Το καλοκαίρι που συγκλόνισε την Πόλη

Παρότι ο καιρός συνεχίζει να είναι υπέροχος και θερινός, σήμερα διανύουμε επίσημα την τελευταία μέρα του καλοκαιριού. Για μερικούς ήταν ένα υπέροχο καλοκαίρι, για άλλους ένα όπως όλα τα προηγούμενα και για πολλούς όχι και τόσο ευχάριστο εξαιτίας της κατάστασης που επικραττεί. Για τους Πολίτες πάντως το φετινό καλοκαίρι ήταν σίγουρα πρωτόγνωρο και θα μείνει στην μνήμη τους ως το καλοκαίρι που συγκλόνισε την Πόλη.

Οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν στα τέλη Μαίου από το κέντρο της Πόλης και επεκτάθηκαν στο σύνολο της χώρας, ακόμα και στο εξωτερικό ήταν, για όσους είναι τουλάχιστον νεώτεροι των 60 ετών, κάτι το πρωτόγνωρο και συγκλονιστικό, που όμοιό τους δεν είχαν ξαναβιώσει. 

Οι κινητοποιήσεις αυτές δεν περιορίστηκαν στην διάρκεια μερικών ημερών αλλά συνεχίστηκαν καθ'όλη την διάρκεια του καλοκαιριού, ως τις μέρες που διανύουμε, έστω και εξασθενημένα. Στις αρχές ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για τους λόγους και τις αφορμές των διαμαρτυριών. Κάθε λογής "ειδικοί" και εμπειρογνώμονες είχαν κάτι να πούν και να παρουσιάσουν. Άλλοι μίλησαν για επανάσταση, άλλοι για εκπλήρωση προφητειών και άλλοι με βάση την "τεράστια" εμπειρία τους και τα πτυχία που διαθέτουν μίλησαν για την διεθνοστρατηγική σκακιέρα.

Η τηλεόραση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Ελλάδος πρόβαλλαν φυσικά το θέμα όπως όφειλαν, μην καταφέρνοντας όμως να φιλτράρουν τις πληροφορίες όπως θα έπρεπε. Κύριος σκοπός δεν ήταν μόνο η ενημέρωση αλλά περισσότερο να περάσει η εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τουρκία, με κύριο γνώμονα: "Ας χαρούμε και εμείς για λίγο....ακόμα και αν πρόκειται για το πρόβλημα του γείτονα". Όταν όμως οι διαμαρτυρίες στην Πόλη αλλά και αλλού δεν έλεγαν να καταλαγιάσουν, τότε το θέμα έπαψε να προβάλεται. Μάλλον επικράτησε το σκεπτικό που έλεγε: "Κάτσε μην πάει κάτι στραβά και αρχίσουν και εδώ καλοκαιριάτικα διαδηλώσεις και ξεσηκωμοί, μια χαρά την ελέγχουμε την κατάσταση εως τώρα".

Τα ελεγχόμενα τουρκικά μέσα ενημέρωσης είχαν εξαρχής εντολή να μην προβάλλουν τα γεγονότα του καλοκαιριού και επιδόθηκαν αρχικά στην προβολή ντοκυμαντέρ, με το κύριο βάρος να πέφτει στους πιγκουίνους. Ενώ ολόκληρος ο πλανήτης έστρεφε την ματιά του στην Πόλη, οι Τούρκοι πιέστηκαν τηλεοπτικά να στρέψουν την ματιά τους στα συμπαθητικά αυτά ζώα και αυτά με την σειρά τους να μεταβληθούν αυθαίρετα σε σύμβολο της ισλαμικής κυβέρνησης.

Ακολουθεί το βίντεο:

Φεστιβάλ γκαζιού, καλώς ήρθατε

Η παρουσία του κόσμου στις διαδηλώσεις ήταν συγκλονιστική μα συνάμα ειρηνική

Θα μπορούσα να γράψω πολλά για όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες και να κάνω τις δικές μου αναλύσεις γύρω από τα γεγονότα. Δεν θα το κάνω διότι υπάρχουν δεκάδες προεκτάσεις και άλλες τόσες πλευρές προσέγγισης. Η δική μου εστίαση στα γεγονότα του καλοκαιριού θα δοθεί μονόν στους διαδηλωτές και στις εντυπώσεις αλλά και τα διδάγματα που αποκόμισα από αυτούς.

Άνθρωποι από κάθε κοινωνικό στρώμα ενώθηκαν στο καλοκαίρι που συγκλόνισε την Πόλη

Μερικές από τις χαρακτηριστικότερες φωτογραφίες των διαδηλώσεων

Αφήνω στην άκρη τις ομοιότητες ή τις διαφορές στην ιδιοσυγκρασία των δύο λαών αλλά για να έχουμε το θάρρος να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να παραδεχόμαστε την πλάνη μας, στην Ελλάδα υπάρχει η τάση να θεωρούνται οι Τούρκοι άξεστοι, δίχως Παιδεία, ασεβείς, ακαλλιέργητοι και σαφώς υποδεέστεροι από εμάς στους περισσότερους τομείς.
Η εικόνα και η παρουσία του κόσμου και κυρίως της νέας γενιάς στις διαμαρτυρίες του καλοκαιριού έδειξε εντελώς διαφορετικά πράγματα. Από την αρχή των κινητοποιήσεων εώς τις μέρες μας η παρουσία των ανθρώπων ακτινοβολούσε καλλιέργεια, ήθος, σεβασμό, εξυπνάδα, ευρυματικότητα, ποιότητα και αποστροφή από την βία. Το πιο εντυπωσιακό ήταν όμως οτι τόσο διαφορετικοί άνθρωποι επέδειξαν τρομερή θέληση αλληλοβοήθειας και αλληλουποστήριξης.

Καθημερινά οι διαδηλωτές καθάριζαν μόνοι τους τον χώρο...

...μην περιμένωντας από τον δήμο ή το κράτος να φροντίσει γι'αυτό...

....μια μικρή πράξη που όμως καθρεφτίζει πάρα πολλά

Νοοτροπίες όπου ο καθένας προσωπικά δεν αντιδρά αφού ο εαυτός του δεν θίγεται, κακολογεί τους υπολοίπους που του δυσκολεύουν την καθημερινότητα και μόνον όταν έρθει η σειρά του να αδικηθεί ξεκινά να μουρμουρά και να νοιώθει αγανακτισμένος, δεν έχουν θέση στην τουρκική κοινωνία. Κανείς δεν περιμένει από τον άλλον να βγάλει το φίδι από την τρύπα αλλά είναι αυτός που ξεκινά να κάνει το πρώτο βήμα αντίστασης και διαμαρτυρίας αλλά και ταυτόχρονα να σταθεί στον διπλανό του.
Η κοινωνία εδώ στην Πόλη παραμένει κοινωνία με όλη την σημασία της λέξης.
Εγώ προσωπικά χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη, όταν πνιγμένος από τα χημικά και εγκλωβισμένος απο τις δυνάμεις καταστολής σε μια στοά, βρήκα καταφύγιο στο σπίτι ενός Τούρκου, που βγήκε έξω από το σπίτι του και ανιδιοτελώς με περιποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο.

Ο στεκόμενος άνθρωπος. Μια από τις μορφές διαμαρτυρίας που έκλεψαν τα βλέμματα

Μερικές μόνο από τις δεκάδες μορφές διαδηλώσεων που παρουσιάστηκαν στην Πόλη

Η ποιότητα και ευρηματικότητα ήταν μερικά από τα πράγματα που με εντυπωσίασαν. Ειδικά οι καλλιτέχνες, οι αθλητές και ο πνευματικός κόσμος ενώθηκαν με την νεολαία και ανεβάσαν την ποιότητα της διαμαρτυρίας σε απίστευτα υψηλά επίπεδα.

Όταν οι διαμαρτυρίες παίρνουν τέτοια διάσταση και διάρκεια, οι καλοί διαδηλωτές που σέβονται τον εαυτό τους δημιουργούν ενίοτε και βιβλιοθήκες για τις "μή μάχιμες" στιγμές. 

Το στήσιμο της βιβλιοθήκης στα μέσα του πάρκου

Βιβλία για όλα τα γούστα

Ποιότητα, Παιδεία και καλλιέργεια στην καρδιά της διαμαρτυρίας

Στην ενεργή συμμετοχή όλου αυτού του κόσμου, ήρθε να προστεθεί και η συμμετοχή των ηλικιωμένων από τα σπίτια τους και η διαμαρτυρία τους προκαλούσε πανδαιμόνιο για μήνες σε όλη την Τουρκία. Έτσι έβαλαν και αυτοί την δική τους πινελιά διαμαρτυρίας για όσα συμβαίνουν στην χώρα αλλά και στα παιδιά τους από τις απαράδεκτες και παντελώς απάνθρωπες ενέργειες των ακατάλληλων αστυνομικών δυνάμεων.

Η κυβέρνηση μέσα στον παραλογισμό της, έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει παράνομο ακόμη και αυτό το είδος διαμαρτυρίας, αντιμετωπίζοντας τις νοικοκυρές και τους ηλικιωμένους ως υπηψήφιους εγκληματίες, κυρίως με την κατηγορία της ηχορύπανσης και κακοποίησης των πουλιών και των υπολοίπων ζώων. Το ότι περίπου 10 σκυλιά, 65 γατιά και χιλιάδες πτηνά θανατώθηκαν στην περιοχή του Τάξιμ, λόγω των χημικών μόνο τις πρώτες 2-3 μέρες, δεν φάνηκε να άγγιξε τα φιλοζωικά τους αισθήματα.

Διαμαρτυρόμενες νοικοκυρές και γιαγιάδες...γιόκ

Την ίδια στιγμή οι...καουμπόηδες της Τουρκίας πραγματοποιούσαν ανενόχλητοι την αποστολή τους

Μία ακόμη εντυπωσιακή και χαρακτηριστική κίνηση των διαδηλωτών ήταν η αλληλεγγύη των οπαδών των ποδοσφαιρικών ομάδων. Κάτι τέτοιο στην πατρίδα μας φαντάζει αδιανόητο αλλά στην Τουρκία, ο οπαδισμός έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Πρωταρχικός στόχος είναι το καλό της κοινωνίας, η ευημερία και πρόοδος του λαού και του κράτους.

Δεν είναι μόνο ο αθλητισμός που ενώνει αλλά και το κοινωνικό συμφέρον και η ανάγκη για ένα καλύτερο αύριο

Εικόνες που θα ήθελα να βλέπω διαρκώς στην πατρίδα μου...φανταστείτε να τους είχαν βάλει και σε Μνημόνια!

Με μπροστάρηδες τους οπαδούς της Μπεσίκτας και το θρυλικό τους Çarsı, οι οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων ξεχύνονταν τις νύχτες στα οδοφράγματα και συνηθισμένοι από τις επιθέσεις των αστυνομικών στα γήπεδα αγνοούσαν τα χημικά τους και στους δρόμους το σύνθημα Biber Gazı oley διαπερνούσε τα σοκάκια της Πόλης, δημιουργώντας μια τρομερή ατμόσφαιρα και εμψυχώνοντας τους συγκεντρωμένους.

Και ενώ γενικά οι γηπεδικές καταστάσεις και νοοτροπίες λειτουργούν κατασταλτικά για τις προσωπικές συνειδήσεις και αποσπούν την προσοχή από τα κύρια προβλήματα, στην Τουρκία ισχύει μάλλον το αντίθετο, δημιουργώντας εκ νέου πρόβλημα στην κυβέρνηση. Η νέα ποδοσφαιρική περίοδος, εκτός από γκόλ έφερε και πονοκέφαλο στους ισχυρούς της χώρας. Ενώ στην Ελλάδα, τα συνθήματα των οπαδών επικεντρώνονται κυρίως στην αντίπαλη ομάδα και στις οικογένειες των αθλητών, στην Τουρκία οι οπαδοί έγιναν μια γροθιά και ένωσαν τις φωνές τους, στέλνοντας το μήνυμα σε κάθε κατεύθυνση: Her yer Taksim her yer direniş, παντού Τάξιμ παντού αντίσταση. Γιατί άραγε στην δική μου χώρα να υπάρχει αυτή η κομπλεξική οπαδική μιζέρια και τίποτα περισσότερο;

Εικόνα από το Μπεσίκτας, κοντά στο γραφείο του πρωθυπουργού

Ποιοί είναι όμως όλοι αυτοί οι διαδηλωτές, βάνδαλοι κατά τον πρωθυπουργό της χώρας, και ποιές οι διαφορές τους με τους ψηφοφόρους της κυβέρνησης;
Η πλειοψηφία των ανθρώπων που ξεχύθηκαν στους δρόμους είναι νέοι κάτω των 35 ετών, καθώς και φοιτητές και μαθητές που απλά ήθελαν να δηλώσουν την αντίθεσή τους σε κάτι. Αυτή η νέα γενιά είναι πολύ περισσότερο καλλιεργημένη και εξυπνότερη από τις προηγούμενες και αντιλαμβάνεται τον λάθος δρόμο που ακολουθεί η Πόλη αλλά και η Τουρκία.
Καταλαβαίνουν ότι η οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων ετών είναι ψεύτικη, πλασματική ή τουλάχιστον μπορεί να καταρρεύσει σε μια νύχτα. Κάτι που εμείς δεν καταλαβαίναμε ή δεν θέλαμε να σκεφτούμε ότι μπορεί να συμβεί. Εξάλλου η ανεργία παραμένει υψηλή, γύρω στο 19% και για τους νέους άνω του 30%. Ο πληθωρισμός και η φορολογία αυξάνονται συνεχώς με χαρακηριστικό παράδειγμα την βενζίνη όπου κατέχει επίσημα την πρώτη θέση ως η ακριβότερη στον κόσμο, με 65% της τιμής της να αποτελείται από φόρους. Ότι παγίδα στήθηκε σε εμάς τα τελευταία χρόνια, στήνεται και εδώ με τις πιστωτικές κάρτες που κυκλοφορούν στην αγορά να σημειώνουν αύξηση 30% σε μια μόλις πενταετία και να υπολογίζονται στον απίστευτο αριθμό των 56 εκατομμυρίων πιστωτικών καρτών. Αυτά είναι μερικά μόνο στοιχεία από την άλλη πλευρά της Τουρκίας (διάβασε και εδώ).

Θέμα δημιουργήθηκε όταν φάνηκε το πορτοφόλι του πρωθυπουργού να είναι γεμάτο από πιστωτικές κάρτες. Το success story της Ελλάδος, τώρα και στην Τουρκία

Σε αντίθεση με την δική μας χώρα, ο κυρίως προβληματισμός των διαδηλωτών δεν εντοπίζεται στο οικονομικό και μισθολογικό σκέλος αλλά στον τρόπο άσκησης της εξουσίας και την κατεύθυνση που βαδίζει η χώρα. Εξάλλου ο λαός εδώ ποτέ δεν ζούσε σε οικονομική άνεση και ευημερία.
Νεοταξική ατζέντα προωθείται σε όλα τα κράτη, ακόμα και στην Τουρκία. Μόνο που εδώ καλύπτεται επιπλέον από έναν ισλαμικό μανδύα που εκτός από την προτεραιότητα στους αριθμούς και την απαξίωση του ανθρώπου, στραγγαλίζει κάθε ελευθερία έκφρασης και ιδεών που αντιτίθεται στην ισλαμική ιδεολογία της κυβέρνησης.
Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού και τις διαδηλώσεις αυτό μετατράπηκε από κοινό μυστικό σε κοινή παραδοχή και η κυβέρνηση συνεχίζει να ρίχνει λάδι στην φωτιά. Περισσότεροι από 100 δημοσιογράφοι εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση τις πρώτες μέρες των διαδηλώσεων και η δημοσιογραφική ελευθερία ανταγωνίζεται χώρες όπως η Κίνα και η Β. Κορέα. Κόσμος αποκλείεται από συγκεκριμένες θέσεις αφού δεν είναι του κόμματος και της ισλαμικής ιδεολογίας, τεράστιες μειονότητες, όπως οι Αλεβίτες, καταπιέζονται αφάνταστα και αθλητές αποκλείονται από εθνικές ομάδες λόγω δημοσίων σχολίων. Μία ισλαμοφασιστική αντίληψη κάνει όλο και περισσότερη αισθητή την παρουσία της.
Μετά τους περιορισμούς στην κατανάλωση προιόντων, τις προτροπές στα συζηγικά καθήκοντα του ζευγαριού και άλλα πολλά, έρχονται καθημερινά καινούριες δηλώσεις να ρίξουν λάδι στην φωτιά, όπως για παράδειγμα οτι η επίδειξη εγκυμοσύνης θεωρείται από τους ισλαμιστές ως απαράδεκτη, αντιαισθητική και οι γυναίκες σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης δεν θα έπρεπε να κυκλοφορούν στον δρόμο!

Η διαφορά ανάμεσα στους διαδηλωτές και τους υποστηρικτές της κυβέρνησης είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Βλέποντας από κοντά όλα αυτά τα παιδιά, ένοιωσα ότι ένα πολύ καλύτερο μέλλον περιμένει αυτή την χώρα. Νέοι καλλιεργημένοι, με ανήσυχο πνεύμα, γεμάτοι φρεσκάδα, έτοιμοι να αποδεχτούν το διαφορετικό δίχως να απαρνηθούν την δική τους ταυτότητα. Αγόρια με ματιά που ακτινοβολεί εξυπνάδα και σβελτάδα σκέψης και χαμογελαστά κοριτσόπουλα που αρνούνται να συμφιλιωθούν με τον ισλαμικό σκοταδισμό. Άξιοι Πολίτες και Τούρκοι που δείχνουν ένα διαφορετικό πρόσωπο....ένα πρόσωπο που φανερώνει φιλικότητα, εμπιστοσύνη, άρνηση βίας, σεβασμό και που θα μπορούσε να φέρει μια πραγματική φιλική σχέση ανάμεσα στα δυό μας κράτη.

Η κυβέρνηση θέλοντας να στείλει την δική της απάντηση έβγαλε τους δικούς της υποστηρικτές στους δρόμους. Επιστράτευσε και το Beyaz TV που είναι απόλυτα ελεγχόμενο από αυτήν και έδειξε στον κόσμο το χαρακτηριστικό πρόσωπο των δικών της πολιτών. Φανταστείτε να μην ήταν και φιλοκυβερνητικό κανάλι τι στιγμιότυπα θα προβάλλονταν.
Άνθρωποι που δεν μπορούν να αρθρώσουν μια σωστή πρόταση, ούτε κάν το όνομα του πρωθυπουργού, πολεμικές μα συνάμα ακατανόητες ιαχές όπως το αξέχαστο: χουλόοοογκ, συνθήματα με περιεχόμενο όπως: παντού πρωθυπουργός-παντού πρωθυπουργός και γενικα κόσμος που η κοσμοαντίληψή του δείχνει να βρίσκει οροφή κιόλας από το υπόγειο.

Να μην παραλείψουμε την διευκρίνηση ότι ο κόσμος στις φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις δεν βγήκε να διαδηλώσει αλλά κουβαλήθηκε να διαδηλώσει αφού τον μετέφεραν εκεί, του πρόσφεραν φαγητό, με ρύζι και αιράν ως το απόλυτο γαστρονομικό έδεσμα του ισλαμισμού, αλλά και τσέπωσε επιπλέον 100 λίρες έκαστος για την υποστήριξη του στην κυβέρνηση. Κάτι σαν τα δικά μας κομματόσκυλα δηλαδή, αν και υπήρχαν και αρκετές εξαιρέσεις όπως οι γιαγιάδες του παρακάτω βίντεο. Τις κουβάλησαν δωρεάν, τους πρόσφεραν κολατσιό, ροφήματα και χαρτζιλίκι μα ξέχασαν να τις πληροφορήσουν για ποιόν θα διαδηλώσουν. Αυτές πάντως πίστευαν και ίσως το πιστεύουν ακόμα οτι βρέθηκαν στην συγκέντρωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης! Χαμός και γκάφες με το beyaz tv σε μεγάλα δημοσιογραφικά και οργανωτικά ρεσιτάλ.

Ο πρωθυπουργός της χώρα έχει εκθέσει από την αρχή την άποψή του. Οι πολίτες ψήφισαν και αποφάσισαν στις εκλογές για την πορεία της χώρας. Δηλαδή το πολίτευμα που έχουμε επιλέξει, η δημοκρατία, υπάρχει μόνον την ημέρα των εκλογών. Το υπόλοιπο ενδιάμεσο διάστημα που μεσολαβεί της τετραετίας, δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία για την δημοκρατική λειτουργία ενός κράτους και μιας κοινωνίας.
Το πολίτευμα της δημοκρατίας είναι σαφώς το καλύτερο, το πιο ελκυστικό και ενδιαφέρον για τον άνθρωπο. Ακόμα κι αν δεν είναι τέλειο. Είναι σαφώς μια αδυναμία, να υπερισχύει η άποψη πέντε ανθρώπων με δείκτη iq 60 από αυτήν τεσσάρων ανθρώπων με δείκτη iq 160 ή η ψήφος ενός κλέφτη ή παιδεραστή να έχει την ίδια αξία με αυτή ενός ανθρώπου που δεν διαπράττει τέτοιες πράξεις. Είναι όμως άδικο να δίνεται έμφαση διαρκώς την μοναδική ίσως αδυναμία του πολιτεύματος και να αφήνουμε τα τόσα πολλά προτερήματά του αναξιοποίητα και στο περιθώριο.
Το μεγαλύτερο λάθος όμως που γίνεται, είναι η ταύτιση της λέξης δημοκρατία με την λέξη πλειοψηφία. Οι λέξεις δηλώνουν τα πάντα με το νόημά τους και την ετυμολογία τους και άλλη σημασία έχει η πρώτη λέξη και άλλη η δεύτερη, ακόμα και αν σε κάποιο σημείο "εφάπτονται".
Φυσικά δεν περιμένω από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας να γνωρίζει την ακριβή σημασία της λέξης που κατά κόρον χρησιμοποιεί. Εδώ άλλωστε την αγνοούν οι δικοί μας πολιτικοί, που είναι και η μητρική τους γλώσσα. Στην εποχή της σύγχησης, η παρακμή ξεκινά από την γλώσσα.

Το καλοκαίρι αυτό συγκλόνισε σίγουρα την Πόλη και με ευθύνη της κυβέρνησης και της αστυνομίας η Τουρκία μπήκε σε μια μεταβατική περίοδο που θα οδηγήσει και αυτή με την σειρά της την χώρα σε μια νέα διαφορετική εποχή.
Νοιώθω να είμαι για ακόμη μια φορά πολύ τυχερός που έζησα αυτά τα γεγονότα από κοντά, συμμετείχα και αποκόμισα πολλές σημαντικές εμπειρίες. Τις σημαντικότερες από αυτές μου τις πρόσφεραν όλοι αυτοί οι νέοι Πολίτες με την στάση τους, την καλλιέργειά τους και τον τρόπο αντίδρασή τους και είμαι πολύ περήφανος γι'αυτούς. Ίσως αυτοί οι νέοι Πολίτες να έχουν στο όραμά τους μια Πόλη από τα παλιά.

Υ.Γ. Επειδή έδωσα βάρος στην στάση των διαδηλωτών και για να μην φανώ μονόπλευρος, διδάγματα πήρα και από την πλευρά των φιλοκυβερνητικών υποστηρικτών. Έμαθα πως όταν δεν έχω κάτι σοβαρό να αντιπαραθέσω, κάποια αξιόλογη πρόταση παρά μόνο θέλω να καλύψω την άγνοια, την σύγχηση και την κοντόφθαλμη λογική μου, αρκεί μια δυνατή ιαχή. Αν λοιπόν με ακούσετε κάποια φορά να κράζω χουλόοοογκ.....τότε σημαίνει ότι με στριμώξατε για τα καλά.