"Ξαναζώντας" τις τελευταίες στιγμές του Αυτοκράτορα

Ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Γένους μας

Συνεχίζοντας τους ατελείωτους περιπάτους μου στην Πόλη, βρέθηκα σε ένα σημείο θρυλικό και ιδιαίτερο. Σε ένα σημείο που μνημονεύεται σε τραγούδια, βιβλία και παραδόσεις του λαού μας.
Στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, εκεί που σφραγίστηκε το τέλος της Βασιλεύουσας, εκεί που χάθηκε ο τελευταίος Αυτοκράτορας των Ελλήνων.
Πραγματικά πιστεύω πως δεν υπάρχει ούτε μια σπιθαμή γής στην Πόλη που να μην έχει τεράστια συναισθηματική και ιστορική αξία. Πολλές φορές ''συλλαμβάνω'' τον εαυτό μου να περπατά πολύ προσεκτικά στα σοκάκια της Πόλης. Και αυτό γιατί κάθε κομμάτι γής που πατώ, είναι 'ζωντανό'', κρύβει θρύλους και είναι ποτισμένο με αίμα ηρώων σαν και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
Περπατώντας λοιπόν γύρω απο την Πύλη, φαντάστηκα τον Αυτοκράτορα να μάχεται με ελάχιστους πολεμιστές και τον θρυλικό Ιουστινιάνι ενάντια στους πολυπληθείς πολιορκητές. Με πόση ψυχική δύναμη κράτησαν την Πόλη για βδομάδες ανελέητης πολιορκίας. Και σαν η Πόλη είχε σχεδόν χαθεί, ο Σουλτάνος του πρότεινε να παραδώσει την Πόλη, με αντάλλαγμα την ζωή του και των υπολοίπων πολιορκημένων. Εκείνος όμως ακολουθώντας τον ιερό κώδικα τον προγόνων του αρνήθηκε να παραδωθεί, να υποταχτεί. Προτίμησε τον ηρωικό θάνατο, τηρώντας αξίες και ιδανικά όπως το ''ή ταν ή επι τας''.

Τα τείχη της Βασιλεύουσας άντεξαν όσο μπορούσαν στην πολιορκία

Η Πυλη του Αγίου Ρωμανού

Κοιτάζοντας τα τείχη, είναι σαν να ακούω σαν ψιθύρισμα στα αυτία μου την απάντησή του προς τον Σουλτάνο: Το να σου παραδώσω την Πόλη δεν είναι στην δυναμή μου, ούτε κανενός άλλου από τους κατοικούντες σε αυτήν. Είμαστε λοιπόν όλοι σύμφωνοι να πεθάνουμε  αυτοπροαίρετα δίχως να λυπηθούμε για την ζωή μας.

Λίγα μόνο μέτρα απο το σημείο που ''έφυγε'' ο Αυτοκράτορας

Η Πύλη απο την εσωτερική πλευρά. Εδώ σφραγίστηκε το τέλος της Βασιλεύουσας

Οι Οθωμανοί είχαν μπεί ήδη από την Κερκόπορτα και σύντομα έφτασαν στο σημείο που βρίσκονταν ο Παλαιολόγος. Άρχισαν να περικυκλώνουν τον Αυτοκράτορα και τους λιγοστούς συνπολεμιστές τους. Βλέποντας τους αγωνιστές να πέφτουν ένας-ένας, ο θρύλος λέει ότι ο Κωνσταντίνος αναφώνησε: Δεν υπάρχει ένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;, αρνούμενος να σκοτωθεί απο χέρια εχθρού. Ίσως αυτά να ήταν και τα τελευταία του λόγια...Έχοντας χάσει στην μάχη τα αυτοκρατορικά εμβλήματα και το κράνος, σκοτώθηκε αποκεφαλισμένος σαν απλός στρατιώτης, από κάποιον μισθοφόρο.
Ο θάνατός του πήρε μορφή θρύλου για το Γένος μας. Είτε μέσω της άρνησης του λαού να δεχτεί τον θάνατό του, βλ. Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, είτε μέσω του ηρωισμού του, λέγεται ότι ο Κωλοκοτρώνης τον μνημόνευσε αιώνες αργότερα.

Στις τελευταίες εκείνες στιγμές του Αυτοκράτορα, εκπληρώθηκε ένας ακόμα θρύλος που έλεγε πως η Πόλη ιδρύθηκε με έναν Κωνσταντίνο και με έναν Κωνσταντίνο θα πέσει.

Μέρες μετά λέγεται πως ανάμεσα στα πτώματα βρέθηκε το κεφάλι του και απο εκεί και μετά οι πληροφορίες σταματούν. Είμαι βέβαιος πάντως πως ο Αυτοκράτορας αναπαύεται ακόμα στα ιερά χώματα της Πόλης! Κόβωντας δρόμο μέσα από τα στενά και τραβώντας για το Βεφά, ξανασκέφτηκα τον Αυτοκράτορα μα και άλλους διαχρονικούς ήρωες που το ανθελληνικό κράτος προσπαθεί να απαξιώσει και να σβήσει από την συλλογική μας μνήμη. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Το παρατημένο, στην παλαιά εθνική οδό, μνημείο του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες. Η πλήρης απουσία προτομής ή αγάλματος του Μ.Αλεξάνδρου σε όλη την πρωτεύουσα. Το μοναδικό και σε μια γωνιά παραχωμένο άγαλμα του Κών.Παλαιολόγου έξω από την Μητρόπολη Αθηνών. Και η λίστα μπορεί να συνεχίζεται επι μακρόν. Σκεφτόμενος λοιπόν τους διαχρονικούς ήρωες, τις πράξεις τους, τα διαχρονικά ιδανικά και τις Αξίες που μας διδάξαν, την άρνηση υποταγής και τα ΌΧΙ που μας γαλούχισαν, σκεφτηκα για άλλη μια φορά την κατάσταση στην πατρίδα. Εκεί που οι προδότες και ελληνόφωνες δεν ακολουθούν την διαχρονικότητά μας και υποταγμένοι λένε σε όλα ΝΑΙ. Μήπως είναι καιρός σύντομα να λογοδοτήδουν για τις πράξεις τους;

Υ.Γ.:Οι φωτογραφίες απο την Πύλη του Αγίου Ρωμανού δεν είναι τραβηγμένες από'μένα. Δεν πηγαίνω πουθενά στην Πόλη χωρίς την φωτογραφική μηχανή μου, μα για όλα τα πράγματα υπάρχει μία εξαίρεση.