Στον Άγιο Νικόλαο Τζιβαλίου

Τον πρώτο καιρό που βρέθηκα στην Πόλη και άρχισα να επισκέπτομαι τις εκκλησίες και τα Αγιάσματά της, υπήρχαν συχνά στιγμές "ατυχίας" αφού δεν κατάφερνα, για αρκετούς λόγους, να βρεθώ στο εσωτερικό τους για προσκύνημα. Η Πόλη όμως πλέον με έχει βάλει στην αγκαλιά της και καταφέρνω να επισκέπτομαι ναούς που δεν τυχαίνει να έχουν ανοιχτές τις πόρτες τους πολύ συχνά. Απ'την συνοικία Cibali έχω ίσως περάσει εκατοντάδες φορές μα τούτη την φορά είχε φτάσει η στιγμή για μια στάση στον ναό του Αγίου Νικολάου Τζιβαλίου.

Η είσοδος του ναού. Εμφανές πόσο βαθιά βρίσκονται τα καθίσματα του προαύλιου χώρου. Δίπλα το Αγίασμα του Αγίου Χαραλάμπους (διάβασε και εδώ) και το κτίσμα με την χαρακτηριστική φαναριώτικη αρχιτεκτονική

Η εκκλησία βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, δίπλα από στάση λεωφορείων μα παρ'όλα αυτά τίποτα δεν προιδεάζει για την κατάσταση στο εσωτερικό. Από τα πρώτα κιόλας βήματα στα σκαλοπάτια της εισόδου αντιλαμβάνεται κανείς την ιδιαιτερότητα αλλά και την διαφορά του χώρου από την παρακείμενη, πολύβουη λεωφόρο. Ο ναός έχει κατασκευαστεί πολύ πριν τον παραλιακό δρόμο του Κεράτιου και γι'αυτό βρίσκεται σχεδόν ενάμιση μέτρο κάτω από την επιφάνεια της ασφάλτου. Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, έκλεισα την σιδερένια είσοδο πίσω μου και η απόλυτη ησυχία σε συνδυασμό με τον άπλετο πρασινωπό φωτισμό, μου δημιούργησε συναισθήματα ψυχικής ανάτασης.

Ο χώρος που συνδέει τον ναό του Αγίου Νικολάου με το Αγίασμα και το παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους. Ο ιδιαίτερος φωτισμός δημιουργεί αμέσως εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα και συναισθήματα γαλήνης έρχονται στην επιφάνεια

Η συνοικία του Τζιβαλίου ονομάζονταν κάποτε Αγιάς, λόγω της ομώνυμης μικρής πύλης που υπήρχε εκεί αλλά και λόγω του ναού της Αγίας Θεοδοσίας που ήταν η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη εκκλησία της περιοχής. Ο ναός του Αγίου Νικολάου πιθανόν να υπήρχε και πριν από την Άλωση όπως και πλήθος άλλων εκκλησιών που καταστράφηκαν με την πτώση της Βασιλεύουσας. Όταν έγινε η μετατροπή του ναού της Αγίας Θεοδοσίας σε τέμενος, ο Άγιος Νικόλαος απέμεινε ο μοναδικός ναός της ενορίας.

Η περικαλλής είσοδος του ναού...

..και το εξαιρετικής ομορφιάς εσωτερικό του μαρτυράνε την κατάσταση της κοινότητας τους προηγούμενους αιώνες

Ο Άγιος Νικόλαος

Το Cibali είναι ουσιαστικά τμήμα της ευρύτερης περιοχής του Φαναρίου και παλαιότερα ήταν αρκετά εύρωστη συνοικία που απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη σημασία με την εγκατάσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι το έτος 1603. Σε αυτό ήρθε να προστεθεί και η κατοίκησή του από σημαντικές οικογένειες Φαναριωτών για να φτάσουμε στον 18ο "χρυσό" αιώνα της κοινότητας. Από τότε ως τώρα, το μόνο στοιχείο που παρέμεινε ίδιο είναι οτι ο Άγιος Νικόλαος παρέμεινε στο ίδιο σημείο όπου αρχικά είχε χτιστεί.

Το μεγαλοπρεπές τέμπλο του ναού

Η στέγη του ναού με τον Παντοκράτορα στο μέσον της

Ο άμβωνας σμίγει αρμονικά με τον κίονα. Σταυροί διακοσμούν τα κλίτη του ναού

Η ακμή και παρακμή του Τζιβαλίου και κατά συνέπεια η κατάσταση του ναού φανερώνονται μέσα από τις αρκετές καταστροφές και επισκευές του. Την καταστροφή από την πυρκαγιά του 1716, ακολούθησαν οι μεγάλης έκτασης επιδιορθώσεις ως το 1724. Το 1837 ο ναός ξαναχτίστηκε αφού η ακμή της συνοικίας είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. Από εκείνη την περίοδο ως και την τελευταίες μεγάλες επισκευές του 1906 το μέλλον έμοιαζε λαμπρό. Στις μέρες μας δυστυχώς η εκκλησία δεν διαθέτει ενορίτες και αυτός είναι ο λόγος που δεν συναντά κανείς πολύ συχνά την ευκαιρία να επισκεφτεί τον ναό.

Το βόρειο κλίτος του ναού. Οι πολλές λεπτομέριες τραβούν την ματιά και ξυπνούν μνήμες από την αίγλη του παρελθόντος

Ο ξυλόγλυπτος επισκοπικός θρόνος

Θέλοντας να δώ περισσότερα, βρέθηκα στον εξωτερικό χώρο της εκκλησίας και τον περιεργάστηκα, ώσπου στάθηκα έξω από την είσοδο του παρεκκλησίου του Αγίου Χαραλάμπους με τα μεταλλικά θυρόφυλλα και το χάλκινο δοχείο από την εποχή που εδώ υπήρχαν ενορίτες και τακτικοί δωρητές.

Η είσοδος του παρεκκλησίου και δίπλα το χάλκινο δοχείο οπου βάζουν τον Μεγάλο Αγιασμό των Φωτών...

...και που κατασκευάστηκε το έτος 1901

Ο χώρος του Αγιάσματος για αρκετό καιρό δεν ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση εξαιτίας και των φθορών που προξενεί η γειτονική αποθήκη. Πλέον όμως έχουν και εδώ, όπως σε τόσους ακόμα ναούς, ξεκινήσει επισκευές και σύντομα ο χώρος του Αγιάσματος θα βρίσκεται στην κατάσταση που του αρμόζει.

Ο χώρος του Αγιάσματος με πολλά διαμερίσματα και εναλλαγή φωτισμού που προκαλεί δέος. Νέες επισκευές συντελούνται

Μια πραγματκά πανέμορφη Εικόνα που με "αγγίξε" βαθιά

Ο ναός του Αγίου Νικολάου εντυπωσιάζει απ'άκρη σ'άκρη και ένοιωσα για ακόμη μια φορά ευτυχής, τυχερός και τιμημένος που βρέθηκα εδώ. Αφού προσευχήθηκα και παρατήρησα όσα περισσότερα μπορούσα, η ματιά μου έπεσε στο καράβι που κοσμεί την είσοδο του ναού. Μπορεί να παραπέμπει στο θαύμα του Αγίου Νικολάου αλλά στην δική μου σκέψη το φωτεινό καράβι παρουσιάστηκε και ως Πίστη που σώζει και γαληνεύει τις "τρικυμίες" της ζωής.

Η Πίστη ως σωτήριο καράβι