Οι εγκληματίες της Ίστικλαλ

Στην Πόλη η ζωή μου κυλά ονειρεμένα. Αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον τρόπο σκέψης μου και στις αρχές που έχω θέσει ως άνθρωπος. Είναι σαν να ΄χω δημιουργήσει έναν δικό μου μικρόκοσμο και μέσα σε αυτόν επιτρέπω να μπούν μόνο διαλεκτά πρόσωπα και καταστάσεις. Ότι δεν αρμόζει στα όρια που εγώ έχω θέσει απλά δεν υπάρχει. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις που ενώ δεν αφορούν πολύ τον προσωπικό μου κόσμο, με κάνουν να θυμώνω και να οργίζομαι πάρα πολύ. Με μία τέτοια κατάσταση ήρθα αντιμέτωπος πρίν μερικές νύχτες σε μία απ'τις βραδινές μου εξόδους στο Πέρα.

Περπατώντας στην Ίστικλαλ σήκωσα την ματιά μου προς τα πάνω και άρχιζα να βγάζω αφρούς από οργή. Η ιστορική και μαγευτική Ίστικλαλ αλλάζει φυσιογνωμία και μετατρέπεται σε ένα απρόσωπο έκτρωμα. Η αλλαγή αυτή συμβαίνει αρκετά αργά και ύπουλα έτσι ώστε να μην τραβάει την προσοχή της μάζας. Μόνο ένα μικρό κομμάτι του πλυθυσμού αντιδρά αποφασιστικά και συντονισμένα. Το υπόλοιπο βρίσκεται σε λήθη, με το περιτύλιγμα των φανταχτερών φωτών, του υλισμού-καταναλωτισμού και πλουτισμού.

Έχουν περάσει μονάχα κάτι περισσότερο από 2 χρόνια απ'όταν πάτησα το πόδι μου στην Πόλη. Τότε ήταν που για πρώτη φορά μαγεύτηκα απ'το Πέραν, την Ίστικλαλ και τα πανέμορφα νεοκλασσικά της. Ένας δρόμος, σαν άρτηρία, μήκους περίπου 3 χιλιομέτρων που διακοσμείται σε ολάκερο το μήκος του από κτίρια μοναδικού κάλλους και απίστευτης τεχνογνωσίας και ποιότητας. Ορισμένα καθάρματα έχουν βαλθεί να καταστρέψουν την ταυτότητα του σπουδαίου τούτου μέρους...

Κτίρια με καταπληκτικό, καλλιμάρμαρο διάκοσμο όπως εδώ...

...γεμάτα καλαισθησία και ποιότητα. Πραγματικά έργα τέχνης....

...δίνουν την θέση τους σε "ανακαινισμένα" σύγχρονα εκτρώματα 

"Αναμορφωμένο" κτίριο! Η ξεφτίλα σε όλο της το μεγαλείο

Καλλιμάρμαρη διακόσμηση κτιρίου...

...που μάλλον δεν αρμόζει στην νέα καλαισθησία που επιβάλει η νέα εποχή

Έβγαλα την φωτογραφική μηχανή, που δεν αποχωρίζομαι ποτέ από πάνω μου, και άρχισα να φωτογραφίζω τα νέα "εκτρώματα". Η παρέα μου δεν είχε αντιληφθεί τι ακριβώς έκανα και άρχισε να με προτρέπει να μην καθυστερώ, μιάς και έπρεπε διαρκώς να με περιμένει. Τότε κάπως θυμωμένα τους ρώτησα αν έχουν πάρει χαμπάρι τι ακριβώς συμβαίνει τριγύρω μας. Με την προτροπή μου σήκωσαν τα κεφάλια ψηλά και ήταν σαν να ξύπνησαν και εκείνοι απ'τον λήθαργο. Άρχισα να τους δείχνω τα νεοκλασσικά κτίρια με τις υπέροχες διακοσμήσεις και την αντίθεση των ανακαινισμένων-ανακατασκευασμένων κτιρίων. Σύντομα και το δικό τους ξάφνιασμα, μετατράπηκε σε οργή.

Θαυμάστε μαρμάρινο κορινθιακό επίκρανο και το διπλανό περικοκλάδι...

...και εδώ καμαρώστε την ξεφτίλα που εκπορρέει από οικονομικά συμφέροντα

Η πηγή του προβλήματος μα και η λύση είναι καθαρά πολιτική. Στην Ελλάδα το μεγάλο φαγοπότι έγινε στα δημόσια έργα και στα εξοπλιστικά. Εκεί οι κλίκες και τα συμφέροντα πήραν τις μίζες και έβαλαν τους δικούς τους ανθρώπους στα έργα. Στην Τουρκία η μεγαλύτερη "μπίζνα" γίνεται στον τομέα των κατασκευαστικών εταιριών και στην χωροταξική δόμηση. Η κυβέρνηση του, αρκετά συμπαθή στην Ελλάδα (ελέω ανδρεικέλων Ελλήνων πολιτικών), δυναμικού Ερντογάν έχει δώσει το πράσινο φώς στα "δικά της παιδιά" για ένα οικοδομικό όργιο άνευ προηγουμένου. Εκείνοι δεν διστάζουν να ξηλώνουν ολάκερες περιοχές (δες κι εδώ) αδιαφορώντας για όλα και με μόνο κριτήριο το χρήμα. Το να αλλάζουν ξεχαρβαλωμένες περιοχές, όπως το Ταρλάμπασι δεν είναι από μόνο του κακό. Κακό είναι να γίνεται δίχως κανέναν σεβασμό στο περιβάλλον και στην ιστορία της Πόλης. Επίσης ποιοί θα εκμεταλλευτούν τα έργα και πρός όφελος ποιανού;

Οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας έχουν κάνει την μοιρασιά στους δικούς τους κύκλους και εκείνοι ασελγούν εγκληματικά στην Πόλη. Οι εικόνες που φωτογράφισα πιστοποιούν πως μοναδικό κριτήριο στην αναπαλαίωση των κτιρίων της Ίστικλαλ είναι το χρήμα και τούτη η απληστία έχει ήδη μετατραπεί σε εγκληματική συμπεριφορά.

Προσωπείο που σίγουρα θα νοσταλγεί τις παλιές εποχές...

...τότε που καθημερινά παράγονταν πολιτισμός

Ουδέν σχόλιον

Τα φώτα και τα σχέδια δεν αρκούν για να κρύψουν την "γύμνια" του κτιρίου

Η μεγαλειώδης Πόλη μετατρέπεται σε απρόσωπη μεγαλούπολη

Θα μπορούσα να προβάλλω άπειρες φωτογραφίες με στολίδια από την ένδοξη εποχή. Μπορείτε να δείτε και εδώ μερικές, σε μία από τις πρώτες μου αναρτήσεις με τίτλο: Τα κρυφά στολίδια της Ίστικλαλ. Το φαινόμενο αυτό της καταστροφής της ταυτότητας των πόλεων δεν συναντάται μόνον εδώ μα αποτελεί μάστιγα γιά όλες τις μεγαλουπόλεις ανά τον κόσμο.

Το μεγαλύτερο φιλέτο στην Ίστικλαλ για τους εγκληματίες-μεγαλοεργολάβους είναι το γκρίζο κτίριο που υπάρχει δίπλα στο ελληνικό προξενείο. Βρίσκεται στο μέσον της λεωφόρου και ο όγκος του είναι τεράστιος. Τα σχέδια ανακαίνισής του (εγώ λέω καταστροφής του) έχουν εκπονηθεί εδώ και αρκετό καιρό. Όσα μαγαζιά είχαν εναπομείνει εκεί, συμφώνησαν (εγώ λέω πιέστηκαν) να εγκαταλείψουν το κτίριο ή να συναινέσουν στο έγκλημα. Όλα εκτός από ένα.....το ιστορικό ζαχαροπλαστείο İNCİ είπε ΌΧΙ και για χρόνια πρόβαλε σθεναρά αντίσταση στα εγκληματικά σχέδια των καθαρμάτων. Αγωγές, μηνύσεις και παρασκηνιακά παιχνίδια ακολούθησαν για αρκετό καιρό. Σήμερα έπεσαν οι τίτλοι τέλους και οι εγκληματίες κέρδισαν την μάχη. Γκανγκστερικά απαγορεύτηκε στο ζαχαροπλαστείο να λειτουργήσει και ακολούθησε διαδικασία εκκένωσης. Δείτε το βίντεο από την σημερινή μέρα που θα επιφέρει ακόμα ένα πλήγμα στην Ιστικλαλ:

Δεν ξέρω πως ακριβώς θα εξελιχθεί αυτή η κατάσταση με την αλλοίωση της Πόλης, μα σίγουρα δεν είμαι ο μόνος που λυπάται και οργίζεται. Εύχομαι εδώ όλο και περισσότερος κόσμος ν'αφυπνιστεί και να καταλάβει τι παιχνίδι παίζεται.

Προσωπείο με βλέμμα μάλλον αγωνίας για το μέλλον. Τόσο για το δικό του όσο και για εκείνο της ταυτότητας της Ίστικλαλ

Όσο για εκείνα τα καθάρματα που έχουν βάλει το χρήμα πάνω από όλα τ'άλλα, ξέρω πως κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουν για όλα αυτά. Είναι Ιερός Νόμος της Ζωής...
Ότι γράφει, δεν ξεγράφει και όλα εδώ πληρώνονται....σε τούτη την ζωή....τα καλά και τα κακά.
Είμαι σίγουρος οτι ακόμα και την ύστατη στιγμή οι εγκληματίες της Ίστικλαλ θα λάβουν την προσωπική τους τιμωρία για αυτά εγκλήματα.