Ανάσταση σε μακρινή Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Υπάρχουν γεγονότα και μέρη που επιβεβαιώνουν ορισμένες αντιλήψεις και πιστεύω μου, στα οποία θα αναφερθώ και πάλι στην τελευταία προτάση του κειμένου. Ένα από αυτά τα μέρη είναι και η Ζυρίχη της Ελβετίας, όπου πέρασα την Μεγάλη Εβδομάδα και έπειτα από την τελετή της Αναστάσεως, πήρα την έμπνευση να γράψω μια σχετική ανάρτηση. Αρχικά αγνοούσα καν οτι υπάρχει εκκλησία μα όταν έμαθα ότι υπάρχει ο Άγιος Δημήτριος Ζυρίχης, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον επισκεφτώ. Ακόμα και εδώ... μακρυά από την Ελλάδα και την Πόλη είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με το πνεύμα των ημερών και να γιορτάσω την Ανάσταση του Θεανθρώπου.

Διακόσμηση από τον Άγιο Δημήτριο Ζυρίχης

Ο ναός και ο τόπος που βρέθηκα αυτές τις μέρες δεν είναι εντελώς άσχετες με την Πόλη, καθώς η εκκλησία ανήκει στην Αρχιεπισκοπή Ελβετίας και Λίχτενστάιν που είναι Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Άρα έστω και έτσι είχα μια έμμεση επαφή με την Πόλη, που ήδη μου λείπει αφάνταστα. Από το 1982 που δημιουργήθηκε η Αρχιεπισκοπή, ο επίσκοπος Μακάριος, ο μητροπολίτης Ιερεμίας μα και ο παπα-Μανώλης του Αγίου Δημητρίου έχουν προσφέρει σημαντικότατο έργο και έχουν συμβάλλει στην παρουσία της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στο κέντρο της Ευρώπης. 

Ο Άγιος Δημήτριος Ζυρίχης

Ο ναός του Αγίου Δημητρίου είναι ένα περίεργο κτίσμα και μόνον ο Σταυρός στην κορυφή μαρτυρά την χριστιανική φύση.
Δίχως Αυτόν μάλλον για φουγάρο πυρηνικού εργοστασίου φέρνει η όψη του. Στο εσωτερικό του όμως υπάρχουν υπέροχες διακοσμήσεις και δεν είναι λίγες οι φορές που ορισμένα πράγματα έχουν προσαρμοστεί στα δεδομένα της Ζυρίχης. Ένα από αυτά ήταν και μια Εικόνα του Αγίου Δημητρίου που δεν στέκει καβάλα στο άλογο του πατώντας τον άπιστο Λυαίο, μα βρίσκεται πάνω από την Ζυρίχη και την προστατεύει.

Ο Άγιος Δημήτριος πάνω από τις στέγες της Ζυρίχης

Το εσωτερικό του ναού με την Παναγία στο βάθος

Ο τεράστιος τρούλος με τον Παντοκράτορα

Οι ώρες περνούσαν και όλο και περισσότερος κόσμος προσέρχονταν. Στην Ελβετία, συγκριτικά με άλλες γειτονικές χώρες, δεν ζουν και τόσοι πολλοί Έλληνες. Αυτό το βράδυ όμως διαψεύστηκα καθώς μια μικρή λαοθάλασσα γέμισε την εκκλησία και περικύκλωσε τον ναό. Από την εμπειρία μου σε αρκετές χώρες έχω διαπιστώσει ότι οι Έλληνες που ζουν εκεί, δεν ενδιαφέρονται και πολύ ώστε να δημιουργήσουν πυρήνες επικοινωνίας μεταξύ τους. Ακόμα και προσπάθειες πολιτισμικών κέντρων στο τέλος καταλήγουν καφενεία και χαρτοπαιχτικά κέντρα. Τουλάχιστον η θρησκευτική ανάγκη και οι παραδόσεις καταφέρνουν να μας φέρνουν πιο κοντά.

Η τελετή ξεκίνησε και ευτυχώς είχα την ιδέα να ανέβω στον γυναικωνίτη για καλύτερη θέα, καθώς το κάτω μέρος ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Δεν πέρασε αρκετή ώρα και ο φωτισμός χαμήλωσε, ώσπου έσβησε εντελώς και ο Μητροπολίτης αναφώνησε: " Δεύτε λάβετε Φώς", με τους πιστούς να τον πλησιάζουν και το Άγιο Φως της Αναστάσεως να εξαπλώνεται παντού.

Δεύτε λάβεται Φως

Το Άγιο Φως εξαπλώνεται παντού, μεταφέρωντας μήνυμα Ανάστασης και χαράς

Το "Χριστός Ανέστη" ακούστηκε καθώς βρισκόμουν έξω στον δρόμο, παρακολουθώντας πότε το πλήθος και πότε τους ελβετούς τροχονόμους που είχαν επιστρατευτεί για παν ενδεχόμενο. Στην Ελβετία εξάλλου όλα προβλέπονται και οργανώνονται μέχρι εκνευριστικής λεπτομέριας.

Ο τροχονόμος με περιέργεια κοιτά τους συγκεντρωμένους Έλληνες και ρυθμίζει την κυκλοφορία

Χριστός Ανέστη και για την Duygu μου

Ένα μικρό μέρος της λαοθάλασσας που είχε συγκεντρωθεί στον Άγιο Δημήτριο Ζυρίχης

Ορισμένα πράγματα αντιλαμβάνονται καλύτερα από απόσταση. Είναι ίσως ευκολότερο να βιώσει κανείς το πνέυμα των ημερών του Πάσχα στην Ελλάδα ή ακόμα και στην Πόλη. Σε μακρινά μέρη όμως και περιοχές που παραδοσιακά δεν ανήκαν στον κέντρο του Ελληνισμού, αντιλαμβάνεται κανείς καλύτερα την Οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας!

Χριστός Ανέστη και καλό Πάσχα.