Ένα παιδί κοιτάει....τους τρούλους!

Ανηφορίζοντας τον δρόμο για την Μονή της Χώρας ή αλλίως Kariye Camii δεν περίμενα οτι θα βρεθώ σε μία από τις σημαντικότερες και ωραιότερες πινακοθήκες στον κόσμο! Ένα υπόδειγμα βυζαντινής τέχνης και αισθητικής!

Οι βυζαντινοί αποκαλούσαν '' Χώρα'' την περιόχη έξω απ'τα τείχη και ο αρχικός ναός υπήρχε έξω από αυτά. Όταν ο Θεοδόσιος Β' έχτισε τα νέα τείχη της Κωνσταντινούπολης, η μονή διατήρησε τον παραδοσιακό προσδιορισμό «Χώρα», παρά το γεγονός πως ανήκε στον περίβολο των οχυρώσεων.

Η Μονή της Χώρας.Μία από τις μαγευτικότερες "πινακοθήκες" του κόσμου

Μπαίνοντας στην είσοδο του ναού εντυπωσιάστηκα απο την επιβλητικότητα, την ομορφιά και την αρμονία των χρώματων και των σχεδίων! Παντού τοιχογραφίες και ψηφιδωτά. Στους τοίχους, στους τρούλους, στα ταβάνια! Τα έργα αυτά, ταξιδεύοντας αίωνες μέσα στον χρόνο, κατάφεραν να αντέξουν τις αντίξοες συνθήκες και τις καταστροφές. Ένα είδος πινακοθήκης που τώρα είχα την τιμή να απολαύσω.

Βέβαια δυστυχώς τα ίχνη καταστροφών δεν έλειπαν ούτε και από εδώ...Πολλά μωσαϊκά έχουν καταστραφεί ή αφαιρεθεί και πολλές εικόνες έχουν αλλοιώθει. Ειδικά τα κεφάλια ή τα μάτια των Αγίων.

Ένα ακόμα στοιχείο που μαρτυρά την σημασία του μέρους αυτού είναι ότι στον ναό φυλάσσονταν και η εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας, της πιο ιερής εικόνας ολόκληρης της Πόλης, η οποία δυστυχώς καταστράφηκε κατά την Άλωση.

Η πολυπλοκότητα των σχεδίων και των χρωμάτων σε συνδυασμό με τo φώς που μπαίνει απο τους φεγγίτες, πραγματικά μαγνητίζει το βλέμμα και διαρκώς προσπαθούσα να διαβάσω τα ονόματα και τις λέξεις στους τρούλους.

Άσε που πήρα χαμπάρι οτι αρχίζω και δεν βλέπω τόσο καλά όπως παλιά......

Βγαίνοντας απο την Μονή, αισθάνθηκα για άλλη μια φορά δικαιωμένος που επέλεξα να βρεθώ εδώ. Κάθε μέρος στην Πόλη είναι τόσο ξεχωριστό και μοναδικό.