλης. Στους πρόποδες λοιπόν των Ταταύλων, είδα από μακρυά κιόλας τα καμπαναριά της Ευαγγελίστριας.

Η εκκλησία ξεχωρίζει απο μακρυά

Στην αρχή βλέποντάς την από μακρυά μου φάνηκε κάπως εγκαταλελειμμένη. Ισως να οφείλεται στα σκούρα χρώματά της. Όταν έφτασα όμως στον αυλόγυρό της είδα πως είναι πολύ περιποιημένη και οι άνθρωποι εκεί προσπαθούν για το καλύτερο.

Η πρόσοψη του ναού

Η εκκλησία χτίστηκε πιθανόν πάνω σε παλαιότερη ξύλινη εκκλησία και εγκαινιάστηκε το 1894.Τα σκούρα χρώματά της μαζί με τον μολυβδένιο τρούλο και το σκοτεινό εσωτερικό της μου αύξησαν το αίσθημα του δέους.

Στα δεξιά του ναού υπάρχει και το Άγιασμα των Γενεθλίων της Θεοτόκου μα δυστυχώς δεν κατάφερα να γεμίσω το μπουκαλάκι μου. Οι βρυσούλες έχουν πάψει να στάζουν Αγίασμα. Η οικοδόμηση κτιρίων και η κατασκευή δρόμων, φαίνεται πως έκλεισε τα όποια υπόγεια ρεύματα πιθανόν υπήρχαν.

Στην αυλόγυρο της εκκλησίας υπάρχει και μια βρύση με την καρκινική λέξη που άλλωτε κοσμούσε και την είσοδο της Αγιά-Σοφιάς.

Μια μόνο λέξη, μα γεμάτη περιεκτικότητα

Χαρακτηριστική εικόνα από το εσωτερικό της Ευαγγελίστριας

Μετά την σημερινή μέρα είμαι χαρούμενος που πρόσθεσα ακόμα δυό εκκλησιαστικές επισκέψεις στο ενεργητικό μου και που μίλησα με τους ανθρώπους εκεί. Και μπορεί οι περιοχές που βρίσκονται οι εν λόγω εκκλησίες να μην είναι στα πιο καλόφημα σημεία της Πόλης, μα είμαι σίγουρος πως μια επίσκεψη κατα'κεί αξίζει τον κόπο. Τολμήστε την.